Jaja, gisteravond was het zover: de halve finale van Liora’s Maestro. Ik vertelde eerder al dat ik hiervoor gevraagd was, en dat ik na wat wikken en wegen besloot om mee te doen. Want de kans om voor een orkest te staan, wanneer krijg je die nou? Samen met acht andere BW’ers (bekende Westlanders) mochten we een keer komen kijken bij een repetitie van Liora, kregen we onze partituur en werden we uitgezwaaid met de woorden: ‘nou, succes hè!’
Oefenen bij het aanrecht
En ineens was het 25 januari. Natuurlijk had ik veel geoefend, maar ja, hoe oefen je? Ik met de partituur op het aanrecht, het filmpje van de repetitie op mijn telefoon en dan maar een beetje in het luchtledige slaan. Een vierkwartsmaat, zo had ik opgezocht op wikipedia, heeft een bepaald patroontje en dat moest ik aan houden. Het tempo mocht ik zelf bepalen.
Nou ja, zo ging ik er vol goede moed naartoe. We kregen gisteravond eerst een diner, waardoor we nog even met onze collega-kandidaten konden overleggen. Ja, iedereen had wel geoefend. Sommigen met een heuse dirigent, anderen net als ik aan het aanrecht of met de (klein)kinderen als publiek. En nee, niemand wist echt wat hem te wachten stond. Zou het orkest meewerken? Of juist niet?
Zenuwen
Het diner was erg gezellig, maar naarmate het concert dichterbij kwam werd het stiller in de groep. Iedereen bleek toch wel een beetje zenuwachtig, al kwam niet iedereen daar voor uit. Vooral op het laatst, toen wij in een apart kamertje in de kerk stonden te wachten tot we voorgesteld zouden worden aan het publiek (en zagen hoe vol de kerk zat) gierden de zenuwen door mijn lijf.
Maar: eenmaal in de kerk was het alleen maar leuk. Het orkest had er zin in, en de eerste deelneemster deed het ontzettend goed. De kop van Liora’s Maestro was eraf! Ik was als vierde aan de beurt, dus had nog even tijd om me voor te bereiden.
Mijn beurt
En toen was ik er klaar voor. In mijn glitterjurk (met veel te hoge split, onhandig met een hoge opstap, maar goed, je lijkt op Sylvie of niet) en met mijn speciaal gekrulde kapsel ging ik ‘op de bok’, zoals dat heet. Opperste concentratie….. en daar gingen we!
Trompettist kwijt
En ja, eigenlijk ging het best lekker. Ik kon het tempo goed aangeven en het orkest luisterde bijzonder goed. Ik zag er zelfs een paar bemoedigend glimlachen, wat ik maar positief opvatte. Zeker toen ik de trompettist die de solo moest spelen even niet kon vinden. Maar, the show must go on en iedereen ging gewoon braaf verder. En… ineens was het voorbij! Nou ja, ik vergat af te slaan dus de laatste noot duurde zo’n vijf minuten, maar ach, kniesoor die daarop let.
De jury, die van tevoren nog had laten doorschemeren dat ze ons kandidaten ‘zouden fileren’, was eigenlijk hartstikke mild. Want ja, het ging echt wel goed! Zo bleek ook uit de cijfers, ik kreeg in totaal 33 punten. Of het genoeg was om door te gaan naar de finale? Er moesten na mij nog vijf kandidaten, en er konden er maar vier door, dus dat bleef nog even spannend.
Door naar de finale!
De afloop kun je zien in dit filmpje, maar omdat ik zelf niet van filmpjes kijken houd zal ik het ook gewoon verklappen; ja, ik ben door! Wat betekent dat ik op 4 april samen met drie andere kandidaten in de finale sta. Superleuk, en ik heb er ook echt zin in!
Voor de bewegende beelden moet je natuurlijk wel even het filmpje kijken. Ik ga de komende weken verder aan de studie, want de finale van Liora’s Maestro wordt nog wel iets moeilijker. Maar, ik heb er alle vertrouwen in!
- Boer zoekt Vrouw is alweer begonnen! En nu? - 17/03/2025
- Een knusse leeshoek maken? Dit heb je nodig - 17/03/2025
- Zo was mijn soloreis naar Bali - 27/02/2025
Geef een reactie