Druk, druk, druk. Het lijkt een standaard antwoord geworden op de vraag ‘hoe is het met je?’. Daarnaast lijkt het ook status te geven. Hoe drukker je het hebt, hoe meer respect. Maar waarom, in vredesnaam? Waarom kunnen we niet zeggen: ik heb eigenlijk de hele dag maar een beetje lopen lanterfanten? En waarom doen we dat ook niet, de hele dag lanterfanten?
Ik zal gelijk toegeven, ik behoor helemaal tot de omschreven groep. Ik heb het niet alleen druk, ik heb het ook gráág druk. Dan voel ik me namelijk nuttig. Hoe meer mensen iets van mij willen, hoe belangrijker ik me voel. Dat is mens eigen, en bij hoogbegaafden schijnt dit nog ietsje erger te zijn. Wij doen liever niets voor niets, zonde van de energie.
Maar waarom hebben we het zo graag druk? En waarom vallen we onze omgeving er ook zo graag mee lastig? Met even googelen vond ik twee artikelen van vorig jaar over dit onderwerp, uit HPdeTijd en uit het NRC.
In HP de Tijd beschrijft een socioloog dat we steeds meer afspraken maken. ‘Fear Of Missing Out’ wordt genoemd als oorzaak, ofwel: we willen alles meemaken. Uiteraard is de grote deelname aan social media hier debet aan. We willen niks missen, en hoewel we net zoveel vrije tijd hebben als een aantal jaren terug maakt dit dat het drukker voelt. We moeten nog zoveel.
Het NRC beweert dat alleen sukkels het ‘druk druk druk’ hebben. Door wat we allemaal moeten schiet wat we echt wíllen erbij in. En moeten we oppassen dat we nog tijd maken voor zaken waar we energie van krijgen. We moeten wel genoeg lol maken!
Mindfullness is een oplossing. Dit hoeft niet zweverig met geurkaarsen op een kleedje. Bedenken waar je mee bezig bent en je bewust worden van wat je doet is al genoeg. Leven in het hier en nu. Maar hoe lastig is dat als je nog van alles moet doen? Het antwoord is simpel: schrappen in die activiteitenlijst. Moet je echt dat festival bijwonen? Weer helpen op school? Dat extra werk meenemen naar huis? Die vriendin helpen met haar website? Vind je het leuk of wil je geen nee zeggen? Het voelt goed om nodig te zijn, maar heb je nog tijd voor je man en je kinderen als zij je nodig hebben? Heb je nog tijd voor je vrienden? Wie wil je eigenlijk het liefst tevreden houden?
Een hele hoop vragen. Retorische vragen. Want we weten het heus wel, maar het is zo lastig. Vooral wij werkende vrouwmoeders vinden dat we veel moeten. En leveren massaal commentaar op de moeder die niets doet op school, die overdag op bed ligt, of die op een doordeweekse dag de sauna bezoekt. Hoewel we stiekem misschien gewoon jaloers zijn. Want wij voelen die druk terwijl zij lekker ligt te chillen. Dat zouden we eigenlijk allemaal wel willen!
Want het is gewoon een kwestie van prioriteiten stellen. Wat moet echt, en wat wil ik? Ik begin wel een beetje moe te worden van mensen die te pas en te onpas hun activiteitenlijst op gaan noemen. Ik heb geen geld meegenomen voor de klassenouder want:…… en daar komt dan weer zo’n lijst met excuses. ‘Druk’ wordt vaak als excuus gebruikt, om onder zaken uit te komen waar de druktemaker eigenlijk geen zin in heeft. Zoals verjaardagen of van die hulpmoederzaken.
Zoals sommigen van jullie misschien weten baalde ik enorm toen de helft van de verjaardagsvisite niet kwam opdagen op de verjaardag van mijn zoons. Blijkbaar was de visite ‘druk’ met andere dingen en bungelde de verjaardag onderaan de prioriteitenlijst. Het was erg pijnlijk om dit te merken. Ik zou dit bij een ander niet snel meer doen. Vooral omdat de kinderen dan de dupe zijn! Dus het blijft een afweging. Niet alleen of ik er zin in heb, maar ook: kan ik het maken om níet te gaan? Hoe hoog is de prioriteit?
Daarom heb ik besloten om me minder druk te maken over onbenulligheden. Zodat ik wel tijd heb voor de dingen die écht moeten én de dingen die me energie geven.
Het is nog moeilijk, maar het begint te werken. Het helpt daarbij om me niet schuldig te voelen als ik een ochtend niets te doen heb. En af en toe even met een boekje op de bank gaan zitten, daar is niks mis mee. Ook op een doordeweekse dag. Als ik het wél druk heb probeer ik dat niet rond te bazuinen als een kip zonder kop. Ik weet namelijk vanuit de andere kant dat zo’n lijst met bezigheden zelden interessant is voor de toehoorder…
Geef een reactie