Het is voor mij alweer zo’n tijd geleden, de middelbare school. Delen ervan herinner ik me als de dag van gisteren, maar delen ervan ben ik ook compleet kwijt. Wat ik nog wel weet, was hoe belangrijk wij zelf het niveau vonden waarop we les hadden. Ik was begonnen op HAVO/VWO en net als al mijn klasgenoten wilde ik VWO doen. Niet omdat ik gepusht werd ofzo, dat was gewoon zo.
Naar de HAVO
Een vriendin moest helaas na een jaar afhaken en ging naar de HAVO. Ik weet nog hoe zij daarmee zat. En hoe de mensen om haar heen dat probeerden weg te redeneren: ‘ah joh, HAVO is ook hartstikke goed’ ‘veel meer banen op HBO niveau’ en ‘Je zult zien dat van die VWO’ers de helft niet eens naar de universiteit gaat’. Goed bedoeld, maar mijn vriendin had er niets aan. Het was een diepgeworteld gevoel van falen. En veel opmerkingen maakten dit alleen maar erger.
Jouw verhaal kwijt
Op mijn website heb ik onder het kopje ‘contact’ een subkop met ‘jouw verhaal kwijt‘. Iemand die iets op zijn hart heeft mag dat aan mij sturen voor plaatsing, of ik ga ze interviewen. Omdat ik het ook wel eens leuk vind om iemand anders aan het woord te laten, en omdat ik wil dat mijn website herkenning oproept en een gevoel van ‘och, ik ben niet de enige’.
Vandaag kreeg ik een verhaal van Anna*. Zij heeft net als mijn vriendin recentelijk de overstap van VWO naar HAVO gemaakt en beschrijft hoe zij dit ervaart.
Het verhaal van Anna
~Iedereen die het weet vraagt ernaar: ‘’Is het niet vervelend, dat al je vrienden op buitenlandreis gaan en jij niet?’’ Steeds weer antwoord ik met: ‘’Nee. Ik ga volgend jaar en dat ga ik zo erg uitbuiten.’’ Meestal lach ik dan, een lach die iets verbergt. En voordat ze weggaan nog een lach, die probeert grappig te zijn.
De dag van vertrek zijn ze aan het zeuren over de reis. ‘’Ja, we moeten wel 16 uur reizen.’’ En ‘’We gaan eerst naar Milaan en niet eerst naar het hotel.’’ Van binnen wil ik gewoon keihard roepen: ‘’Dan ga je toch lekker niet.’’ Toch zeg ik in iets in de richting van: ‘’Ach, komt wel goed.’’ Steeds eindig ik het gesprek met: ‘’Jullie moeten wel veel foto’s maken, hé!’’ ‘’Ja, tuurlijk. We gaan je vol spammen’’ of ze antwoorden met ‘’Ja en we gaan veel bellen.’’
Haha grappig. Mooi niet dat ze dat gedaan hebben. Op de dag zelf hadden sommigen nog toetsen, alleen maar stressen. Ik zelf had die dag twee toetsen. Als ik dat zei wensten ze me heel veel van succes maar ach, je zit op de havo en herhaling (Ik ben blijven zitten en afgestroomd. Ik zit in 4 havo en zij 5 vwo) dus dat moet goed komen. Ja, wat kan je daar tegen zeggen. Ik kan moeilijk zeggen: ‘’Stomme doos. Jij gaat voor een week naar Italië, terwijl ik stage moet lopen. Jij mag gezellig met iedereen weg, terwijl ik de hele week alleen ben.’’
Ik ging ze uitzwaaien, was misschien een beetje te laat, oeps. Ik kwam aan en ze waren bezig met instappen. Heb nog snel één iemand een knuffel kunnen geven. De rest snel veel plezier gewenst en daarna stapte ze in. Ben daarna snel naar mijn werk gegaan, was rond 18:00 toen ze vertrokken. Het was best een zware avond, ik was pas rond 00:30 klaar. In dat weekend hadden we nog best wat contact via WhatsApp. Wel alleen als ik wat stuurde of vroeg om foto’s.
Het doet pijn
Ze zijn nu 4 dagen weg. En we hebben nu al 2 dagen geen contact gehad. Dit doet eigenlijk best veel pijn. Ik snap dat ze misschien niet willen WhatsApp-bellen, want de wifi werkt niet goed. Toch hebben ze dat wel gedaan met iemand die in Canada is voor een jaar. Tuurlijk heel leuk voor haar, maar lieg dan niet tegen me dat de wifi zo slecht is dat je niet kan WhatsApp- bellen met mij! Als je niet kan bellen kan je toch wel appje schrijven met wat je gedaan hebt of via snapfoto’s sturen. Alles wat ik krijg bij snap is een foto van hun bed met goodmorning of goodnight. Vandaag probeerde ik te WhatsApp-bellen toen ik zag dat iemand online was. Ze hing op en ging offline om daarna 10 minuten later terug te appen dat de wifi het nog steeds niet doet. Dit deed echt heel veel pijn. Ik heb gelijk mijn internet uitgezet en ging douchen. Met keiharde muziek, die je eigenlijk alleen maar slechter laten voelen.
Zeker door het douchen ga je te veel nadenken. Ik moest gelijk denken aan een gesprek met één van hen. Zij zei ook: ‘’Ja. Ik voel me best wel buitengesloten bij hun. Ik heb misschien wel een paar vakken hetzelfde maar ik heb geen O&O meer. Dat merk ik best wel erg.’’ Ik was opgelucht dat iemand mijn gevoelens deelde, en zei: “Ik snap hoe je je voelt. Voel hetzelfde.’’ Toen antwoordde ze: ‘’Ja. Voor jou is het wel erger. Je zit op een ander niveau.” Het was echt niet kwetsend bedoeld maar ze zei echt NIVEAU, ze had ook leerjaar kunnen zeggen. Het is heus waar, maar het liet me extra voelen welke keuze ik had gemaakt. De keuze om af te stromen voelt dan extra zwaar.
Wat wel echt fijn is de klas waar ik nu in zit. Ik zit met 22 meiden en 2 jongens, allemaal stuk voor stuk super lieven mensen. Je weet je dat je buiten de lessen een mindere band met ze opbouwt want je bent een nieuwkomer. Je weet je ook dat je met je oude vrienden niet echt een verdere band kan opbouwen omdat je in zo een andere wereld bent dan zij. Er is nog iemand die ook is blijven zitten, ze is alleen niet afgestroomd. Wel heeft ze denk hetzelfde gevoel als ik. Ze praat er alleen niet over. Ik vind het sowieso best moeilijk om een band met haar op te bouwen. Dat ligt echt aan het feit dat ze zich niet openstelt, voor mijn en niet voor anderen. Ze staat bij ons voor de pauze, toch praat je eigenlijk niet met elkaar… ~
Best een schrijnend verhaal, toch? Als volwassene heb je dat niet zo door, maar de banden die je opbouwt in je pubertijd kunnen allesbepalend zijn. En zo’n groot gevoel van afwijzing is dan heel heftig…
Ik wens Anna in ieder geval heel veel sterkte toe en hoop dat ze snel een goede band opbouwt met de meiden uit haar klas!
Lees ook de gastblog van Marguerita: het gaat niet goed met mijn hoogbegaafde kind
Wil jij ook je verhaal kwijt? Je kunt me altijd mailen op info@lisetteschrijft.nl. De naam Anna is gefingeerd. De uitgelichte foto komt van shutterstock/wavebreakmedia
- Ontdek de voordelen van een aanschuifbedje in de slaapkamer - 02/01/2025
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
Anna, je bent goed zoals je bent en hoef jezelf nooit minder te voelen als een ander!
Je zult zien dat je vanzelf aansluiting vindt in je nieuwe klas en dat de middelbare schooltijd de mooiste tijd van je leven wordt! Afstromen was mijn beste beslissing ooit. Waar de vwo-ers zich scheel leerden ging ik flierefluitend door de havo en hield ik heel veel tijd over om te werken, stappen, te keten etc.
Wat leuk dat je mensen de ruimte geeft om zo hun verhaal te delen!
Als ik dit zo lees, kan ik het me zó voorstellen hoe dat is op die leeftijd.
Jacqueline onlangs geplaatst…Oefeningen voor vastzittende nek en schouders