Oké, oké. Ik wilde eigenlijk een heel zedige blog gaan schrijven over Expeditie Robinson. Gewoon, over de opdrachten en de eilandraad. Kindvriendelijk, weet je wel. Mijn kinderen kijken het tenslotte ook! Er gebeuren natuurlijk ook vooral nette, vredige dingen op de eilanden. Maar blijkbaar gaat er na 22 dagen ook wat anders rommelen. Het libido van Annemiek, bijvoorbeeld. Ja, die zou het wel kunnen op die kiezelstenen. En zag ik haar nou net in het hoekje van het beeld een Marspapiertje wegmoffelen?
Vela Luka (R)
Eindelijk ben ik erachter hoe die eilanden heten. Wie op welk eiland zit, weet ik nog steeds niet, maar het begin is er. Eiland R (of L) heet Vela Luka, en eigenlijk is dat geen eiland maar een hoekje van het eiland Korčula. Wat betekent dat, als ze maar ver genoeg lopen, er heus beschaving te vinden is. Een McDonalds is er niet op het eiland, maar Bistro Beppo Café zou voor mij ook voldoen hoor. Al kun je maar even fatsoenlijk naar de plee, dat zou toch heerlijk zijn?
Maar goed, zo braaf zijn de deelnemers dan toch nog wel. Die blijven netjes op hun kiezelstrand. Misschien weten ze niet eens dat ze op een bewoond eiland zitten, aangezien ze met de boot kwamen. En ze kunnen natuurlijk moeilijk googlen! Middernacht Uber Eats bestellen is er gewoon niet bij. Gut, wat een gemis. Daarnaast is de hut ingestort (schuld van Rob), wordt er geen vis gevangen (schuld van Rob) en is iedereen chagrijnig (schuld van Rob).
De proef wordt verloren door, je raadt het al, Rob. Dat is niet zijn eigen schuld, uiteraard, maar de schuld van het weer, het eten, zijn leeftijd, het systeem, het kabinet en de gesponsorde schoenen. Toch wordt Rob niet weggestemd, want er zijn 371 stemmen op Sylvana. Blijkbaar wilde iemand haar echt heel graag weghebben. Misschien had het iets te maken met de verdeling van de Marsrepen? ‘Genaaid door Jayjay’, zo verwoordt Sylvana het zelf aan haar moeder. Zal hij ook achter de marsrepen hebben aangezeten? We zullen het misschien nooit weten.
Winnaarseiland
Ondertussen zit Sandra om totaal onduidelijke redenen nog wel bij deze eilandraad, maar stemt ze niet mee. Pas daarna kan ze vertrekken naar winnaarseiland, wat haar nog wel de kans geeft afscheid te nemen van Sylvana, haar hartsvriendin. Jan en Jasmine zitten al op winnaarseiland, en verwelkomen Sandra met een appel. Ze ‘zitten vol’, zeggen ze zelf. Jaja, we weten wel waarmee natuurlijk. Het is toch een geluk dat Expeditie Robinson wordt gesponsord door Lidl, en niet door één of andere autobandenfabrikant, niet waar? Ze hebben nog nooit zoveel te eten gehad! En dan ook nog zo gezond. Tomaten, tomaten, tomaten… en appels. Jeej.
Wat ik me nou dus afvraag hè, zouden die mensen deo bij zich hebben? En scheermessen? Je zou het niet denken, als je de baarden van de mannen ziet. Maarrrr Sandra heeft wel heel gladde oksels, zo zien we op meerdere shots van haar opgeheven rechterarm. Hoe kan dat na 23 dagen? Zou ze zich scheren met een schelp? Of is San gelaserd? Zoveel vragen! En dan nog meer, want stel dat je 23 dagen niet doucht. Ja, je zwemt in een ijskoude zee, maar je hebt geen zeep of shampoo. Je hebt geen deo, en je hebt geen tandenborstel. Vervolgens ga je met zijn drieën in een soort houten wc-hokje liggen op één vierkante meter. In de brandende zon. Dat meurt toch als de ziekte? Ik vind het niet gek dat Jasmine hoestend de deur openpleurt bij het ochtendgloren.
Tot zover mijn vragen. Er moet gestreden worden, en wel in het aloude ‘bouw een toren’ spel. Waarbij Sandra een toren bouwt, zonder problemen, en de rest een beetje klooit met blokjes. ER ZIT ZELFS EEN MEETSTOK BIJ JONGENS! Die tomaten doen duidelijk iets slechts met je hersenen. Jan en Jasmine moeten winnaarseiland verlaten, en keren gezamenlijk terug naar…
Trata (L. Of R. Ik heb niet goed opgelet, sorry)
Dit is dus wel echt een onbewoond eiland, voluit genaamd Otočic Trata. Vandaar de L of R, waarschijnlijk. Met een McDonalds op 53,4 kilometer. Dat is nou eens afzien voor deze deelnemers! Maar goed, hun voormalig teamgenoten, ofwel concurrenten, zijn nog veel verder weg. Vela Luka ligt hier namelijk 291 kilometer vandaan. Dat hele ‘samensmelten’ is ook niet echt gelukt hè!
Op Trata is de sfeer nog wat killer dan op Vela Luka. Blijkbaar is hier geen cameraman die marsen uitdeelt? Na het vertrek van Loek, besluit Wietse er nog voor het ochtendgloren tussenuit te knijpen. Dan zijn er ineens nog maar vier deelnemers over. Bijna gelukkig dat Jasmine en Jan terugkomen! Maar goed, dat is ook niet echt sfeerverhogend met Jasmine op oorlogspad en Jan die terugverlangt naar zijn wc-hokje-met-matras. Al vrij snel wordt er weer een proef gespeeld op dit eiland. Er is ook nog iemand jarig, er is mij niet helemaal duidelijk wie dit is. Er gonst wel iets, maar deze jarige zit duidelijk niet op veel aandacht voor haar verouderingsproces te wachten. Bescheiden, deze meid.
De proef bestaat uit kogelslingeren waarbij je de lelijke kruiken van tante Toos zo kapot mogelijk moet maken, voordat je de bal in een soort basket krijgt. Dat lukt de mannen aardig, René’tje geeft zichzelf zelfs goede kansen. Logisch ook, want in Schipluiden doen wij nog veel met de hand. Deze beweging lijkt precies op het trekken van de trekschuit of het luiden van de kerkklok, geen probleem dus voor René’tje. Alleen is Yuki blijkbaar in een nog boeriger gat opgegroeid, want hij doet het nóg beter. Jan eindigt als derde, en de vrouwen bakken er niks van. Is dit een testosterondingetje? Ballen slingeren? Het moest haast wel!
De eilandraad
Dan volgt er nog een hoop gekonkel, gelieg en gedraai, waarbij ik compleet de draad kwijt ben. Mensen gaan op mensen stemmen, daar komt het op neer. Er lijkt een oneindige stapel stemmen in die pot te zitten, door de productie netjes uitgerold, gesorteerd en op volgorde gelegd. Zo is het appeltje eitje voor Nicolet en Kaj om in hun hoofd de score bij te houden. Degene die naar huis moet is Jan. Jammer, want Jan is een sportieve kandidaat, leuk om naar te kijken, door iedereen geliefd en ook nog eens een fantastische verliezer. Komt natuurlijk omdat hij zo uitgerust is op winnaarseiland en volgepropt met vitamines van de Lidl, maar toch. Hij neemt het supersportief op, waarvoor hulde.
Zo is het hele verhaal weer ten einde. Deze week verloren we Jan, Sylvana en Wietse. Er zijn nu nog zo weinig deelnemers over dat ik ze bijna zou kunnen tellen zonder de draad kwijt te raken, maar dat doe ik niet. Zo houden we het een beetje spannend tot de volgende aflevering, waarbij ik ineens weer denk: ‘oh ja, die deed ook mee!’ Als halverwege 2023 die eilanden eindelijk leeg zijn, zal ik het wel doorhebben.
Voor nu: succes, en tot volgende week!
Mijn oudere blogs over Expeditie Robinson lezen? Hier vind je ze:
Het is altijd volle maan bij Expeditie Robinson
De samensmelting deel 1: bier, wijn en patat
Geitenogen en stierenballen eten bij Expeditie Robinson
Slingeren wordt Sylvana bijna fataal
Expeditie Robinson meets Wie is de Mol
Gemene streken in Expeditie Robinson
Lieve Eva, ik ga je missen
Expeditie Robinson afl. 4 en 5
Expeditie Robinson afl. 3: voor de bijl
Expeditie Robinson afl. 2
Expeditie Robinson afl. 1
- Ontdek de voordelen van een aanschuifbedje in de slaapkamer - 02/01/2025
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
Whahaha geweldig!
Esmee onlangs geplaatst…Ik heb verdomme geen bedrijfJE