Goh, wat is het toch een rare tijd. Ja, je zal misschien denken; weer een blog over Corona? Maar goed, wat moet ik anders? Ik kan wel een leuke review over een vakantiepark schrijven, of een fijne eetgelegenheid aanprijzen, maar wie gaat dat nu lezen? Juist, niemand.
Daarbij komt: Corona beheerst gewoon op het moment ons leven, hoe je het ook wendt of keert. Ik kan nu wel over koetjes en kalfjes gaan schrijven, maar zit iemand daarop te wachten? Vast niet. En anders ga je maar een boerderij-pagina volgen.
Werken in de zorg
Waar ik veel vragen over krijg is over mijn werk: want hoe gaat dat als je in de zorg werkt? Zoals veel lezers weten ben ik echoscopiste in de verloskundigenpraktijk. Een baan waarbij je de tent niet zomaar zes weken dicht kan gooien. Gelukkig, zou ik bijna willen zeggen, want ik zou me geen raad weten. Ik ben blij dat ik een paar dagen in de week gewoon ’s ochtends de deur uit kan om naar mijn werk te gaan. Zeker nu we een aantal goede oppas-oplossingen voor de kinderen hebben gevonden en zij dus, ondanks dat mijn man en ik allebei een zogenaamd ‘vitaal’ beroep hebben, niet naar school hoeven.
Maar het is ook spannend. Op mijn werk kom ik automatisch in aanraking met mensen, zeker 15 cliënten per dag, en 1,5 meter afstand gaat bij een echo natuurlijk niet lukken. De kans om besmet te worden is daardoor dan we nu willen. Maar ja, het is mijn werk! Ik maak medische echo’s en die kunnen, logischerwijs, niet uitgesteld worden.
Persoonlijke beschermingsmiddelen
Op dit moment is de richtlijn dat mensen met verkoudheidsklachten, hoestklachten of koorts, of mensen die in aanraking zijn geweest met een coronapatiënt, hun echo moeten verplaatsen als dat mogelijk is. Verder moeten mensen zonder partner komen, om het aantal contacten zo laag mogelijk te houden. Zijn er toch klachten, dan wordt gekeken of de echo medisch noodzakelijk is. Zo ja, dan moet ik persoonlijke beschermingsmiddelen gebruiken.
Zo kwam het dat ik deze week twee keer in astronautenpak gehesen werd. Want inmiddels waren er echo’s die niet meer uitgesteld konden worden. Zoals je ziet de eerste keer nog wat onwennig, de tweede keer al helemaal in mijn sas. Gelukkig hadden deze cliënten geen ernstige klachten en heb ik de echo’s goed kunnen maken. Ik ben niet bang dat ik nu besmet ben geraakt.
Kapotte handen
Het enige is dat mijn handen echt kapot gaan door het vele wassen, dus ik heb inmiddels ook een zoektocht afgelegd naar goede handcrème. Ik had altijd al een gevoelige huid en was met dit beroep uiteraard mijn handen altijd al veel, maar nu was het niet meer te doen. Ik deed een oproepje op facebook en uiteindelijk heb ik twee fijne spulletjes gevonden: Gloves in a bottle en handcrème van Prowin, het thuiswinkelmerk van mijn ideale ovenreiniger. Gelukkig gaat het hiermee een stuk beter.
Homeschooling
Naast het werk is het natuurlijk homeschooling wat de klok slaat. Ik schreef er eerder al over. Gelukkig lijkt het alsof we nu onze draai een beetje gaan vinden. Het is soms nog wel lastig om de kinderen aan het werk te krijgen, zeker als ze ’s avonds moe zijn en ik dingen moet uitleggen die ik zelf ook niet snap. Of drie keer iets uitleg maar mijn uitleg niet doorkomt en iemand gefrustreerd naar boven stampt en de deur dicht ramt. Het helpt al helemaal niet als ik ze dan toeschreeuw ‘of ze dat op school ook altijd doen?’ Ach, we zijn allemaal mensen. Behalve juffen, dat zijn vast superhelden.
Huisvlijt
En dan vervolgens nog het huishouden en de boodschappen. Want ook de schoonmaakster komt niet, en de online bezorgservice ligt er al weken uit. Maar goed, eigenlijk heb ik nu tijd genoeg om dit zelf te doen. Het blijkt enorm te schelen dat ik niet heen en weer hoef te rijden naar school, sport, clubjes en plusklassen. Dus ik heb braaf zelf de badkamer gedaan, de bijkeuken geschilderd en de heg geknipt. Sterker nog, ik krijg zin om dingen te bakken. Zo huiselijk heb ik me in jaren niet gevoeld. Mijn FOMO is helemaal verdwenen, hoe lekker is dat!
Vakantie geannuleerd
Onze reis naar Zuid-Afrika, gepland op 27 april, gaat niet door. We krijgen een zogenoemde ‘corona-voucher’. Of we de reis later nog gaan maken? Dat weet ik nog niet. Eerlijk gezegd ben ik best wel geschrokken van deze hele toestand. Wat als het virus de volgende winter weer opduikt, en ik zit in mijn eentje met twee kinderen in de bush van Afrika? Het leek allemaal zo makkelijk maar nu denk ik mwah, misschien zijn de Canarische Eilanden ook wel prima. Iets dichterbij en daar spreek ik tenminste de taal. Maar goed, eerst maar eens kijken wanneer de grenzen weer open gaan, tot die tijd is Playa del achtertuin ook best vermakelijk.
Kortom, we kunnen niet anders doen dan wachten tot dit allemaal over is en er maar het beste van maken! Ik ben benieuwd: hoe gaan jullie om met de maatregelen in deze rare tijd? En kun je je nog een beetje vermaken? Ik hoor het graag!
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Denk je dat je de taal niet spreekt in zuid Afrika? Dat zuid afrikaans is even wennen, maar best te doen, en verder spreekt iedereen er Engels. Zal wel goed komen, als je gaat…