Zo, het is eindelijk zo ver, we zijn verhuisd! Natuurlijk zat het er al tijden aan te komen, en vroeg iedereen steeds ‘wanneer ga je over?’. Maar dat wist ik zelf ook niet zo goed. Ik kon niet goed inschatten wanneer alles af zou zijn, er was een hoop te klussen (naast werken, kinderen opvoeden en het gewone leven, wat toen nog doorging) en dingen liepen niet allemaal zoals gepland. Uiteindelijk kwam de keuken een week te laat, bleek ik meer zooi te hebben die verhuisd moest dan ik dacht én was het naadje of de wifi op tijd ging werken. Maar, het is gelukt. We zijn verhuisd!
Verbouwing: de finale
Ik schreef pas al dat het verbouwen hier en daar een beetje anders liep dan gepland. Nu hoort dat natuurlijk bij een verbouwing en dat wist ik van tevoren. Ik merkte wel dat mijn incasseringsvermogen iets kleiner werd, naarmate de tijd vorderde. Sommige dingen die misgingen waren ook gewoon stom, in mijn ogen dan. Maar ja, je doet er soms niets aan. Daarbij waren er klussen die ik zelf makkelijk inschatte (even een badkamerkastje ophangen) die een weekend hoofdbrekens verzorgden, en klussen waar ik een dag voor uittrok (de trap kaal maken) waren in een uurtje gepiept. De laatste hobbels die ik zelf moest nemen waren vooral van IKEA-niveau: nog even een bureau naar zolder (zwaarder dan gedacht), nog even de hele boel schoonmaken en nog even de keuken inrichten. Maar: het is gelukt, al had ik het liever nog iets meer ‘af’ willen hebben. Ach, ik heb me er maar bij neergelegd dat je ook nog plinten kunt verven als je ergens woont. Al weet ik heus wel dat je dit dan nooit meer doet.
De verhuizing
Toen de keuken eenmaal serieus leek te gaan komen, heb ik toch maar een datum voor de verhuizing geprikt. Dat moest appeltje eitje zijn; alleen nog ‘even’ de kleren verhuizen. Haha! In alle klushectiek in het nieuwe huis, had ik in het oude huis natuurlijk nauwelijks nog wat ingepakt. Op de dag van verhuizing nam ik 5 dozen keukenspullen mee, die ik allemaal al gekocht had, en verder ramde ik wat dozen en wasmanden vol met kleren. Het bleek al snel dat dit in één ritje niet ging lukken, uiteindelijk reed ik drie keer heen en weer en nu heb ik nog ongeveer maar de helft. Ik blijk enorm veel schoenen te hebben (waar ga ik ze laten!), het speelgoed moet nog worden uitgezocht en ook zomerkleding en dingen als bloemenvazen etc zijn nog niet verhuisd. Dat komt wel een keer.
Totale chaos
Natuurlijk grijp ik nu, in de eerste 48 uur in het nieuwe huis, al constant mis. Ik ga koken maar heb geen pannenlappen. En geen bakboter. Geen maatkan Zout pak je normaal even uit t kastje, maar nee, dat heb ik ook nog niet. Wel veeeeeel te veel brood (de broodeters zijn niet mee verhuisd) en flessen wijn waar ik heel Nederland met Kerst mee zou kunnen voorzien. Verder is het totale chaos want overal staan dozen met schoenen, tassen, snoertjes en andere rommel. Als je me vandaag hebt gezien: nee, ik ben niet ernstig ziek, mijn make-uptasje was verdwenen. Ik vond het uiteindelijk in mijn werktas. Wat ook chaos was: de wifi. Die deed het vrijdag ineens niet meer, dus gisteren is er een monteur met uiteindelijk een tweede monteur 4 uur (!!) bezig geweest om het probleem op te lossen. Gelukkig, want nu werkt alles als een zonnetje. Anders had ik een stuk minder blije kinderen gehad, denk ik.
Nog een paar klusjes
Zoals gezegd, er liggen nog een paar klusjes. Ik had mijn lijstjes voor de Karwei en Ikea al klaarliggen. En toen ging alles dicht! Gelukkig hebben we de belangrijkste dingen gehad, wat ben ik fijn dat ik niet net nu de verbouwing in ga. Maar even iets als stekkerdozen (heb je nooit genoeg!) halen is er niet meer bij nu. De kinderen hebben een tafeltje naast hun bed bij gebrek aan nachtkastje, en mijn kleren liggen half op bed omdat ik nog een Pax moest hebben. Nou ja, het is niet anders. Ook de onderhoudsdingen gaan door: vanochtend bleek, ondanks drie bezoeken van de loodgieter tijdens de verbouwing, de keteldruk enorm laag. Die moest dus ‘even’ gevuld worden. Ook moeten er nog steeds een paar lampen worden opgehangen en nog een laatste televisie. De boormachine kan dus nog niet terug naar de rechtmatige eigenaresse.
Het voelt goed
Toch voelt het voor mij nu al als thuis. De kinderen vinden het nog wennen, maar zijn wel heel relaxed. Ze beginnen hun plek al te vinden. Dat de wifi werkt, scheelt daarbij natuurlijk alles. Maar er komen vriendjes langs, we lopen rondjes door de buurt, fietsen ‘even’ naar de supermarkt, wat een heerlijkheid. Met drie weken vakantie in het vooruitzicht kunnen we ook lekker wennen aan dit huis, en binnenkort weten we niet beter.
De voor- en na foto’s houden jullie nog even tegoed tot het iets meer opgeruimd is, al kun je het nog steeds wel volgen op mijn instagram!
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Geef een reactie