Een gastblog van Marguerita over haar hoogbegaafde dochter. Marguerita heeft zelf een blog: Marstyle.nl. Maar ze schrijft ook mooie gastblogs, heel herkenbaar voor moeders van hoogbegaafde kinderen. Lees je mee?
Het ging altijd goed met mijn hoogbegaafde kind, hoewel ik haar officieel nog niet zo mag noemen. Al jong had ze een ontwikkelingsvoorsprong en hoefde ik mij dus niet druk te maken of we wel ‘op schema’ liep. Ze was overal de lijstjes ver vooruit. Alleen met motorische dingen zaken als lopen en zonder zijwieltjes fietsen was ze ‘gewoon’ netjes op tijd.
Aan het begin van de kleutertijd maakte ik mij zorgen. Zou ze wel genoeg uitgedaagd worden op school? Zorgvuldig selecteerde ik de basisschool die volgens mij het meeste ruimte zou bieden aan een leergierig kind. Natuurlijk heb ik aan de juffen gemeld dat mijn kind wat voorliep en wat ze thuis zoal deed. Op school liet ze dit niet zien.
Toen ik na een paar maanden groep 1 vroeg of ze na de zomer in groep 2 zou zitten, was de juf hoogst verbaasd. Gelukkig was ze na de zomer genoeg op haar gemak om meer van zichzelf te laten zien. Toen kwamen al snel de signalen dat het niet goed ging. Gesprek met de juf, meer stimulans en met kerst kwamen de juffen zelf met het voorstel om haar na de kerst te versnellen naar groep 2. Ik had een ander kind! Ze zat direct veel beter in haar vel, dat merkten ook de juffen.
Mevrouw mocht mee met deze klas naar groep 3, met de voorsprongsindicatie van de juffen. In de klas hoorde ze bij een groepje dat al wat verder was met lezen en schrijven. Op rekengebied werd ze uitgedaagd op groep 4 niveaus, zo verraste ze ons thuis met de tafels.
In kleuterklassen is veel ruimte om individuele kinderen extra uit te dagen en hier was de helft van groep 2 al wat verder. In groep 3 kreeg ze de indicatie ‘zon’ mee. Als enige overigens. Dit betekent dat ze extra leermaterialen en uitdaging krijgt en zelfstandig mag werken.
Dat zelfstandig werken moet ze echter nog leren. Al snel hoorde ik thuis dat school ‘saai’ was. Een week verder is dat niet meer zo, maar zijn er heel veel andere signalen dat het niet goed gaat. De juffen zijn heel erg lief en staan echt open voor aanvullende leerbehoeftes, maar het is nieuw en anders dan anders.
Statistisch gezien zouden er echt meer hoogbegaafden geweest moeten zijn, maar dat kwam er op deze leeftijd blijkbaar nog niet uit. Mijn dochter heeft inmiddels zelf gevraagd of ze een spreekbeurt mag houden, omdat ze dit in groep 1 en 2 ook erg leuk vond. Ze heeft de juf wijsgemaakt dat mama niet de waarheid sprak toen mama zei dat ze al kon lezen. Gelukkig heeft de juf dit bij de kleuterjuf gecheckt. Daarom heeft ze toch een extra werkboekje gekregen, waar ze weigert in te werken.
Mijn dochter wil in ieder geval – net als al haar leeftijdsgenoten – niet anders zijn dan de rest!
Kortom, ik voorzie problemen en vraag me af of ik zelf een intelligentietest moet aanvragen via de intern begeleider of dat de school dit soort dingen initieert. Geen idee. Wel wil ik graag op schrift vast hebben wat nu precies het kennisniveau van mijn dochter is en ik wil voor haar graag een officiële diagnose. Misschien helpt dit voor passende verdieping en verrijking van het lesmateriaal? Want seriously… ik, maan, roos, vis… dat is ook wel heel karig voor een kind dat deze woorden al kon schrijven vóór ze naar de kleuterschool ging!
5x signalen dat het niet goed gaat met je hoogbegaafde kind
1. broekplassen
2. nachtmerries
3. jokken, niet eerlijk zijn, misschien zelfs dingen pikken
4. woede uitbarstingen en driftbuien
5. plagen
Het ging altijd zo goed met mijn meisje van 5, maar nu dus even niet. Iemand tips?
Op mijn persoonlijke blog Marstyle test ik heel graag uitdagend speelgoed uit dat interessant is voor leergierige en hoogbegaafde kinderen. Kom er eens kijken!
Lees ook de gastblog van Anna: De overstap van VWO naar HAVO
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Ik zou een IQ test aanvragen. Hebben wij ook gehad met onze zoon vorig jaar die mensen die het afnemen hebben de leraressen goed begeleid en nu gaat het weer top op school!
Dankjewel, volgende week een gesprek op school, ik zat hier al over te twijfelen dus jouw ervaring neem ik mee.
Ik herken heel veel in je verhaal. Onze dochter wilde na 3 maanden niet meer naar school, want ze wilde rekenen en lezen en niet spelen. We hebben haar zelf laten testen en vervolgens in gesprek gegaan met de juf aan de hand van het rapport. Want zoals jij ook beschrijft op school laten ze het vaak niet zien. Hoogbegaafde kinderen hebben een enorm aanpassingsvermogen. Ze scoren vaak op de cito toetsen ook slechter omdat ze alle antwoorden goed vinden, ze gaan veel verder nadenken en beredeneren wat er kan bij ieder antwoord. Dat maakt het lastig voor school te zien. Gelukkig kijken ze bij ons meer naar de tussendoortoetsen dan naar de cito’s. Ik zou haar wel laten testen, via school of zelf. En dan toch in gesprek gaan met school. Ik moet zeggen dat ik wel tegen versnelling ben maar voor verdieping. Anders is de kans groot dat ze ergens een basis missen en later vast gaan lopen. Dat kan zijn als ze op de universiteit bij wijze van zitten. Ze hebben ergens iets gemist. Onze dochter is wel versneld door de kleuterschool gegaan. Na een half jaar groep 0, na de vakantie naar groep 2 en nu is ze 6 en zit ze in groep 4. Cognitief is ze echt ver en dus echt wel aan groep 4 toe, maar sociaal emotioneel is ze echt 6. Dat geeft voor haar zelf nog wel behoorlijk wat frustratie. Succes, laat haar testen, ga in gesprek en volg je gevoel en probeer zoveel mogelijk met haar te praten wat er dwars zit. Ook zijn er veel mooie boeken zowel voor ouders als voor hun zelf geschreven.
Dank voor je reactie! Mijn dochter is inderdaad sociaal emotioneel gewoon 5 en heeft gelukkig aansluiting met anderen in groep 3 met wie ze niet zoveel in leeftijd scheelt (half jaartje)
Allereerst een vraag: Heeft je kind ook daadwerkelijk last van de 5 signalen die je noemt? Het zijn dingen waar alle vijfjarigen wel eens last ban hebben, maar het gaat er natuurlijk om in welke mate.
Op zich lijkt het me goed om inderdaad eens te laten testen, en te kijken wat daaruit komt. Het is wel goed om je te realiseren dat IQ (het resultaat uit zo’n test) niet een ‘vaststaand’ feit is, maar een momentopname. Kinderen ontwikkelen zich vaak stapsgewijs en niet ‘lineair’. In het geval van je dochter zou het best kunnen dat ze er met tegenzin aan deelneemt, gezien haar reactie op jouw gesprekken met de juf…
Tip voor jezelf: probeer er zo min mogelijk druk op te leggen! Het zou best kunnen dat je dochter zich wat gepusht voelt (kinderen voelen dat haarfijn aan).
Heeft ze aansluiting bij haar klasgenootjes? Ik heb bij mijn eigen dochter gezien dat ze veel energie stopte in de sociale contacten om zich heen, om erbij te horen. Hoogbegaafde meisjes hebben inderdaad vaak de neiging om zich aan te passen aan hun omgeving, om maar niet te veel op te vallen. Als je de indruk hebt dat ze daar niet gelukkiger van wordt zou je eventueel ook eens rond kunnen kijken of er in jouw buurt een school is voor hoogbegaafde kinderen (overigens is daar meestal dan ook wel een test voor nodig). Ik vind zelf dit soort scholen ook niet helemaal ideaal (hier komen vaak toch de kinderen die wat meer ‘probleemgedrag’ vertonen), maar hier valt je dochter wellicht minder ‘uit de toon’, het zou kunnen dat ze zich daar beter thuis voelt en meer zichzelf kan zijn.
Ik heb er zelf voor gekozen om mijn dochter op de reguliere basisschool te laten omdat ik niet het idee had dat ze gelukkiger zou worden op een speciale school. Ik ben wel ter oriëntatie naar een info-avond geweest van een (toen nog) Leonardoschool maar het stond me ook wel een beetje tegen dat veel ouders geneigd waren álle gedragsproblemen van hun kind toe te schrijven aan hun IQ (hoewel ik best begrijp dat het serieus problemen kan opleveren hoor, maar dat hoeft absoluut niet).
Ik heb een beetje het gevoel dat je dochter zich wat geneert voor jouw bemoeienis met haar voortgang op school. Het feit dat ze meer kán wil niet zeggen dat ze daar zelf ook behoefte aan heeft. Het is goed dat je bij de juffen hebt aangegeven dat ze meer capaciteiten bezit dan ze wil laten zien. Je zou het op school nu ook even over kunnen laten aan de leerkrachten, en op dat gebied even een stapje terug doen want ergens stuit je bij je dochter zelf blijkbaar op een weerstand. Misschien stopt ze haar energie op het moment liever even in normale vriendschappen.
Wellicht moet je jullie beiden even een adempauze geven. Het gaat uiteindelijk om háár welzijn, als zij zich happy voelt tussen haar huidige vriendjes en vriendinnetjes is dat prima. Hoewel er natuurlijk het risico is dat ze zich diep van binnen toch steeds ‘anders’ voelt dan de anderen.
Dat er statistisch gezien meer hoogbegaafden op de school zouden moeten zijn is wel een punt, hoewel het statistisch gezien natuurlijk ook best mogelijk is dat die er toevallig níet zijn… Maar de kans is groter dat de school ze niet weet te herkennen. Overigens verschillen hoogbegaafden net zo veel van elkaar als normaal begaafde mensen dus of je daar wat aan zou hebben is maar de vraag.
In jouw geval zou ik haar in ieder geval wel op een geschikt moment laten testen en zelf op onderzoek uitgaan welke mogelijkheden er buiten de huidige school zijn om haar meer uitdaging te geven. Op een speciale school zijn er vast ook wel mogelijkheden om eens een dagje of wat proef te draaien. Informeer daar eens naar zou ik zeggen.
Nog een aanvulling op mijn (al lange, sorry daarvoor) verhaal: probeer je niet te veel inhoudelijk met de lesstof bezig te houden. Ik begrijp het op zich wel hoor, die zo’n- en maanboekjes zijn verre van ideaal, de verhaaltjes (en/of bijbehorende vragen) zijn af en toe verre van logisch. Maar de realiteit is dat het reguliere onderwijs hier wel op toegesneden is. Ik denk op zich ook niet dat het schadelijk is voor je kind.
Mijn ervaring is dat de verdieping en verrijking in de bovenbouw wel wat verder ontwikkeld is, en dat leerkrachten hier ook beter mee om weten te gaan.
Wat voor ons goed werkte is om voor je kind buiten de school om ook uitdaging te bieden, bijvoorbeeld in de vorm van schaken en muziekles. Bij het spelen van een instrument leren mijn kinderen dat het moeite kost om iets onder de knie te krijgen, wat nog wel eens zorgt voor de nodige frustratie! En dat ze dus ervaren dat doorzetten werkt! Er zijn natuurlijk ook hoogbegaafden die ook talent hebben voor muziek.
In schaken kunnen veel hoogbegaafden ook hun ei kwijt (hoewel er niet per se een lineai verband is tussen intelligentie en goed kunnen schaken!). In ieder geval houden mijn kinderen er ook leuke sociale contacten aan over!
Een sport beoefenen is waarschijnlijk sowieso ook leuk voor je dochter omdat je aangeeft dat ze in lichamelijk opzicht een normale ontwikkeling heeft. Dan kan ze zich hierin uitleven zonder zich ‘anders’ te hoeven voelen!
Dank voor je uitgebreide reactie. En ja, vooral het bedplassen ineens driftig zijn en nog wat voorvallen waren voor mij reden om een gesprek aan te vragen op school. Dat vind ik zorgelijk (het is gedrag dat ze nooit vertoonde) en ik wil weten wat ik kan doen en wat de school doet. Ze zat sinds haar 3e op dansles, daar is ze nu vanaf en sinds kort zit ze op scouting. Dat vindt ze heel erg leuk. Daarnaast is ze druk met zwemlessen en wil ik er voorlopig even geen andere activiteit bij, ze moet ook de ruimte krijgen om zelf te kunnen spelen of met vriendinnetjes en buurkinderen. Inititatief van de spreekbeurt komt van haarzelf, we hebben thuis nog niets voorbereid, ik wacht af tot ze hier om vraagt (met dit mooie weer mag ze lekker buiten spelen). Voor de toekomst is een instrument wel leuk inderdaad, maar zoals jij al zegt wil ik haar niet teveel pushen en ook gewoon de ruimte geven voor haar eigen ding.
Het is lastig. Bij mijn oudste hebben ze een vermoeden dat hij meerbegaafd is. In Duitsland is de school heel anders en hebben ze al best veel huiswerk. Hij vind het ook saai. Ik twijfel ook om hem te laten testen. Het idee dat je er dan een stempel opdrukt. Het kind moet ook lekker kunnen spelen. Wij hebben momenteel veel zorg ook over de andere kids. Ik wacht even het volgende 10 minuten gesprek af en wellicht dat ik dan ook de stap waag om hem te laten testen. We hebben mijn andere zoon laten testen op andere dingen omdat hij erg achterliep, dus waarom hem niet? Heel veel succes met het maken van je (jullie) keuze.
Is er een school in de buurt die Leonardo Onderwijs aanbiedt?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leonardoschool?wprov=sfsi1
Misschien dat je daar ook meer hulp en/of informatie kan krijgen
Helaas niet Marijke, voor hoogbegaafdenonderwijs moet ik naar een andere woonplaats en dat doe ik liever niet
Mijn dochter is getest en mede daardoor op school veel meer begrip. Ze volgt regulier onderwijs, maar gaat een morgen in de week naar een bovenschoolse plusklas (in een andere woonplaats ). Dit geeft Vera voldoende uitdaging en zo blijft ze evengoed deel uitmaken van haar eigen klas. Een perfecte combinatie dus. Wellicht een optie voor jullie? Vera wordt tevens begeleid door een kinderpsycholoog omdat ze driftbuien bleef houden en angstig kan zijn. Ook als ouder worden we hierin begeleid. Hier zijn we erg mer geholpen. Hopelijk kan je iets met mijn tips, succes!
Dit is zo herkenbaar. Als je er iets mee wil qua test, dan moet je er zelf achter aan. School regelt het dan. Maar je moet er wel zelf meerdere keren achter aan.
Justin heb ik expres niet een klas laten overslaan. Dit kan hij sociaal emotioneel helemaal niet. Maar leren zat hij twee jaar geleden al voorbij de basis school. Dat betekend voor school dus, zorgen voor flinke uitdaging.
Bij hem merk ik ook deze signalen als er minder uitdaging is. gelukkig zitten er meer kinderen in zijn klas die boven niveau uitsteken. Alleen niet op alle gebieden. We hebben hem laten testen een paar jaar gelden en willen hem over een poosje weer laten testen.
Als je dingen wil weten of gewoon even van gedachte wil wissen kan je me altijd mailen ofzo.. info@kidzblogger.nl
Thanks Yvonne, misschien donderdag even kletsen of volgende week 😉
Heel herkenbaar voor mij, ik sta hier alleen nog aan het begin van alle ellende en heb een iets minder meewerkende school..
Het is lastig he?! Je wilt dat je kind gelukkig is. In gesprek blijven met juf is belangrijk. Wat wil je met de iq test? Zou juf opeens anders doen als er een cijfer is??? Mijn moppie leest ook al, ik vroeg haar heb je het juf al laten horen??? Nee zei ze en jij hoeft het ook niet te gaan zeggen! Net drie weken in groep 3
Ik vind het lastig, omdat mijn oudste ontzettend onderpresteerde en zich aanpaste aan de klas hadden de juffen niet door dat hij meer uitdaging nodig had. Voor hem heeft de IQ test enorm geholpen, omdat ze hem ineens anders bekeken. Wij konden zijn gefrustreerde gedrag thuis ook beter plaatsen. Hij is versneld en ik heb nu een heel gelukkig kind. Dus ja, hij heeft veel aan dat cijfertje. Of stempeltje. Of hoe je het wilt noemen 😉