Het is wat. Zit ik vorige week nog te zeuren dat ik zo opzie tegen de lege dagen in de zomervakantie, ga ik nu zeuren dat die laatste schoolweken voor de vakantie te druk zijn. Ja, je zou bijna zeggen: het is ook nooit goed! Misschien is dat ook wel zo. Gelukkig heb ik een blog, dan val ik jullie lezers er gewoon even mee lastig en dan gaat het gelijk al beter.
Het is vast zo bedoeld. Worden die laatste weken voor de zomervakantie ramvol gepland met allerlei heisa, zodat iedereen wel vakantie WIL daarna. Misschien is het zelfs een trucje vanuit onderwijsland, zodat ze zeker weten dat er vrijdagmiddag geen kind overblijft? Een complot?
Festiviteiten
Wat is er dan aan de hand: om het schooljaar af te sluiten worden er allerhande festiviteiten georganiseerd. Het afscheid van de directeur, het wennen in de nieuwe klas, de talentenjacht, een spelletjesmiddag. Dat is natuurlijk leuk en ook fijn, want qua leren zijn de kinderen wel een beetje op. Voor mij als moeder is het alleen wel ineens heisa: er moeten dingen geknutseld, pasfoto’s mee, de talentenjacht moet geoefend, op de juiste dag moeten de juiste spullen mee, en vergeten we het afscheid van de directeur niet?
Ook wordt er geknutseld en gekleurd voor de kinderen die afscheid nemen, want er zijn er nogal wat die het volgend schooljaar ergens anders gaan voortzetten. Dus of er nog even een pasfoto mee kan of een item met een leuke kreet erop. Wel een beetje origineel natuurlijk!
Tel daarbij op de kinderfeestjes van de kinderen die in de zomer jarig zijn en het toch nog even willen vieren, de schoonmaakochtend in de klas en de zoon die in de zomervakantie jarig is en nog moet trakteren (oké, daar maak ik me makkelijk vanaf met cake met slagroom dus dat telt eigenlijk niet), de oudste die projectweek heeft en schoolreis en kunsttentoonstelling en ik denk PFFFFFF, is het al vakantie?
Teveel aan mijn hoofd
Ik merk ook in deze laatste weken dat ik dus teveel aan mijn hoofd heb en dat er dingen misgaan. Omdat ik me uiteraard volledig moet focussen als ik op mijn werk zit, wat gelukkig goed lukt, loopt daarnaast wel alles compleet in de soep. Zo miste ik gisteren de afslag naar huis waardoor ik 10 kilometer om moest rijden, ik laat mijn telefoon overal liggen, ik geef de kinderen verkeerd eten en drinken mee en al die pasfoto’s, knutsels en kaarten vergeet ik natuurlijk helemaal. Laat staan zo’n leuke en persoonlijke attentie voor de juffen aan het eind van het jaar, hoe dan?
Dat niet alleen: er is geen land met me te bezeilen. Er kwam vanochtend een moeder zingend en klappend de Albert Heijn binnen, en ik wilde haar een pak rammel geven. Want HOE kun je in vredesnaam in deze tijd van het jaar nog vrolijk zijn? Ik sleep me werkelijk van plusklas naar Albert Heijn naar basisschool naar tennis naar turnen en weer naar huis, zonder enige vorm van energie.
Hutje op de hei
Ach, wie weet is het straks vakantie en loop ik zélf klappend en zingen in de appie. Omdat ik dan even niet naar clubjes en sporten hoef te rijden. Of misschien is het alleen maar omdat ik dan even me-time heb, zoals ze dat zo mooi zeggen.
En misschien, om helemaal tot rust te komen, moet ik gewoon eens een tijdje in een hutje op de hei gaan zitten. Of meedoen aan dat nieuwe televisieprogramma waarbij je een week helemaal alleen gelaten wordt zonder telefoon en televisie, heerlijk. Al zal ik dan vast weer gaan zeuren dat het te stil is…
En als de school weer begint? Hoe ik er ook altijd naar uitkijk, de eerste week na de schoolvakantie overvalt de drukte me direct alweer…
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Geef een reactie