Natuurlijk is het fijn als kinderen hobby’s hebben. Heel fijn zelfs. Daar leren ze van. En ze hebben iets te doen als de school is afgelopen. Nog fijner is het als ze hobby’s hebben waar ze heel enthousiast over zijn. Stimuleren die handel!
Maar wat doe je als een hobby omslaat in een soort obsessie? Als een kind de hele dag alleen maar over zijn hobby kan praten? Vanaf het moment dat hij zijn ogen open doet tot het moment dat hij slaapt? Dan is het best vermoeiend. Je kunt twee dingen doen: tegenstribbelen of meegaan. Ik besloot tot het laatste.
Pokémon vangen
Dat is waarom ik op zaterdagavond tijdens de kroegentocht ineens ‘STOP!!’ riep toen we een kerk passeerden. Want eigenlijk is deze hobby best leuk. En hoewel ik niet geobsedeerd ben snap ik zoons liefde voor deze hobby wel. Pokémon vangen geeft een kick! En bij een kerk zitten meestal pokémon of oplaadpunten om pokeballs te scoren. Zoon bijt zich vast in zijn hobby, en dat kan ik best waarderen. Dus ik doe vrolijk mee.
Want dat doet hij graag, zich vastbijten. Was het een paar jaar geleden Thomas de Trein, waarvan hij in no-time alle treintjes bij naam kende, nu bestaat zijn leven uit 150 pokémon. Ze zijn verdeeld in 18 types, zoals watertypes, vuurtypes, grastypes en draaktypes en ze kunnen evolueren. Sommigen zijn goed en sommigen zijn slecht. (bron: zoonlief en een beetje wikipedia)
Lees ook: Pokémon Trading Card Game Sun & Moon – Unbroken Bonds
En omdat ik dus mee ga in die hobby’s ken ík nu ook naast alle Thomas de treinen (en alle trucjes bij minecraft, hacks bij GTA V, hoe ik prinses Peach moet bevrijden bij Super Mario en welke verschillende little pony’s er bestaan) zo’n 150 pokémon uit mijn hoofd. Maak me wakker ’s nachts en ik zal je vertellen dat Charmander een pokémon is met een vuurstaart, die evolueert in Charmeleon en dan in Charizard. Leuk om te weten, toch?
Hobby of obsessie?
Ik heb in ieder geval ruimte genoeg in mijn hersenen om een paar pokémons op te slaan. Ik vroeg me af hoe het zit met hobby’s bij hoogbegaafde kinderen. Is zo’n obsessie een vaak voorkomend verschijnsel? Het lijkt er wel op, als ik hoogbegaafdvlaanderen.be moet geloven. Een citaat: ‘Kenmerkend is ook voor velen dat er vaak van hobby gewisseld wordt: een hobby wordt dan voor een korte periode zeer intensief en vol enthousiasme beleefd, maar wanneer er geen uitdaging meer aan is, gaan deze kinderen weer op zoek naar iets nieuws.’
Renata Hamiskova van Ieku Advies legt uit dat een leuke hobby kan helpen je kind te motiveren: ‘ondersteun de interesse van het kind, en bied zoveel mogelijk kansen om deze interesse uit te breiden. Een kind dat de kans krijgt zijn interesses te verkennen is meer geneigd zijn liefde voor leren levend te houden.’
Kijk, dat is goed nieuws. Met hoogbegaafde kinderen is ‘leren leren’ van belang. Dingen uitzoeken en ontdekken die ze nog niet weten. Iets wat op school nou eenmaal niet altijd mogelijk is. Stimuleren dus, die hobby’s! Daarnaast kunnen hoogbegaafde kinderen niet altijd terecht bij hun leeftijdsgenootjes, omdat die vaak andere interesses hebben. Dan is een hoogbegaafde moeder toch verdomd handig…
Hype op zijn retour
Zoonlief praat er hoe dan ook over. Pokémon. Of er nou iemand luistert of niet. Vaak praat hij voor zich uit over hoe ze zich gedragen en wat er met ze gebeurt. Wel zo aardig voor hem als er dan ook iemand luistert. De rest van het gezin is al lang afgehaakt. Voor oudste zoon, die eigenlijk begon met Pokémon Go spelen deze zomer en ineens elke avond een rondje wilde fietsen, is de lol er alweer vanaf. Volgens mij is de hype ook best wel op z’n retour, maar goed. Des te meer Pokémon blijven er voor ons over.
We zijn nog niet in Kijkduin geweest, maar dat staat zeker op het verlanglijstje van zoonlief. En ze hebben er fijne strandtenten, dus het gaat hoe dan ook een win-win situatie worden. Als ze daar nog zitten tenminste, die zeldzame Pokémon, want ik heb er al een tijdje niets meer over in het nieuws gehoord…
Wanneer is het nu genoeg geweest? Dat is natuurlijk wel een beetje de vraag, met zo’n obsessie. Afgezien van het feit dat zoonlief nergens anders meer over praat, heeft hij ook al een verzameling knuffels aangelegd. Waar hij straks, als de interesse weer over is, niets meer aan heeft.
Niet alleen achter een beeldscherm
Voorlopig zit er dus een stop op het kopen van knuffels. Hij heeft wel een groot boek gekregen waar alle Pokémon in staan, die kent hij inmiddels van buiten. Zodat hij niet alleen maar achter een beeldscherm zit. Het liefst kijkt hij op mijn (!!) telefoon in de pokédex welke hij allemaal nog moet vangen bij pokémon go. Ook heeft hij alle filmpjes van Pokémon op Netflix al gezien.
Al worden we er soms een beetje moe van, ik weet dat dit weer over gaat. Een paar maanden geleden hebben we vrolijk de hele Thomas de Trein set verkocht en de disc van Super Mario wordt niet meer aangeraakt. Het is dus een fase. Hoop ik. En mocht dat niet zo zijn dan kan mijn schoondochter hem later altijd nog opgeven voor ‘help, mijn man heeft een hobby’…
Heeft jouw kind een hobby waar hij helemaal idolaat van is? En denk je dat het een fase is of dat dit nooit meer over gaat? Ik ben benieuwd! Inmiddels heb ik me er overheen gezet en vang ik zelf ook pokémon…
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Mijn moeder was minder blij met het feit dat ik idolaat was van de Backstreet Boys. Mijn kamer was net behangen en ik plakte ‘m vol met posters… die ik haalde uit de tijdschriften waar ik al mn zakgeld aan besteedde. Maar volgens mij is dat vrij onschuldig…
Patricia onlangs geplaatst…Zenuwachtig voor combinatietest: nekplooimeting en bloedtest
Dino’s…. al sinds ie 3 is. En jongste is nu 18. Je kunt je voorstellen dat ook ik alle namen en tijdperken uit mijn hoofd ken. Alle tentoonstellingen in musea, vakantieparken, dierentuinen etc hebben we gezien. Verjaarstaarten met dinopoppetjes erop : check. Eén keer heb ik de fout gemaakt om een verjaarstaart in de vorm van een dinosaurus , de Tyrannosaurys Rex om precies te zijn, te laten maken. Fout, fout, überfout. Op het moment van aansnijden ging de jarige helemaal over zij toeren. Het was zielig voor die dino en dat mocht niet. Uiteindelijk hebben we de pootjes en staart mogen eten. Toen hij 2 weken later het volledig bepluisde dinokopje in de gft-bak zag liggen, wilde hij het allerliefst dat kopje eruit haken en in zijn bed bewaren. En nee, dat micht niet.
De allermooiste vraag ooit : ” Mama, toen jij een klein meisje was heel kang geleden ” ( dankjewel zoon ) ” Leefden toen de dino’s nog ?”
Au.
Haha ik herken het wel. Onze oudste heeft wel dat ze ineens bepaalde dingen doet, tot ze die perfect onder de knie heeft. Zoals het vouwen van bootjes of armbandjes maken. Voor je het weet ligt er een enorme berg in de kamer.
Ik werd er eigenlijk een beetje opstandig van, maar geloof dat jouw aanpak beter is. Gewoon meedoen. Al lijkt me dat in geval van pokemon niet slim, voor ik zelf verslaafd raak…
Merel onlangs geplaatst…Smartphones in groep 7: June was de een-na-laatste zonder
Mijn dochter is nog te klein voor een hobby al is mama terroriseren volgens mij met regelmaat eenhobby te noemen haha!
Nicole onlangs geplaatst…Ik kijk nu al uit naar..
Mijn zoon heeft een kleine obsessie voor Thomas de trein. Gelukkig konden we een tijdje terug een hele set van Thomas van iemand overnemen 😉
Hij heeft net zijn Thomas sloffen uitgedaan en we hebben een Thomas boekje gelezen onder zijn Thomas dekbed.
Er begint nu een nieuwe obsessie te borrelen; megamindy. Ben benieuwd waar dat heen gaat.
Gek, misschien zit het in de familie? Heb hier nog een paar leuke dvd’s van mega mindy. Oudste zoon was groot fan van de film waarin yolanthe speelde