Nooit gedacht dat ik dit nog eens zou zeggen. Ik, die altijd roept ‘hoe heter hoe beter’, ‘van mij mag het ’t hele jaar zulk weer zijn’ en ‘ik wil emigreren naar een warm land’ ben nu hittemoe. Dan moet het wel heel ernstig zijn!
Australië
Ik ben een echte zonaanbidder. Bij de eerste zonnestralen zit ik buiten, en de enige winter waarin ik geen winterdip had, was die van 2013/2014. Die bracht ik namelijk door in Australië, waar het op dat moment zomer was. Heerlijk. De kale bomen bij thuiskomst (eind maart) maakten me triest en toen op 1 april een waterig zonnetje scheen bij 10 graden trok ik gewoon mijn Australische korte rokje aan. Al kan dat ook komen doordat mijn andere kleren niet meer paste, maar dat is een ander verhaal.
Na een paar verregende zomervakanties en twee voorjaarsvakanties die ook niet zo zonzeker bleken als beloofd, vlogen we deze winter naar Curaçao. Want mama moest zon hebben, anders werd mama heel, heel chagrijnig. Zo geschiedde en we hadden de week van ons leven. Blue monday viel bij thuiskomst wat meer mee, omdat we nou eenmaal voldoende vitamine D in ons bloed hadden zitten. Dan is het leven gewoon een stuk leuker. Op Curacao werd ik ook niet moe van de hitte: eindelijk een zonnetje.
Maar nu dan. Moet ik nu gaan klagen? Ik kan beter blij zijn dat die helse buien van pas voorbij zijn. Op dit moment vallen die buien zelfs op Curacao, zo zie ik op televisie. Dan mag ik toch dolblij zijn dat hier de zon schijnt? En weet ik dan niet meer die dag in maart, de koudste dag in 100 jaar ofzo? Waarop iedereen werd geadviseerd om binnen te blijven? Jajaja, ik weet het nog. Oh, wat verlangden we toen naar zomer. Doe maar een graadje of 30, riepen we tegen elkaar. Welnu, bij deze.
Bier drinken
Alleen: je doet zo weinig met dit weer. Tenminste, ik wel. Na de eerste hittegolf heb ik gelukkig het voortdurende vakantiegevoel we een beetje van me af kunnen schudden. Gelukkig? Ja, gelukkig. Want elke dag barbecueën en tot laat in de avond bier drinken op de loungebank is gewoon een keertje klaar. Nu begrijp ik waarom al die pensionado’s hart- en vaatziekten krijgen, die hebben allemaal eeuwig vakantie! Maar hoewel ik nu gewoon weer thee drink ’s avonds en ook wel eens een prakkie rode kool op tafel zet, toch is het anders dan ‘normaal’.
Ik kom bijvoorbeeld nergens aan toe in huis. Natuurlijk ben ik daar zelf bij, maar goed, ik kan met 30 graden gaan stoffen, zuigen en dweilen, als de kids vijf minuten later uit de zandbak komen of zich in het badje hebben gestort en naar binnen rennen, kan ik weer opnieuw beginnen. Daarbij gaat het huishoudelijk werk een stuk langzamer als het warm is. Vervolgens kom ik ook aan andere klussen niet toe. Simpelweg omdat ik van mezelf naar buiten móet. Want: het is mooi weer! En dat kan zo weer voorbij zijn!
Zonde om binnen te zitten
Die ingebakken gedachte is waarschijnlijk mijn grootste probleem. Dat het ‘zonde’ is om binnen te zitten, terwijl het buiten mooi weer is. In Nederland weet het het tenslotte nooit, je moet pakken wat je pakken kunt. Maar ja, buiten hoeft niet gedweild te worden, en op mijn laptop zie ik in de zon ook geen zak. Alleen: binnen zitten voelt als tijdverspilling. Mijn innerlijke stem zegt: de zon schijnt! Wat doe jij binnen? Zit je een beetje achter je computer met dit mooie weer? Ja dus. Nee dus. Hmmpf.
Hetzelfde heb ik overigens als er ijs ligt hoor. Dan móet ik schaatsen, want het kan de volgende dag zomaar weer allemaal weggedooid zijn. Ja, hoe moeilijk kun je het jezelf maken.
En hoewel mijn kids echte zomertypes zijn, die helemaal opleven bij deze temperaturen en ook veel beter slapen dan in de winter, merk ik dat ze het ook zat beginnen te worden. In april sprongen ze nog met 15 graden in hun zwembroek rond in de achtertuin, want het was ‘eindelijk zomer’, nu spelen ze ook het liefst gewoon weer binnen. De lol lijkt er een beetje af. Buiten eten? Waarom? Wat een gedoe. En kunnen we ’s avonds niet gewoon weer eens een filmpje kijken op de bank, onder een dekentje, in plaats van muggen wegslaan op de loungebank buiten?
Hittemoe
Als ik google op ‘hittemoe’ blijkt dit fenomeen wel degelijk te bestaan. Maar dan letterlijk: we worden moe van de hitte. Volgens Quest omdat interne activiteiten en processen vertraagd worden én onze bloeddruk iets zakt met de warmte. Dit geeft ons een moe en loom gevoel.
Logisch dus dat er minder uit mijn handen komt met de warmte. Ik probeer nu het nuttige met het aangename te verenigen: dus wel naar buiten, want dat moet van mezelf, maar dan ’s ochtends vroeg of ’s avonds laat even lekker tuinieren. Of de ramen zemen. En ongeacht het mooie weer ook gewoon het werk in huis door laten gaan, anders leven we straks in een zwijnenstal. Dat kan ook de bedoeling van de weergoden niet zijn.
En tot slot natuurlijk hopen dat dit weer zich nog wel even voortzet de komende zeven weken. Want als het straks de hele zomervakantie regent, dan straft karma mij voor het schrijven van deze blog…
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Ha, ha, herkenbaar!