Vanochtend reed ik naar mijn werk, precies rond de tijd dat de basisschool startte. Rondom de school was het een drukte van belang met kleine fietsertjes, parkerende moeders en overstekende bloempotten. Blijkbaar is het de dag van de leraar en moest er iets meegenomen worden. Een plantje, of een kunstwerk van theezakjes. Ik kon alleen maar denken: wat heerlijk dat ik daar vanaf ben.
Natuurlijk, die laatste jaren had ik echt niet zoveel last meer van de basisschool. Sinds we in het dorp wonen konden de kinderen zelf heen en weer fietsen (want vier keer per dag heen en weer rijden was ik echt wel zat) en huiswerk enzo deden ze voornamelijk zelf. Maar toch: het gedoe. Dan weer een schoolreisje, dan weer een eierdoos mee, een oranje t-shirt aan, een studiedag, het hield niet op. En dan die schooltijden: elke middag om 14.30 uur al klaar, en op woensdag zelfs nog eerder. Je kwam precies nergens aan toe. Het is bizar hoe je hele leven bepaald kan worden door zo’n school!
Op de middelbare school is dat toch anders. Ja, ze hebben nu nog steeds studiedagen. Sterker nog, er is na de eerste week nog geen één week geweest waarin mijn kinderen normaal les volgens hun rooster hebben gehad. Lessen vallen uit, leerkrachten zijn ziek of op studiereis naar Rome, Londen of Parijs. In het begin heb ik nog geprobeerd om mijn werktijden enigszins aan te passen aan de schooltijden. Zodat ik de kids ’s ochtends even op weg kan helpen, tas- en broodtechnisch gezien. Een regenpak kan pakken wat ze niet aantrekken. Eén keer heb ik ze zelfs naar school gebracht toen het regende, nou, dat doe ik nooit meer.
Dat aanpassen qua werktijden trouwens ook niet meer. Sowieso zitten ze op verschillende scholen met verschillende tijden. Heb ik geregeld dat ik op woensdag later begin, wordt ineens het rooster omgegooid en zijn ze om 8.00 uur weg. Maar dan wel om 13.00 uur alweer thuis. Begin ik op donderdag vroeg, dan is het ineens sportdag en moeten de ene er pas om 13.00 uur zijn. Er is geen pijl op te trekken, maar het handige is: vanaf nu is het de bedoeling dat ze die dingen zelf gaan regelen. Dus op tijd aankleden, eten maken, opstarten en op de fiets stappen. Zelf in de gaten houden of er uren uitvallen en indien mogelijk langer in bed blijven liggen. Heerlijk! Zeker als ze het dan ook aan mij melden, zodat ik ook kan blijven liggen.
Het geeft een soort extra vrijheid, deze fase. Ik heb ook echt het idee dat ik tijd over heb, een beetje net als toen de jongste naar de basisschool ging. Uit ervaring weet ik dus ook dat die tijd zich weer snel vult, op dit moment met heel veel extra werken en waarschijnlijk komen daar nog meer dingen bij. Natuurlijk vinden de kids het ook fijn als ik er af en toe wel ben. Vooral in de avonden, want als ze huiswerk maken vinden ze het heel fijn als ik erbij zit ter morele ondersteuning. Ik moet zeggen dat ik alweer een hoop geleerd heb over fotosynthese, de straal van een cirkel, de beeldenstorm en Engelse grammatica.
Voorlopig blijf ik nog even in de middelbare school fase, al is de oudste alweer halverwege het MBO. Die regelt alles helemaal zelf, dus dat gaat nog makkelijker. Pas zei iemand nog: ‘goh, jij zit nu vast in je tropenjaren!’ Nou, als ik zie hoe enerverend die basisschooltijd was, vind ik dit echt een verademing. Ik juich nog niet te vroeg, maar voor nu vind ik dit heerlijk!
Ben jij al uit de basisschoolkinderen? Hoe ervaar je die overgang?
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Geef een reactie