‘Het is hier geen hotél!’ Hoor je het je moeder nog zeggen? Toen je met je lange puberbenen op de tafel een tweede glas cola bestelde? Je kon het feestelijk zelf gaan pakken. Of beter nog: naar de kraan lopen, want cola was alleen voor het weekend. Wel, ik betrap me tegenwoordig ook op de uitspraak: ‘het is hier geen hotel’. Alleen: het is hier wel een hotel.
Niet alleen een (gratis) hotel, maar ook een wasserette, huiswerkbegeleidingscentrum, entertainmentservice, cateringbedrijf, taxicentrale en allerhande servicecentrum. Juist ja. Managed by… mama. En het ergste is: ik heb het er zelf naar gemaakt.
‘Ik heb honger’
Want alles gaat nu eenmaal makkelijker, sneller en met minder rommel als ik het zelf doe. Dat was natuurlijk niet van te voren mijn plan: ik zou mijn kinderen opvoeden tot zelfstandige, weldenkende en ondernemende types. Die niet vanaf de bank ‘ik heb honger’ zouden roepen en dan zouden wachten tot er iets te eten aangedragen werd. Maar toch is het gebeurd… waar ging het dan mis?
Ik ben natuurlijk het meeste thuis, dat is sowieso al een vrij scheve verhouding. Omdat mijn man 80 uur per week werkt, werk ik vanzelfsprekend minder en doe ik dus meer in het huishouden/de kinderen. Toen ze kleiner waren, hadden ze verzorging nodig, dus dat deed ik braaf. Ik smeerde boterhammen voor ze, kleedde ze aan, stopte ze in bad, legde ze in bed, enzovoort. Nu ze 12, 9 en 7 zijn kunnen ze een aantal van die dingen zelf. Nee, eigenlijk kunnen ze al deze dingen zelf. Maar ja, het is zo makkelijk als mama dat doet, die is toch thuis, en we zijn het nou eenmaal zo gewend…
Op hun wenken bediend
Toen we in een restaurant zaten te wachten op ons eten en de kids het te lang vonden duren, realiseerde ik me dat het logisch is dat ze niet kunnen wachten. Thuis worden ze op hun wenken bediend. Honger? Een boterhammetje. Dorst? Een limo. Natuurlijk kunnen ze dat zelf pakken, maar ach, ik ben dan dichterbij de keuken en als ze zelf een boterham moeten smeren dan nemen ze liever een koek. En ach, ze hebben zo hard gefietst/geleerd/gespeeld/whatever. Soms doe ik nog wel een halfslachtige poging om ze zelf iets te laten maken, maar vaak heb ik ook geen zin in gezeur. Want ja, ik heb ook de hele dag gewerkt. Niet die 80 uur, maar toch zeker 40 uur per week. Wat, als je die 80 uur even vergeet, best veel is.
Lees ook: mijn kinderen krijgen ontbijt op bed
Hetzelfde geldt voor opruimen, de was in manden stoppen, nuttige dingen kopen (dat moet altijd NU) en kinderen op locatie krijgen. Natuurlijk kunnen ze die dingen zelf, maar het is zo handig als mama het doet! En ja, zo lang die was verdwijnt en op magische wijze weer schoon in de kast verdwijnt, zullen ze geen aanstalten maken om het zelf te gaan doen.
Staken
Dus, ga ik dan maar staken? Nee, dat niet, al klinkt dat wel aanlokkelijk. Allereerst stop ik voor een groot deel met opruimen. Nu heeft dat in de vakantie sowieso weinig nut, daarnaast kunnen ze dan ook zelf gaan zoeken als ze iets kwijt zijn. Verder heb ik ontdekt dat het ontzettend goed helpt als ik er gewoon niet ben. Dan kunnen mijn kinderen namelijk wel ineens een boterham smeren (of blijken ze niet te verhongeren tijdens een ochtend zonder eten. En ja, dan verstop ik wel eerst de koekjes) of een setje schone kleding uit de kast pakken.
Zodra ik echter het gebouw betreed, en erger nog: mijn achterste wil neervlijen op een stoel, als er al ergens een plekje is, dan heeft iedereen ineens honger/een doekje voor zijn neus nodig/een techneut nodig die de tv instelt of iets met de verbinding doet/een boodschap die nu direct moet worden gedaan/ een zoektocht naar een sok die absoluut niet kan wachten. Ze hebben nog net geen belletje om me te alarmeren.
Ik heb dus maar één oplossing: zoveel mogelijk werken. Misschien gewoon ook die 80 uur, houd ik ook nog geld over voor iemand die komt opruimen. Of voor een relaxte vakantie, alleen. Want thuis redden ze het dan vast wel.
Er zit schot in
Anyway: mijn idee begint al zijn vruchten af te werpen. Pasgeleden had ik namelijk een dekbed buiten hangen, en bij thuiskomst zag ik dit:
Binnengehaald omdat het ging regenen. Door de puber. Hij is pas 12, ik juich nog niet te vroeg, maar het begin is er!
Runnen jullie ook een hotel mama?
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Tip van de dag: binnenkort verschijnt er een handige blog over pubers en opruimen (hoe je ze het kunt leren en welke klusjes etc) op mijn site. En daarnaast: een bak neerzetten in de woonkamer met alle gevonden voorwerpen. Nooit meer gedoe, als ze het niet op tijd hebben gevonden gaat t naar de kringloop.
Merel – Lotus Writings onlangs geplaatst…Hoe gaat het nu met… Sander
Yep! Hiero. Zullen we samen een x op vakantie gaan? Lijkt me wel wat.
Esmee onlangs geplaatst…De Romeinen komen naar Museumpark Archeon!