Een boek schrijven: dat is een droom van heel veel mensen. Een soort bucketlist-ding. Zo van: ‘als ik ooit tijd heb/rijk ben/met de VUT ga/ de kinderen het huis uit zijn dan ga ik een boek schrijven. Het idee zit al jaaaaren in mijn hoofd’. Niet meer dan eens wagen mensen daadwerkelijk de sprong, met wisselend resultaat. Uitgevers worden soms horendol van manuscripten en telefoontjes van amateurschrijvers, die allemaal denken de nieuwe Lucinda Riley, Jill Mansell of E.L. James te zijn.
Genoeg ideeën
Ook ik wil graag eens een boek schrijven. Al jaren, eigenlijk. Maar ja, ik ben nog niet met de VUT, en mijn kinderen zijn ook het huis nog lang niet uit. Hoewel de ideeën door mijn hoofd buitelen, komt het er dus niet echt van om te beginnen. Als tussenoplossing heb ik natuurlijk mijn blog: hierop kan ik mijn verhalen kwijt, en deze worden dankbaar gelezen. Maar goed, dat zijn altijd nog realistische verhalen, hier en daar misschien wat aangedikt. Wat nou als ik eens een echte roman zou willen schrijven, puur fictie?
Dat kan natuurlijk op de blog, maar leuker lijkt mij om een boek te schrijven. Een echt boek, zo eentje die ook naar boek ruikt en die bij de Bruna op zo’n tafel ligt. Waarvan dan een heuse boeklancering komt, met mij in een strakke glitterjurk en allemaal mensen die champagne drinken en misschien krijg ik dan ook nog een uitnodiging voor het boekenbal en word ik besties met Saskia Noort. Dan koop ik een huisje ergens in Spanje en ga ik daar een paar maanden per jaar naartoe om te schrijven…
Lieve Syl
Back to reality. Mijn eerste idee, het meest voor de hand liggende ook, was om mijn brieven aan Sylvie te bundelen en in boekvorm te gieten. Hier ben ik zelfs serieus mee bezig geweest. Het is de makkelijkste manier van een boek schrijven, want de columns had ik al. Dan hoefde ik er alleen maar een boek van te maken.
Maar goed, een beetje onderzoek leerde me dat er meer bij komt kijken dan je denkt. Ja, de tekst is er. Maar dan? Wil ik er foto’s bij, in kleur? En wie doet de eindredactie? Dan komt het uitgeven: ik begreep van een andere schrijfster (collega!) dat een boek drukken en in eigen beheer uitgeven prima te doen is. Toch is het moeilijk: hoeveel laat je er drukken? Wie gaat ze van je afnemen? Best spannend allemaal!
Het boek ‘Lieve Syl’ is er nooit gekomen. Sylvie zelf vond het geen strak plan als ik haar foto’s in een boek zou verwerken, en zelf vond ik het eigenlijk ook wel teveel gedoe. Daarnaast: al mijn columns staan al gratis leesbaar op mijn website, waarom dan nog in boekvorm uitgeven?
Wim, Greet en Roos
Toch blijft het kriebelen. Na onze reis naar Europa-Park mondde de twee keer acht uur verveling in de auto uit tot een compleet verhaal over Wim en Greet, de twee zestigers die samen met Piet en Nel een reis richting Baden-Baden maakten. Inmiddels staan er een paar hoofdstukken van dit verhaal online, maar in mijn hoofd is het verhaal al veel groter. Sterker nog, ik zou denk wel drie boeken vol kunnen schrijven.
En dan is er nog een ander verhaal dat in mijn hoofd zit, over huismoeder Roos die een beetje in een midlifecrisis zit. Ja, onwijs autobiografisch natuurlijk, behalve dan dat zij de hele dag zit te candycrushen en verliefd wordt op de kaasboer. Ook hier zou ik zo tien hoofdstukken van vol kunnen schrijven. Als ik… tijd heb.
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
- Een rare, roerige week! - 15/07/2024
Misschien moeten we een keer op een zwijg-en-schrijfweekend gaan. Gewoon huisje ergens tussen Westland en de Hoeksche Waard en alleen maar tikken. Hier staat het boek ook ergens op een to do list en t komt er niet echt van..
Nu zou trouwens ideaal zijn, aangezien ik echt niet kan praten. Heb je in elk geval geen afleiding haha.
Merel onlangs geplaatst…Winactie | Maak kans op een Sonic goodiepakket!