The artist formerly known as the Grinch. Zo zou je me nu kunnen noemen inderdaad, dus deze aanhef van Merel op mijn kerstkaart was erg treffend. Vroeger, en dat wil zeggen tot vorig jaar, stond ik bekend als de Grinch. Iemand die een hekel heeft aan Kerst, het liefst die twee dagen in bed doorbrengt of wegvlucht naar een warm land. Tot dit jaar, want ineens besloot ik Kerst te omarmen. Wat is er gebeurd?
Misschien is het omdat ik tegen de 40 loop, of omdat mijn leven in rustiger vaarwater is gekomen, maar dit jaar besloot ik mezelf er maar aan over te geven. Ik heb namelijk geleerd dat verzetten geen zin heeft, Kerst komt toch, ook al ontken je nog zo hard. Ik wil niet zeggen dat ik de kerstboom al in oktober tevoorschijn trok, maar toen ik begin december toch op zolder was, nam ik hem wel gelijk mee naar beneden.
Wat enorm scheelt, is dat ik dit jaar helemaal geen sintstress ervaarde. Nu ik geen kinderen meer op de basisschool heb, is al die hysterie rond Sinterklaas verdwenen. We hebben met elkaar gegourmet en ik heb ze een chocoladeletter gegeven, maar verder hoefde ik nergens over na te denken. Geen surprises, geen gedichten, geen zak vol cadeaus die qua prijs, grootte en hoeveelheid overeen moeten komen. Wat een rust! Zo gleed ik vrij vloeiend de decembermaand in.
Toen mijn autoradio per ongeluk op Sky Radio belandde en ik ook op mijn werk steeds meer kerstliedjes hoorde, betrapte ik mezelf erop dat ik zachtjes mee aan het neuriën was. Oké, Flappie zet ik nog steeds uit, maar de rest bleek best te doen. Ook zag ik niet huizenhoog op tegen Kerst. Waarom niet? Omdat ik zelf mocht bepalen wat ik ging doen, dat sowieso, omdat er wederom geen Chinees op het menu stond, omdat de plannen fijn waren en omdat ik ook wist dat het weer voorbij zou gaan. Iets wat ik met name vorig jaar leerde: Kerst loopt nooit zoals je het plant, dus verwacht dat ook niet maar go with the flow.
Op de een of andere manier bleek die instelling ideaal. Ik had het kunnen weten natuurlijk, want zo werkt het vaker in het leven. Dit maakte dat het uiteindelijk hele fijne dagen werden, waarin ik oprecht een beetje vrede op aarde voelde, in mijn wereldje dan. Alles liep prettig. Familiebezoeken, kinderzaken, gezelligheid, goed eten en ik bezocht zelfs de kerk, hoe vind je dat? Tweede kerstdag bracht ik met mijn vriendje door in de sauna en ineens was het alweer voorbij. Ik wil niet zeggen dat ik het jammer vind dat we weer een jaar moeten wachten, maar de kerstboom staat er nog (toch wel gezellig) en ik neurie nog steeds kerstliedjes.
Zoals ik op Facebook las (en als het op Facebook staat dan is het waar): de Grinch had geen hekel aan kerstmis, hij had een hekel aan mensen. En met de juiste mensen kan Kerst ineens fijn zijn. Zo is het maar net. Op naar volgend jaar!
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Geef een reactie