Laat ik maar gelijk iets rechtzetten: die hysterische moeder, dat was ik. In de ochtend dan. In de middag waren er meer hysterische gevalletjes. De schoolfotograaf kwam namelijk. En hoe relaxed ik er van te voren ook over denk, op de dag zelf staat het zweet altijd in mijn bilnaad.
Het is überhaupt nogal een uitdaging om mijn drie schatjes op tijd (met benodigde spullen) op school te krijgen. Een ontbijt erin is al een bonuspunt. En nu moesten ze voor de schoolfotograaf ook nog mooie kleren aan die schoon waren en met elkaar matchen (of in ieder geval geen vloekende kleuren) en het kapsel moest toonbaar zijn.
De uitdaging van de eeuw, kun je wel zeggen! Voor mij dan. Andere moeders lijken dat fluitend te doen. Die kids komen elke dag fotoproof naar school. Ik stond ’s avonds laat nog kleren te wassen en in de droger te stoppen. Die er uiteraard de volgende ochtend gekreukeld uitkwamen.
Maar goed, uiteindelijk lukte het. Ze waren op school. Met instructies. Niet eten, niet drinken, niet over de vloer dweilen, niet buiten spelen, niet naar de wc, en voor de zekerheid op je stoel blijven zitten. Oh, en NIET AAN JE HAAR ZITTEN!!
Militaire precisie
Voor de andere moeders kwam de rust bij het signaal van de bel. Zij trokken hun handen er vanaf, sloegen een kruisje en liepen de deur uit. Ik moest blijven, mijn middelste zoon moest een halfuur later twee dorpskernen verderop zijn voor een onderzoek. Met militaire precisie was door de directeur en de schoolfotograaf het fotoschema van de school vastgesteld (met enige dwang van mijn kant): zijn klas mocht eerst, zodat hij toch op de klassenfoto en portretfoto zou staan.
Want ja, je wilt toch dat je kind op de klassenfoto staat! Al zou het nooit in me opkomen om de school hiervoor voor de rechter te slepen trouwens, maar dat is weer een ander verhaal.
Toen er na tien minuten nog geen foto’s gemaakt waren kreeg ik het te benauwd. Ik rukte de deur van de gymzaal open en riep hysterisch: gaan jullie nog beginnen?!? IK. MOET. NU. WEG!!!!
‘Oh, ja, ja, natuurlijk’, stotterden de fotografen, die nog even in overleg waren met de twee hulpmoeders die de hele dag zouden coördineren. Nu ik erover nadenk ook best belangrijk, maar ja, het ging mij om de foto van MIJN KIND.
Fotogeniek
Ik weet niet van wie hij de genen heeft, maar ik blijk gezegend met een super fotogeniek jongetje. En meewerkende klasgenoten. Binnen vijf minuten stond hij zowel op de klassenfoto als op de portretfoto’s, stralend, en dat weet ik natuurlijk omdat ik via de deur meespiekte. Met jas in de hand om direct weg te vluchten.
Ondertussen had ik in de hal ook nog wat gel in de haren van mijn oudste gesmeerd, die op de fiets naar school moest. Van zijn perfect gestylede kapsel was na drie kilometer herfststorm weinig meer over. Dankbaar werd er door andere bovenbouwmoeders gebruik gemaakt van de pot gel en kam in mijn tas. Ja, je kunt maar beter voorbereid zijn. Alleen had niemand verwacht dat ik die goed voorbereide moeder was, ikzelf ook niet.
Van dochter, die meestal na een minuut of twee haar haarspeld, elastiekje of klemmetje verliest en er de rest van de dag als een landloper bijloopt, hoorde ik achteraf dat de coördinerende moeders (beiden gelukkig meisjesmoeders) haar haren netjes hadden gedaan voor de foto. Natuurlijk moet ze erop staan als zichzelf, maar er zijn grenzen. Wel leuk als je in elk geval haar gezicht kan zien.
Tot slot werden in de middag de gezinsfoto’s gemaakt. Middelste zoon was toen wedergekeerd van zijn onderzoek, en ook dit hele gebeuren werd gecoördineerd door de hulpmoeders. Ik ga er dus vanuit dat mijn kinderen met de juiste broers en zus op de foto staan, ik was er niet bij. Maar op zich zijn de overeenkomsten vrij duidelijk.
Voor de gezinnen met jongere/oudere kinderen was er na schooltijd nog een fotomoment. Dat resulteerde weer in hysterische moeders in de gang: om half drie werden overal kinderen uitgekleed, ingevlochten en opgepoetst. Baby’s werden wakker gemaakt en spenen uit monden getrokken. Pffff ik ben blij dat ik die tijd heb gehad…
Kerstcadeau voor oma
En nu is het wachten op het resultaat. Zal de foto Kerstcadeau waardig zijn? Kan er een nieuwe foto bij de oma’s op het dressoir? In de lijst aan de muur? Als ze allemaal in de lens kijken en er niemand huilt of boos kijkt, dan is hij sowieso beter dan elke foto die ik ooit zelf heb gemaakt.
Vorig jaar viel ik nog om van verbazing toen een moeder aan de fotograaf vroeg of de schaafwond op het voorhoofd van haar dochtertje weg gephotoshopt kon worden. Serieus? Zou iemand dat willen?
Dat het vaker gebeurt en dat fotografen soms zelfs beslissen om littekens weg te halen, daar sloeg ik helemaal steil van achterover. Lees het verhaal van Pauline maar eens. Of van Joyce, die er nu nog boos om kan worden.
Ik ga er maar even van uit dat dit in ons Westland, waar normaal doen al gek genoeg is, niet gebeurt. En dat mijn kids gewoon met hun schrammen en littekens op de foto staan. Ik ben benieuwd!
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Thanks Lisette voor de reminder, mijn bloed begint nu alweer te borrelen 😉
Haha, herkenbaar! Al kan ik het tegenwoordig makkelijker loslaten. 😉 Van zoonlief kreeg ik vorige week de foto’s. Met mooie plakwond en zwaluwstaartjes op zijn voorhoofd. De fotograaf vroeg nog of ze moest photoshoppen, echt niet! Hij staat er prachtig op, zoals hij is. Ondeugend, met prachtige ogen en een supervers litteken-in-wording. Onbetaalbaar!
Echt waar ik snap dat niet. Ik zie de schoolfoto’s totaal niet als zo’n perfect plaatje. Ja ze krijgen nette kleren aan, ja we stijlen de haren maar om daar nou hysterisch over te doen? Ik heb wel andere zorgen aan mijn hoofd als moeder van 4 kinderen die er bijna dagelijks alleen voor staat…
Onthoud dat de mooiste foto’s de actie foto’s zijn en dan met name die van dagjes weg en vakanties. En daar heb je ook nog eens de mooiste herrinneringen van… say cheese
Miranda de Jong onlangs geplaatst…Massada eye & lip contour lifting
Onze zoon staat op alle schoolfoto`s met een mega koortslip we noemden hem dan ook Kor koortslip en hebben er nu nog lol om.
Haha ja heel herkenbaar, ik ben ook wel een hysterische schoolmoeder, eigenlijk. Het is altijd een uitdaging om onze kinderen enigszins fatsoenlijk op de schoolfoto van de basisschool te krijgen.