Blijkbaar ben ik een dorpsmens! Nu is dit geen hele grote verrassing voor me, maar ik ben er de afgelopen maanden toch maar mooi weer achter gekomen. Sinds twee maanden woon ik in een dorp, in een straat, met buren, overburen en achterburen. Op loopafstand van winkels, school en bibliotheek. Op fietsafstand van mijn werk. En ik vind het geweldig!
Het zal wel wennen zijn
Vrijwel iedereen die ik de afgelopen tijd heb gesproken, zegt: ‘het zal wel wennen zijn om in het dorp te wonen, na 15 jaar buitenaf wonen’. Het grappige is dat niemand dat zei toen ik buitenaf ging wonen. Terwijl ik daar veel meer moest wennen. Aan de stilte, aan de afstand tot de mensheid, aan dat ik alles miste en aan dat er nooit iets gebeurde. Natuurlijk was ik blij met de grote tuin en het grote huis, maar qua plek was ik er niet gelukkig. Hoe anders is dat nu! Ik ben in een dorp opgegroeid dus ik was al gewend aan de reuring en gezelligheid. En even snel naar de Albert Heijn voor een pak melk. Dat dit buitenaf anders was, vond ik lastig.
Gezelligheid
Wat ik nu zo leuk vind, is de gezelligheid. Even een praatje met de buurvrouw, even naar de winkel lopen en onderweg bekenden tegenkomen, het feit dat er mensen langslopen en fietsen. Dat heb ik echt gemist. Gisteren heb ik de 15 jaar eenzaamheid in één klap ingehaald door de takken van mijn gesnoeide magnoliaboom op facebook te slingeren. De hele tuin lag vol met takken, en die stonden onwijs leuk in een vaas. Er bleek ook animo voor, haha, want inmiddels is de tuin leeg. Gisterochtend om 9.00 uur kwamen de eerste mensen al langs. Omdat het zonnetje scheen, ben ik op het bankje in de voortuin gaan zitten. Wat een geweldige dag! Ik heb zoveel mensen gezien en gesproken, ik heb genoten. Samen met de buren de rest van de rommel in de groene bakken, en ik hoefde niet eens naar de milieustraat. Hoe fijn is dat!
Geluiden
Nu het zomer wordt, waarschuwen mensen me natuurlijk dat ik in het dorp wel meer geluiden zal horen. Sowieso werd ik daar al voor gewaarschuwd, dus ik had me op het ergste voorbereid. Verhalen van mensen die het al horen als de buurman een harde scheet laat, die letterlijk ruzies van de buren kunnen volgen, die ’s ochtends vroeg of ’s avonds laat klussende mensen in de straat hebben… Tot nu toe heb ik nog nergens last van en valt het me enorm mee. Al ben ík natuurlijk vooralsnog de klussende buurvrouw geweest en praten wij waarschijnlijk het hardst van de hele straat, wij zijn tenslotte gewend om naar elkaar te schreeuwen…
Gisteren liep ik naar buiten en rook ik de eerste barbecue. Ik hoorde gezellige stemmen buiten en open ploppende biertjes. Nou, ik ben nog niet heel bang hoor voor die zomer. Grote kans dat ik zelf ook lekker lang buiten zit en de barbecue aansteek. Voor niet-slapende kinderen hebben ze oordoppen uitgevonden dus dat probleem is ook opgelost. En hier hebben we misschien buren, in de outback hadden we kwakende kikkers, een brommende rookgasreiniger en collega’s die om 6.00 uur al tomaten kwamen plukken. Dat maakte ook herrie
Genieten
Kortom, ik geniet enorm van het wonen in het dorp en van de gezelligheid. Een positieve bijkomstigheid van verhuizen naar een nieuwe plek en een andere situatie. De takken zijn inmiddels op, dus nu zal ik iets anders moeten verzinnen zodat mensen langs blijven komen. Of ergens in het buitengebied een boom gaan kappen en de takken in mijn tuin leggen 😉
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Geef een reactie