‘Mama! Mama! Mamaaaaaaaa!’ Huh, watte? Ik schrik wakker uit een onsamenhangende droom waarin ik op bezoek was bij een dozenopzetbedrijf en er gelijk mocht blijven wonen. Versuft kijk ik op de klok. Vijf voor zeven… euhm… vijf voor acht? SHIT!
Ik kan me niet heugen dat ik me ooit heb verslapen. Nou, vast wel eens, maar dat is minstens 20 jaar geleden. Vroeger trimde mijn moeder me uit bed als ik niet snel genoeg opstond, eenmaal samenwonend had ik een vent die vroeg begon en ging ik dan vaak ook direct uit bed, en sinds de kinderen ben ik helemaal een ochtendmens geworden. Pas sinds kort gebruik ik mijn wekker wel weer eens, omdat de kinderen langer slapen dan tot 5.00 uur. Best een verademing, overigens.
Maar daar met die wekker ging gisteren iets fout. Blijkbaar heb ik het snoozen ontdekt. Iets wat ik altijd met een minzaam lachje aanhoorde als iemand anders dat deed. Snoozen? Wel vijf keer? Doe normaal zeg. Wees een vent en stap uit bed als de wekker gaat. Kom op! De morgenstond heeft goud in de mond! Je verslapen is voor luiwammesen. Ongeïnteresseerde, ongemotiveerde mensen. Tenminste, dat dacht ik altijd.
Ik begreep de boosheid van mijn zoon dan ook wel. Want ja, hij is graag op tijd. Nu moet hij een flink stuk fietsen naar school, vaak met tegenwind, dus hij vertrekt ook graag ruim op tijd. En natuurlijk heeft hij een wekker, als hij gaat werken hoor ik hem zelfs nooit vertrekken, maar op schooldagen maak ik hem altijd wakker. Dus die wekker had hij niet gezet. Tot hij wakker schrok, blijkbaar, om 7.50 uur. De rest van het huis nog in diepe rust. Nou ja, behalve de tuinder natuurlijk, maar die was al weg en die hoor ik ook nooit (tenzij hij vijf keer gaat snoozen, dan word ik heel boos). Nu moest hij ons dus allemaal wakker maken, met een boze, zware stem, en dat lukte hem prima.
Anyway, ik schoot uit bed, in de dichtstbijzijnde kleren. Trimde de jongste twee uit bed (‘wat is er mama? Ik dacht dat er brand was! Doe niet zo hysterisch!), smeerde brood, deed de verkeerde trommels in de verkeerde tassen (dat gebeurt ook als ik om 6.00 uur opsta) en griste ondertussen wat outfits bij elkaar. Tien minuten later zaten we verdwaasd in de auto.
En als je nou denkt: nou, lekker, je was vast fit na zo’n goede nacht slaap? Nee, totaal niet. Hoewel we overal op tijd waren, liep ik de hele dag achter de feiten aan en vraag ik me nog steeds af of ik wel helemaal wakker ben geworden. De dag ging bijzonder snel voorbij, één van de nadelen van uitslapen, dat weet ik. En de kinderen hadden ‘s middags om 17.00 uur nóg een ochtendhumeur.
Dus, ik heb mijn wekker wat verder weg gezet. Moet wat meer moeite doen om hem uit te zetten en hierdoor word ik iets beter wakker. Verder denk ik dat het tijd wordt voor zomervakantie, want ook vanochtend bleef het lastig om uit bed te komen. In ieder geval zal ik nooit meer laatdunkend denken over mensen die zich verslapen. Blijkbaar kan het iedereen overkomen, zelfs het fanatiekste ochtendmens 😉
De uitgelichte foto is van shutterstock, ik zag er heel wat minder florissant uit gisterochtend…
Related Posts
- Leuke manieren om een geboorte aan te kondigen - 23/10/2020
- Mijn haat/liefde verhouding met de herfst - 16/10/2020
- Zo vind je de ideale radiator voor jouw badkamer - 16/10/2020
Geef een reactie