De Loedermoederaward 2016

Zo, Lieve Syl,

Ik heb nog wat ruimte vrij kunnen maken in mijn agenda om jou een brief te tikken. Wel een eer, lijkt me, voor jou. Ik bedoel, ik ben wel een leading lady nu. Ik heb een award gewonnen. Dat zal je niet ontgaan zijn, want ik was zo ongeveer op elk radio- en televisiestation te zien. 

De Loedermoeder award, Syl. Ik heb hem gewonnen. Is het niet fantastisch?? Ik vertelde je gisteren al dat ik dikke vette kans maakte om te winnen. En ik neem aan dat jij hem ook al zag aankomen. Als er iemand een loedermoeder is dan ben ik het wel, weet je wel. Ik heb gisteren nog ongeveer duizend redenen opgenoemd.

Natuurlijk was het wel ontzettend spannend. Vooral de weg er naartoe. De uitreiking vond plaats op een idyllische locatie, namelijk een bungalowpark. Echt een plek waar Loedermoeders zich massaal verzamelen, zullen we maar denken. Maar ja, we moesten ijs en sneeuw trotseren om er te komen. Gelukkig reden er twee gezellige bloggers met me mee die non-stop hebben gekletst. Daar aangekomen was ik alsnog toe aan rust.

Omdat mijn auto een loederauto zat die ene na 1,5 uur rijden helemaal onder de vlekken. Koekies, weet je wel, waar de kinderen mee kruimelen en die je pas tegenkomt als je de stoeltjes eruit haalt. Anyway, zelf kwam ik schoon over. Niet in galajurk, ik had geen panty meer want daar was ik uitgescheurd met Kerst. Dus gewoon in broek.

En dan die live televisie. Daar in sport-uit-centrum waren we nog eens met een stuk of 30 bloggers die allemaal hoopten te winnen, één groot kippenhok natuurlijk. Maar voor de tv hielden we allemaal netjes ons mond. Dat moest ook, want als de mevrouw van de tv zou zeggen dat de winnaar bekend was, dan was BAM de uitreiking. Nou dat is gelukt hoor! Kijk hier. Ik kon het natuurlijk net pas terugkijken maar ik deed het best aardig, niet waar? Ik ben nog geen pro net als jij, Syl, maar wat niet is kan nog komen.

Uiteraard heb ik de award stevig vastgehouden de hele avond. Het is een soort glazen rondje op een vierkantje. Nee, niet bepaald een gouden kalf maar hé, het is mijn eerste award. Hij kan tussen mijn medaille van de badminton en mijn gouden krat, gewonnen bij een bierdrinkwedstrijd. Ze zeggen wel eens dat je vrienden hebt als je wint, nou die andere bloggers waren stikjaloers hoor! Loedermoeder is toch wel een eretitel, niet waar?

Hoewel ze daar op twitter anders over denken, maar daar hebben we het maar niet over,

Anyway, Syl, we hebben heerlijk gedineerd temidden van alle gezinnen met kindertjes en Bollo, Puk, Pelle en de hele reutemeteut. Aan het eind kregen we zelfs een ijsje in een beker die we mee naar huis mochten nemen. Zo sjiek ga ik zelden uit eten! Is dat bij alle awarduitreikingen zo?

Niet te vergeten kreeg ik onder het eten nóg een prijs. Naast dat glazen ding wat inmiddels op zolder ligt mag ik een weekendje of midweekje naar Center Parcs. Want inmiddels heet het blijkbaar geen Sport uit Centrum meer. Gelukkig, ik haat sport. Anyway, het weekendje is voor het hele gezin, maar verder is het natuurlijk best aardig bedoeld.

En na een uitputtende avond mochten we moe maar voldaan weer naar huis. Nee, niet met de limo, ik mocht zelf rijden. Maar beter ook, ik moest toch nuchter blijven want de telefoon stond roodgloeiend. Radio, televisie, allemaal willen ze me hebben. Ik ga vast oefenen voor Expeditie Robinson, Wie is de Mol en Sterren dansen op het ijs.

Ik hoorde overigens dat ons spitsuur ook nog op televisie is geweest bij het RTL nieuws. Ik zou het goed willen praten. Willen zeggen dat het hier heus wel eens opgeruimd is. Dat het er tijdens het eten niet altijd zo aan toe gaat. Dat mijn dochter niet altijd op de bank in slaap valt. Maar dan zou ik liegen. Als je op woensdagmiddag om 17.45 bij ons langskomt, dan gaat het gewoon zo. Mijn kinderen vinden mij overigens een geweldige moeder, en vriendjes ook, daar gaat het natuurlijk om. Maar dat je even weet dat het niet in scene is gezet. Ik zeg altijd maar zo: beter gezond eten met je handen dan patat eten met vork en mes. Niet waar?

Trouwens, ik heb het niet eens gezien, ik zat te eten. Eindelijk eens eten terwijl het eten nog warm was. Misschien ben ik wel onwijs positief neergezet. Dat kan eigenlijk niet anders. Stond je juspan er nog op? Draadjesvlees, uren geprutteld. Niemand die het lust, maar het idee is goed. Nou goed, dat was het enige wat ik nog een beetje goed kon praten.

Ik ga nu genieten van de eer, Syl. Ik ben de hele dag thuis, dus het is geen probleem om bloemen, chocola en champagne te sturen. Ik kan niet wachten!

Nog even een ‘zoek de verschillen’

• Over
• Laatste berichten

Volg mij

Lisette

Blogger bij Lisette Schrijft

Lisette (40) is de oprichter van Lisette Schrijft. Naast stukjesschrijfster is ze alleenstaande moeder van drie kids van 16, 13 en 12, echoscopiste en voormalig tuindersvrouw. Check ook Lisette Schrijft op social media om op de hoogte te blijven!

Volg mij

Laatste berichten van Lisette (alles zien)

• New York, New York - 12/11/2024
• The Big 40 - 03/11/2024
• Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis  - 18/10/2024