Ze melden zich bij de receptie en krijgen daar een verbaasde blik. ‘Herr Bakker? Fraulein Bakker? Vier Leute? Du bist einen Tag zu früh!’
Eindelijk zijn Wim en Greet samen met Piet en Nel gearriveerd op de plaats van hun bestemming: Baden-Baden. Zoals ik al eerder schreef was het plan van Piet eigenlijk om naar Baden, Zwitserland te gaan. Maar na een drankje stottert Piet altijd een beetje, waardoor het Baden-Baden werd. Nu had Piet, als degene die de bestemming had bedacht, ook de dankbare taak gekregen een chalet te boeken. Online.
Want zo’n reisbureau, dat gaf alleen maar extra kosten, aldus Greet. En dat was zonde. Piet had zich mogelijk iets stoerder voorgedaan dan hij was, als man van deze wereld met verstand van internet enzo. Dit deed hij een beetje om Wim af te troeven, de slome, saaie Wim met zijn nokia 3310. Nee, Piet zou laten zien dat hij een moderne man was. 50+ maar nog lang niet dood, zeg maar.
Geraniums
Het lukte aardig met boeken. Piet kwam uit op een website die chalets verhuurt in Duitsland. Want Greet wilde wel in zo’n romantisch chalet, met geraniums aan het balkon en elke ochtend kaiserbrötchen. In Baden-Baden zelf wass niets te vinden, maar iets daarbuiten wel. Het werd een Duits vakantiehaus, net onder Baden-Baden. Want ook al zag dit er niet heel chalet-achtig uit, het stond op een website met chalets én het viel binnen het zorgvuldig vastgestelde budget van Greet, die nogal op de centen is.
Alleen lukte het reserveren niet zo heel goed, waardoor Piet een paar verschillende data had aangeklikt. Te trots om zoon Peter om hulp te vragen, bleef hij het proberen. Uiteindelijk is daar iets misgegaan. Volgens Piet zou de vakantie op woensdag 3 mei beginnen, en hij had de woensdag doorgegeven aan Greet voor het reisplan. De woensdag bleek echter 2 mei te zijn, en het stel werd zodoende pas donderdag in het chalet verwacht.
Hyperventileren
Piet krabde zich op zijn hoofd. Zijn Duits was niet zo goed, hij kende überhaupt maar één woord Duits. Maar de boodschap van ‘du bist ein tag zu früh’ kwam wel door. Wat nu? Angstvallig keek hij naar Greet, die inmiddels rode vlekken in haar nek had. Wim keek hém op zijn beurt weer angstig aan. Hopelijk zou Greet gaan hyperventileren, dat maakt een stuk minder herrie dan als ze haar snerpende stem opzet, zo zag je Wim denken. Maar helaas.
‘Hoe kan dit nou? Wat is dit voor organisatie?? Piet! Wim! Zeg dat ze het mis hebben! Wat een fluthotel! Het ziet er al aftands uit, en nu kunnen ze ook nog niet eens de goede dag reserveren. Wim! Zeg er eens wat van! Dit is toch geen klasse? Ik accepteer dit niet. Ik ACCEPTEER DIT NIET!!!’
Hyacint Bouquet
De arme jongen achter de balie van de receptie kromp ineen. Normaal gesproken kon hij goed met klanten omgaan, maar deze dame deed hem denken aan Hyacint Bouquet. En als hij ergens een hekel aan had, was het Hyacint wel. Vooral aan het feit dat zijn moeder dit programma eeuwig keek terwijl ze haar flessen sherry achteroversloeg. De jongen werd teruggeworpen in het verleden en begon te stotteren. ‘A-a-a-aber f-f-f-fraulein e-e-e-entschudigung’ stamelde hij. Maar Greet was nog niet klaar. Ze verloor zichzelf volledig in een tirade over het verleden van Duitsland, dat ze iets tegen Nederlanders hadden, dat ze toeristen uitmolken, etcetera etcetera.
Uiteindelijk was het Nel, die lieve, stille doch realistische Nel, die met haar vuist op de balie sloeg. Dit snoerde Greet de mond, wat Nel op een jaloerse blik van Wim kwam te staan. Kon hij dat ook maar… in rap Duits begon Nel met de receptionist te praten. Ze bleek het Duits van de Mulo moeiteloos naar boven te kunnen halen en verdiende hiermee het respect van de receptionist en zijn inmiddels toegesnelde manager.
De manager putte zich in duizend excuses, ook al was nu wel duidelijk geworden dat de fout bij de Nederlandse stellen lag, om precies te zijn bij Piet. Piet, die geruisloos naar buiten was geslopen om een sigaartje te roken. Het idee dat hij schuldig was aan het gekrijs van Greet én het feit dan zijn Nel hem even volledig had ontmant door het heft in handen te nemen, zorgden ervoor dat hij zich snel uit de voeten maakte. Zo’n deuk kon zijn zelfvertrouwen niet aan. Was hij eigenlijk wel de stoere man in dit gezelschap, of was dat Wim? Wim, die dag en nacht met Greet zat opgescheept, en nog steeds kon lachen? Voor het eerst begon Piet zich echt zorgen te maken over de komende twee weken. Zou het wel zo leuk worden als ze hoopten?
Drankje van het huis
Gelukkig kwam het goed. Hoewel het geboekte appartement niet beschikbaar was, was er wel een ander appartement in het chalet waar de stellen konden verblijven. Zonder meerprijs. Het moest alleen nog even schoongemaakt worden, maar in de tussentijd kregen ze een drankje aangeboden van het huis.
Tevreden zaten Piet, Nel, Wim en Greet even later aan een Duits drankje. Zonder alcohol, want daar was het volgens Greet nog wat vroeg voor. De afgezaagde opmerking van Wim dat het ‘ergens ter wereld vast vijf uur is’ kwam hem op een vuile blik te staan. Greet bepaalt, en daarmee basta.
Piet haalt nog eens opgelucht adem. Hij is al lang blij dat ze de nacht niet in een tent of onder een brug hoeven door te brengen. Al zal hij die gedachte na de eerste nacht moeten herzien…
Volgende week deel 5: Duitse bingo
Lees ook deel 1, deel 2 en deel 3 van de reis van Wim en Greet
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Geef een reactie