Ho hé wat is dit nou weer. Een stapje terug? Hoe, wat waar? Wees gerust, waarschijnlijk gaan jullie lezers er nauwelijks iets van merken. Maar ik ga even ietsje rustiger aan doen met bloggen.
Inhoud
Stroomversnelling
Sinds ik een jaar geleden begon is alles een beetje in een stroomversnelling gegaan, en het bloggen is uitgegroeid tot een heel grote hobby of zelfs een (onbetaalde) tweede baan. En dat geeft niet, ik vind het leuk! Ik haal er heel veel voldoening uit en kan er mijn ‘ei’ in kwijt. Maar het wordt ook wel een beetje veel.
Wat je totaal onderschat als je begint met een blog is de tijd die je erin moet steken. Nu zul je denken, dat bepaal je toch zelf?? Ja, dat is ook zo. Ik denk dat de meeste bloggers zichzelf weinig rust gunnen. Omdat het altijd beter, mooier en perfecter kan. Ook ik ben zo’n perfectionist. Toch de foto nog even over, het artikel nog even doorlezen, nog meer achtergrond informatie erbij. Waarom? Daarom.
Het schrijven van een blog kost zo twee uur. En dan ben ik nog een snelle denker en schrijver. De foto’s zijn niet mijn specialiteit, maar ik probeer ze toch goed te maken. Qua licht, passend, met watermerkje… er moet wel eens wat over. De tekst moet leesbaar zijn, geoptimaliseerd voor google…
Grafiekjes en staafdiagrammen
Daarbij geven de bezoekersaantallen een kick. Ik ben gek op grafiekjes en kijk er liefst iedere dag naar. Je hebt zo’n mooi staafdiagrammetje dat bijhoudt hoeveel bezoekers je hebt en waar ze dan op klikken. Maar ja, het kan natuurlijk niet blijven stijgen. Ik heb nu zo’n 30.000 unieke bezoekers per maand, wat echt wel fors is. Stijgend is het nu even niet. Dat geeft niet, maar ja, ik zou het liefst altijd die stijgende lijn zien.
Dit geeft me ook weer een soort drang om regelmatig iets te plaatsen, liefst elke dag. Dat lijkt een beetje de norm in bloggerland. Het slaat nergens op dat ik mezelf die druk opleg. Ik werk tenslotte gewoon twee dagen buiten de deur, en op de andere dagen zijn er zat dingen die ik moet doen onder schooltijd. Wat dacht je van boodschappen? Naar de sportschool? Bedden verschonen? Naar de kapper? Dingen die niet ‘s avonds kunnen, vanaf 14.30 uur ben ik aan het rijden naar clubjes, eten koken, helpen met huiswerk en kinderen op bed aan het leggen. Zo rond 21.00 uur kan ik dan pas weer aan de slag.
En soms wil ik dan ook wel eens gewoon op de bank zitten. Of buiten. Zonder dat ik gebogen zit over mijn telefoon omdat ik ‘elke dag op instagram moet’ of op facebook reacties wil lezen. En die mails, het worden er elke dag meer en waarom stuurt iedereen ze aan het eind van de middag?
Fotoboeken
Eigenlijk besteed ik elke vrije minuut aan de blog. Dat is leuk, omdat het een leuke hobby is. Natuurlijk zit ik veel liever te schrijven dan dat ik onder de bedden stofzuig, strijk of mijn kilometeradministratie doe. En van die fotoboeken is ook nog steeds niets terecht gekomen. Maar ja, die dingen zullen ook moeten gebeuren! Ze schieten er nu bij in.
Ook de ‘zakelijke’ blog dingen moeten gebeuren. Zoals voorwaarden op de site zetten. Zorgen dat de categorieen kloppen. Nadenken over een nieuwe website met meer functies (die gelukkig voor mij gemaakt wordt) en de hosting met veilige verbinding (waar ook slimme fans zich voor mij op storten).
Natuurlijk ligt dit voor professionele bloggers anders. Die hebben deadlines, moeten netwerken op beurzen en zakelijke gesprekken met klanten voeren. Ik heb dat allemaal niet. Op die beurs van laatst voelde ik me echt een beginner. Ik ben blij als ik een product gratis toegestuurd krijg, en die paar centen die ik heb verdiend met bloggen besteed ik aan betaalde progamma’s of plugins, kosten voor de jurist (iets met foto’s van Sylvie) en facebookpromotie. Zakelijk ben ik helemaal niet, ook niet commercieel ingesteld, en dat wil ik ook eigenlijk helemaal niet.
Want als je dan dingen krijgt (bijvoorbeeld boeken, die vraag ik nog wel eens aan) dan moet je er ook verplicht iets mee. Lezen, iets over schrijven… en daar kunnen gewoon geen weken overheen gaan. Leuk natuurlijk maar het kost zoveel tijd! En het hoopt op! Dit is de reden dat ik de uitnodiging voor wéér een weekend Zuid-Limburg, dit weekend, heb afgeslagen. Hoe leuk het ook is, dat kan ik er helemaal niet bij hebben.
Pokemons zoeken
Kortom: ik doe even iets rustiger aan. Maar nogmaals, ik denk dat jullie er niet heel veel van merken. Het kan zijn dat ik af en toe een oude blog deel of link naar mijn column voor omroep West. Wel leesvoer, weinig extra werk. In mijn laatste vakantie heb ik ook mijn telefoon nauwelijks aangeraakt, behalve om pokemons te zoeken dan, en dat was heerlijk. Waarschijnlijk besteed ik ook heel veel nutteloze tijd aan social media (alles lezen) en het lezen van andere blogs. Dan kom ik weer op ideeën en ‘moet’ ik weer iets schrijven.
Eigenlijk heb ik inspiratie teveel. En ik spring graag in op actualiteiten, waardoor ik soms snel wil reageren. Zoals bij de NIPT. Of met het verslag van het bloggerweekend. Het mag best even iets rustiger! Het verraderlijke voor mij is dat die computer, tablet en telefoon altijd beschikbaar zijn.
Kindervakanties
Met het oog op de komende kindervakanties (hell yeah, het is weer zover) ga ik af en toe schermvrije tijd inplannen, voor de kids maar ook voor mezelf. Als ik vaste tijd inplan voor mijn blog hoop ik dat het beter vol te houden is. Want ik wil niet stoppen met bloggen! Maar ook niet stoppen met werken en ook niet stoppen met sporten. Nou oke, dat laatste wel, maar dat is niet handig.
Dit is niet bedoeld als clickbait (andere bloggers weten wel wat ik bedoel, dan zeg je dat je gaat stoppen met bloggen en krijg je lekker veel klikken op je bericht en reacties van mensen en dan zeg je, oke ik blijf toch doorgaan. Er zijn er die dit elk jaar flikken) maar het is meer voor mezelf, door het op te schrijven ga ik het ook doen. En doorbreek ik die niet-bestaande drang die ik voel naar mijn lezers toe om zoveel mogelijk te plaatsen. Want kom op, op jullie tijdlijn staat waarschijnlijk ook genoeg onnodig gezemel.
Dat was het eigenlijk wel. Boer zoekt vrouw en Linda lijnt gaan in ieder geval gewoon door, deze heb ik in mijn leven verweven en kan ik zelf ook niet missen. Voor de rest zie ik wel hoe het loopt!
<3 Ik ken het wel, ondanks dat ik lang niet zo'n grote blog heb als jij. De druk die je jezelf oplegt, die voel ik ook. En als je het even helemaal relativeert, "moet" je helemaal niets. Maar ja, schrijven is ook zoveel leuker dan de Mount Everest aan was wegwerken…
Schermvrije dagen, ik denk er ook al een tijdje aan. Misschien doe ik gewoon met je mee.
Enneh, pokemon, whoohoo. *boks* 🙂
Linda onlangs geplaatst…Verhuizen naar de boerderij: Waar gaan we beginnen?!
Begrijp het helemaal!! Allemaal leuk maar een dag is zo voorbij en dan worden alle leuke dingen ook stressig. Geeft niet hoor, begrijpen wij werkende, vol ideeen zittende moeders maar al te goed!!