‘Cabin crew, arm slides and cross check’. Zo, we zitten weer in het vliegtuig. Een schattig exemplaartje, met slechts 100 stoelen. Onderweg naar huis na een paar dagen Ibiza. Met een overstap in Parijs, want KLM schrapte vorige week onze directe vlucht. Maar we lopen op schema, dus in 55 minuten overstappen op Charles de Gaulle moet precies lukken. Zijn we vanavond 21.30 uur weer in Nederland!
Technical issues
Maar er gebeurt niks. Sterker nog, de deur gaat weer open en de purser gaat lekker in het zonnetje staan. Er wordt via de intercom een mededeling gemompeld die zowel in het Frans (we zitten in een Air France toestel) als in het Engels en Spaans vrij onverstaanbaar is, maar we halen ’technical issues’ eruit. Het zal wel. Mijn reisgenoot vertrekt naar dromenland en ik verdiep me in mijn boek, de piloot gaat nog even plassen. Een halfuur later zijn we weer van boord en zitten we weer in de beergarden op het vliegveld, waar onze inmiddels verkregen vouchers van Air France niet blijken te werken,.
Nog eens twee uur, een hoop onverstaanbare mededelingen en flink wat meldingen in de app later bevinden we ons in de centrale hal van het vliegveld, bij een balie (‘groundforce) waar twee verhitte medewerkers aan het bellen zijn. Of er iemand nog een hotelkamer vrij heeft? Ons vliegtuig blijkt kapotter dan we dachten. Iets met het landingsgestel. Fijn dat ze dan niet gaan vliegen, want dan wordt het ook zo’n rommeltje en om nou van de landingsbaan in Parijs geschraapt te moeten worden… We krijgen een hotel, en via de app worden onze nieuwe vluchttijden doorgegeven.
Uurtje extra
De sfeer is wel prima. Iedereen is een beetje gelaten. Ja, hoeveel kun je tegen hebben op een extra nachtje Ibiza? En wie kan hier iets aan doen, niemand toch? De mensen met kleine kinderen worden eerst aan een hotel geholpen en niet veel later mogen de anderen zich melden. We hebben inmiddels kennisgemaakt met een Brits echtpaar dat al jaren in Frankrijk woont. Zij snappen net iets sneller dan wij de Franse mededelingen. We blijken in hetzelfde hotel te zitten, delen een taxi en nog eens een halfuur later staan we in de (compleet in Halloweenstijl versierde) hal van een nieuw hotel. Met een biertje. Vakantie! Onze nieuwe vlucht gaat om 10.00 uur de volgende ochtend. Mijn reisgenoot heeft nog de tegenwoordigheid van geest om aan de taxichauffeur te vragen of op Ibiza de klok ook verzet wordt. Jawohl, dus dat is nog een uur langer vakantie!
Na een oergezellige avond met een heerlijk diner en een wat korte nacht, staan we op zondagochtend opnieuw op het vliegveld van Ibiza. Poging twee! De vouchers blijken wel te werken bij de Starbucks, dus het ontbijt is op kosten van Air France. Om stipt 10.10 uur vertrekt ons nieuwe vliegtuig (die oude staat nog waar hij gisteren stond) richting Parijs. De piloot van gisteren zit op de rij voor ons. Oké, de eerste hobbel hebben we gehad. Nu nog landen!
Charles de Gaulle
Een overstap van 6,5 uur in Parijs was niet per se onze grootste wens. Maar, zoals verwacht, er is niet zoveel aan te doen. Alle andere vluchten naar Amsterdam zitten vol. Ook de treinen zitten allemaal vol, en zelfs de optie huurauto wordt overwogen. Maar de kosten zijn hoog en de tijdwinst is minimaal. De meeste reizigers vanaf Ibiza moeten naar Parijs (of in ieder geval klinken ze vrij Frans), slechts een handjevol Nederlanders zit in hetzelfde schuitje als wij. Ook zij hebben alle opties bekeken, KLM gebeld, gemaild en geappt, maar de conclusie verandert niet echt: dat wordt 6,5 uur wijn drinken en paturain eten met Charles de Gaulle.
Natuurlijk proberen we toch nog even verhaal te halen bij de balie van Air France. Na een hoop geharrewar (Frans grondpersoneel van Air France blijkt niet het meest klantvriendelijke soort, in welke taal je het ook probeert) krijgen we geen eerdere vlucht, maar wel eetvouchers die we op dit vliegveld kunnen besteden en waarmee we net anderhalve macaron kunnen kopen. Ach, het is wat het is. Frans bier blijkt ook best lekker, op het vliegveld is genoeg te zien en uitgepraat zijn we nog altijd niet. Ik wil niet zeggen dat de tijd vliegt (…), maar het wordt toch 18.00 uur en voor we het weten zitten we aan boord van een heus KLM toestel.
Er volgt een bizar korte vlucht van 45 minuten, waarbij 45 minuten best lang blijken als je in de buurt van dronken Denen zit, een soepele landing (hier zijn we nu extra dankbaar voor) en binnen no time klinkt ‘cabin crew, disarm slides’.
24 uur later dan gepland, maar guess who’s back!
Vriendin J. zat eerder dit jaar vast op een Spaans vliegveld vanwege storm Corrie, lees hier haar verhaal!
- Ontdek de voordelen van een aanschuifbedje in de slaapkamer - 02/01/2025
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
Geef een reactie