Het is iets waar ik tot voorkort alleen maar van kon dromen: kinderen die op kamp gaan. Ja, ik behoor duidelijk tot het ‘hoera’ kamp. Want hoe lief ik mijn kinderen ook zijn, ze zijn er echt áltijd. Hoe lekker is het dan als ze ineens zeggen: ‘mama, ik wil deze zomer mee op scoutingkamp!’. Omdat de oudste nooit op kamp wilde had ik de moed al een beetje opgegeven, maar dit voorjaar zeiden ineens zowel de middelste als de jongste dat ze graag op kamp wilden. Dus nou, vooruit dan maar! In deze blog vertel ik hoe ik het ervaren heb. Want het is best spannend als je kind op kamp gaat!
Heimwee
Natuurlijk vond ook ik het best even slikken. Mijn herinneringen aan mijn eerste scoutingkamp zijn niet best. Ik had zoveel heimwee dat ik na twee dagen opgehaald moest worden. Die twee dagen heb ik voornamelijk gejankt, hoe de leiding ook probeerde me af te leiden/ er doorheen te helpen. Ik vond het hele groepsgebeuren gewoon niet leuk en voelde me daar echt niet fijn. Dat ik opgehaald moest worden werd ook nog een soort toestand waardoor ik toen dacht: ik ga nooit meer op kamp. Uiteraard kwam ik later niet onder schoolkampen uit, maar toen ik groter was ging het wel iets makkelijker, al is het nooit mijn favo tijdsbesteding geworden.
Het eerste wat ik de kinderen op het hart drukte was dan ook: leuk, maar als je daar bent en je vind er niets aan, kom ik je gewoon weer ophalen. Ik heb toentertijd heel erg het gevoel gekregen dat ik onwijs moeilijk deed, dat wilde ik mijn kinderen niet aandoen. Maar ‘dat was heus niet nodig hoor, mam, wij missen jou echt niet’. Oké, haha, dan niet natuurlijk!
Voorbereidingen voor kamp
Qua voorbereiding had ik best nog even stress. Als je kind op kamp gaat komt daar best een hoop voorbereiding bij kijken. Gelukkig kregen we een paklijst, anders was het helemaal misgegaan. Luchtbedden, slaapzakken, pompen… ze gingen alle twee naar verschillende locaties dus ook planningtechnisch werd er een haal/breng schema gemaakt met andere ouders.
En toen de dag van vertrek dichterbij kwam werd het toch ook wel een beetje spannend: de ene ging zijn iPad wel missen, de andere vooral haar konijn. Zelfs hun moeder gingen ze misschien wel een beetje missen. Stoer vertelde ik dat de tijd zou vliegen en dat ze amper aan mij zouden denken, stiekem een brok in mijn keel wegslikkend. Want: zo lang zonder ze, zou ik dat eigenlijk wel kunnen?
Lees ook: 10x wat je denkt als je kind terugkomt van kamp
Maar, zoals altijd went het idee. Tot het laatst was het natuurlijk spannend of ze wel echt weggingen, in verband met Corona en allerlei gezondheidschecks, maar het is gelukt. Na een dikke knuffel van de zoon reed ik gisteren met dochterlief en twee vriendinnen naar het Brabantse land. En na wat kleine hindernissen onderweg (nodig plassen, geen kleingeld, eindelijk een wc gevonden maar door Corona enorme rijen, honger, een te lage bandenspanning die even gefixt moest worden) kwamen we mooi op tijd op locatie aan. En na een emotioneel moment wat zoveel inhield als ‘nou doei hè mama’ waren ze vertrokken. Hmm.
Freedom!
De tranen bleven uit, wel ging op de terugweg de muziek keihard aan. Zelfs al had ik thuis direct weer rechtsomkeert moeten maken om ze op te halen, was het relaxed geweest. Maar nee, we zijn nu een dag onderweg en ze zijn er nog steeds. Afgaand op de appjes die we krijgen zien ze er blij en nog redelijk schoon uit, dus tot nu toe gaat het goed. Waarschijnlijk krijgen ze geen tijd om ons te missen.
Andersom nemen wij het er ook lekker van: uit eten met de puber, lange avonden in de jacuzzi, uitslapen, en zelfs een uitgebreide ronde hardlopen. Een duidelijke win-win situatie. Natuurlijk zou ik ook nuttige dingen kunnen doen als de vloer in de was zetten en kledingkasten uitmesten, maar er zijn grenzen. Dat doen we volgend jaar wel.
Al ben ik toch weer blij als ik ze binnenkort (de ene over vijf dagen, de ander over zeven dagen) weer in mijn armen kan sluiten, hopelijk een mooie ervaring rijker!
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Herkenbaar wel hoor. Dacht dat ik de enige was, maar vond die kampen idd ook nooit zo’n succes. Dat je voor dag en dauw uit bed getrommeld werd alleen al..
Maar toch fijn, ook voor de oudste zo! Ben je tenminste echt even samen. Die tijd heb je normaal toch minder.
Merel | De Mamagids onlangs geplaatst…Bedplassen: oorzaken en tips waar je echt iets aan hebt