Het is me wat, met die coronacrisis en de hele lockdown er omheen. Deden we het eerst af als een griepje, dachten we toen dat de lockdown met een week of drie wel klaar zou zijn, nu komen we erachter dat we een lange adem moeten hebben voor dit allemaal over is. Of de kinderen nog naar school gaan dit schooljaar? Ik begin het me met de dag harder af te vragen. Voorlopig staan alle sociale activiteiten in ieder geval op een laag pitje. Vreselijk! Of….. misschien toch niet?
Corona bedanken
Kijk, het is nog te vroeg om Corona te bedanken. Of je nou Doutzen Kroes heet of niet. Eerst maar eens afwachten of we hier allemaal wel in goede gezondheid uit zullen komen, niet waar? Toch kan ik, zonder zweverig te willen doen of het te willen idealiseren, wel genieten van de inzichten die deze periode geeft. Ik kom erachter dat ik erg tevreden ben met wat ik heb, en dat is best fijn om je te realiseren!
Wat deze periode dan voor inzichten geeft? Nou, grote en kleine dingen. Bijvoorbeeld dat het toiletpapier van het huismerk echt verschrikkelijk is, omdat er geen beginnetje aan zit en de rol dus regelmatig scheef gaat. Al ervaren? Nee? Nou neem dat van mij aan. Maar ook grotere dingen zoals: waar had ik het altijd zo druk mee? Waarom ging ik al die blogevenementen af? Was dit omdat ik dat wilde of omdat ik last had van fear of missing out (FOMO)? Ik vrees eigenlijk dit laatste, want die evenementen kostten mij vooral vreselijk veel energie. Maar goed, ik vond het ook zonde om ze te missen. Je weet tenslotte nooit wat er te halen valt!
FOMO
Die FOMO is nu helemaal weg. Ik merk het met blogevenementen, maar ook met andere dingen. Voorheen vond ik het echt niet leuk om te moeten werken met mooi weer. Ik vind mijn werk superleuk, maar dan liep ik door de stad en zag ik andere mensen op terrasjes zitten. En dacht ik: dat zou ik nou ook wel willen! Of ik bracht de kinderen naar de BSO met een schuldgevoel: moest ik werken op een mooie stranddag en zaten zij daar in een hok met 40 kinderen. Allemaal verleden tijd.
De klusjes op mijn to do lijst, denk aan foto’s sorteren, kledingkasten opruimen, het konijnenhok schilderen, daar kwam ik allemaal nooit aan toe. Deels door tijdgebrek, want ik kom er nu achter hoe vreselijk veel tijd ik kwijt was aan heen en weer rijden naar clubjes, sporten, school en plusklassen. Maar ook deels omdat ik wel leukere dingen kon verzinnen om te doen. In plaats van een kledingkast uitmesten kon ik tenslotte ook met de kids ergens een tosti gaan eten, of een bezoek brengen aan het indoor speelparadijs. Nu is dat over. Tja, waarom zou ik dan niet aan die kledingkast beginnen? Ik heb eigenlijk tijd genoeg. Er lijken ineens veel meer uren in een dag te zitten! En er is geen discussie over waar we heen gaan op zaterdag of wat we kunnen doen op zondagmiddag: we blijven gewoon thuis.
School
Dan nog iets. Sorry voor alle ouders die met de handen in het haar zitten, maar ook het hele homeschooling verhaal ga ik steeds meer bejubelen. Natuurlijk was het de eerste week even wennen. Dacht ik: Hoe ga ik dat allemaal doen, naast mijn werk voor juf spelen, en ook het huishouden nog… maar inmiddels zijn we er wel aan gewend. De kinderen volgen online lessen en weten zelf wat ze moeten doen, dus ik kan in de tussentijd mooi het huis poetsen, bloggen of de beginnetjes van de wc-rollen proberen te zoeken. De Kumbaya-my-lord-moeder die blogger Merel in zichzelf begint te vinden, komt ook bij mij boven.
Ik hoef niks
Vooral het niks hóeven, wat voor anderen misschien doodsbenauwend is, vind ik heerlijk. Blijkbaar was ik al nooit echt geschikt voor al die sociale evenementen. En eerlijk: ik woon hier in de middle of nowhere, ik ben dat alleen zijn wel gewend. De eerste jaren met kleine kinderen voelden hier ook als een soort lockdown. Dus dit is bekend terrein.
Het is niet voor iedereen fijn: over de effecten van Corona voor alcoholverslaafden lees je hier
Ik kan nu zonder schroom op de bank liggen in het weekend, omdat er geen verjaardagen, feestjes en evenementen zijn waar ik eigenlijk heen moet. En gewoon in de tuin neerploffen, zonder dat ik de hele tijd denk dat ik eigenlijk naar het strand moet omdat ‘het misschien wel de laatste mooie dag van het jaar is’. Ik word nu zelfs geprezen om mijn neiging om zoveel mogelijk thuis te blijven, hoe fijn is dat!
Huismoeke
Aan het eind van de dag overdenk ik wat ik allemaal wél heb gedaan, in plaats van alles wat ik niet heb gedaan en wat ik misschien wel had willen of moeten doen. Erg verfrissend. Ondertussen heb ik mijn cursus Spaans weer opgepakt, heb ik geprobeerd brood te bakken, en is het konijnenhok geverfd. De dekbedden hangen buiten te wapperen en de speelgoedkist is uitgemest. Diep in mijn hart ben ik blijkbaar een huismoeke, het kwam er alleen nooit zo uit omdat ik altijd van alles moest van mezelf.
Alleen het reizen, tja. Nu het niet kan heb ik snel geaccepteerd dat het er voorlopig niet inzit, maar ik was nèt van plan om in 2020 meer te gaan reizen. Gelukkig hebben we nu tropische temperaturen in Nederland en één van de dingen waarom ik op reis wil, is toch vaak om het Nederlandse weer te ontlopen. Vooralsnog ben ik er niet rouwig om en voelt thuis ook als vakantie, ik prijs me natuurlijk gelukkig met een grote achtertuin. Maar wie weet begint het volgende week te hozen en ben ik het na twee dagen spuugzat.
Tot nu toe valt het me dus echt niet tegen. Ik ben benieuwd hoe anderen dit ervaren. Merk je positieve effecten van de lockdown? Of ben je dolblij als je straks weer op het terras kan zitten met je vrienden?
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Zo herkenbaar!! Geen Fomo maar lekker genieten van de was aan de waslijn.
Ik ben ook heel blij nu. Geen vragen over wat je in het weekend gedaan hebt, gewoon thuis blijven mag nu gewoon. Dat homeschooling bevalt wel en opeens mag onze dochter van de meester probleemloos via Snappet en Nieuwsbegrip het huiswerk van een klas hoger maken. Ook het verplicht socializen op het schoolplein vervalt nu en ook daar ben ik heel blij mee. Onze dochter mist alleen de meester een beetje, maar haar klasgenootjes van groep 3,4,5 absoluut niet.
Over het eigen merk 3 laags wc papier van AH kan ik niet klagen. Daar zit tenminste genoeg papier op ipv al die dunne kleine rollen die snel op zijn of de 4 laags velletjes die de wc willen verstoppen
Heel herkenbaar! Vind het eigenlijk wel fijn, dat onthaasten en tijd hebben voor veel andere dingen. Geloof dat ik mijn inner hippie aan het vinden ben. De kinderen spelen zich suf, ik knutsel of teken dagelijks met ze en ik vind de sociale rust stiekem ook best lekker. Geen idee hoe dat idd zou zijn met alle dagen regen. Maar voor nu voelt het als een soort mini zomervakantie met wat werk en zonder opties buiten de deur (wat negatiever klinkt dan ik bedoel haha)
Merel onlangs geplaatst…Review | Pieter Konijn Bordspel, Het avontuur in het bos
Hier is niet zo veel veranderd. FOMO is me totaal vreemd, kent het woord pas sinds dit jaar en kwam er aan het begin van je stukje achter dat ik wel wist waar het voor stond, maar kon niets herinneren over de afzonderlijke letters. Ziet eruit als iets wat ik ook snel weer vergeten zou zijn. Bof wel met winkels dicht bij huis en AH is tot 22:00 uur open. Dus om 21:00 boodschappen doen, betekent dat het heerlijk rustig is, zowel onderweg als in de winkel.
Geen sprake van dat ik corona bedank dat hij zich in de wereld liet uitzetten (je moet dus iemand(en) anders bedanken). Had ‘m totaal niet nodig om te weten wat tevredenheid is. En ik ben nu erg benieuwd hoe snel jullie weer overal achteraan rennen als alle beperkingen opgeheven zijn. In hetzelfde kader vind ik het belachelijk om in een tiny house, een soort Pipo-hut, te gaan zitten om te minderen. Je kan in een normale woning prima minderen, daarvoor hoef je niet verkrampt op elkaars lip en zonder privacy te gaan wonen. Marie Kondo heeft toch al laten zien hoe je alles wat je lief is gewoon weg knikkkert omwille van een bijna leeg huis en je resterende kleren met zoveel mogelijk kreukels goed klein opvouwt?
Hoeven al die thuis lerende en spelende kinderen opeens niet meer aan hun mobieltje te kleven? Ik las trouwens dat er nu extra veel te hard gereden wordt op landelijke wegen buiten de bebouwde kom. De politie komt nu toe aan de boete-targets. Het tekort aan zelfbeheersing zoekt gewoon z’n uitwegen.
Las net een raar krantenartikel over de leegte als je werk wegvalt en nu weet ik het weer: er is iets nog gekkers. Aan het eind van het jaar kijk je hoe geweldig je was het achterliggende jaar. O, toch niet zo veel grootse dingen gedaan als gedacht, eigenlijk ook nog niet eens veel maar ronduit weinig, dus nu als een gek inschrijven voor interessante cursussen o.i.d. Nu is december niet direct de maand waarin je van alles erbij doet, dus dan is het onvermijdelijk dat alles mislukt. Met waarschijnlijk net zoveel extra gekijf in huis als nu bij veel huishoudens, waar gezinnen door onze intelligente lock down op elkaars lip opgesloten zitten. ’t Was overigens een van die corona-artikelen.