Zalig Pasen! Laat ik daar maar eens mee beginnen. Wat een feestelijke dag. Sommigen onder ons vieren dat de Heer is opgestaan, anderen vieren vooral dat er paaseieren verorberd mogen worden. Wat je ook gelooft, Pasen heeft de neiging om een vrolijk feest te zijn. De lente is begonnen, de zon schijnt, iedereen leeft toe naar de zomer. Een goed moment voor een feestdag!
Maar dan komt Lisette Schrijft weer. Met haar negativiteit. Want die feestdagen… ik blijf er een haat/liefdeverhouding mee hebben. Hoewel ik zeker vind dat Pasen beter is dan Kerst, kon ik me de laatste dagen niet aan de paasstress onttrekken. Die druk jongens, die is zo hoog! Het is Pasen dus we móeten gezellig met de familie bijeen, we móeten gourmetten of toch op zijn minst asperges eten, we móeten ergens lammetjes gaan kijken of anders naar een festival, en sowieso moet er op terrasjes gezeten worden. Want het is Pasen.
Ik merk dat ik gevoelig ben voor die druk, en aan de andere kant voel ik weerstand. Ik heb zin om te roepen dat ‘ik helemaal niks moet!’. Maar dan komen de folders binnen van de supermarkten, en zie ik al die uitgebreide paastafels. Ontbijtjes met broodjes in de vorm van een paashaas, versgeperste jus, geverfde eieren, gekleurde servetten… om nog maar te zwijgen van de gourmetschotels, de rollades en het lamsvlees (zo kun je lammetjes kijken en eten combineren – ideaal). Eigenlijk voel ik me dan een nukkige boer als ik niks doe. Als ik gewoon pizza bestel als avondeten en op paasochtend een bruine boterham met hagelslag neem. Want het is Pasen!
Vorig jaar woonde ik net in dit huis, en had ik het idee dat ik iets ‘moest’. Kerst negeren is, sinds de komst van de Grinch, steeds meer geaccepteerd en daar kom ik dus elk jaar redelijk mee weg, maar Pasen kun je niet haten. Ik kocht dus groots in voor een Paasontbijt met die paashaasbroodjes, stolletjes, verse jus en eieren in alle varianten. Ik trommelde de kinderen uit bed om ‘gezellig’ te gaan paasontbijten. Na vijf minuten moest ik concluderen dat nukkige tieners in combinatie met een licht hysterische moeder niet echt paasvreugdbevorderend waren. Het grootste deel van het eten gooide ik weg, en de rest van de dag zat iedereen achter een beeldscherm. Niet echt de instagrammable Pasen die ik bij anderen steeds voorbij zie komen, en het voelde mislukt.
Dit jaar nam ik me voor om het anders te doen. Dat is tot nu toe deels gelukt. Het ontbijt is van het rooster geschrapt, as we speak lig ik nog in bed deze blog te tikken. Als iemand een paasontbijt wil regelen hou ik me aanbevolen, maar ik ben het niet. Wel zijn er gourmetspullen in huis. Over gourmetten kan namelijk nooit gedoe komen, want iedereen kookt zijn eigen eten. Hoewel gourmet mij ook stress geeft (heb ik alles? Heb ik genoeg? Vindt iedereen dit lekker? Zou ik geen vlees bij de slager moeten halen ipv bij de supermarkt? Is er wel genoeg stokbrood? Welke saus moet ik kopen?) kan ik die inmiddels wel handelen. Ook omdat de kinderen gourmetten nou eenmaal wel leuk vinden. En omdat het meer geaccepteerd is om alcohol te drinken bij het diner dan bij het paasontbijt.
De neiging om iedereen bij elkaar te krijgen en als een soort moeder overste stralend de tafel rond te kijken naar mijn loved ones heb ik ook laten varen. Dat is met samengestelde, gescheiden, co-ouderende gezinnen nou eenmaal een logistieke uitdaging. Gisteren hebben we gegourmet met een deel, en er was zoveel over dat we vanavond gourmetten in een andere samenstelling. Uiteindelijk gaat het erom dat het gezellig is, en vooralsnog is dat goed gelukt.
Wie weet fiets ik nog een rondje om een lammetje te spotten, dan zal ik dit uiteraard uitgebreid delen op al mijn social media kanalen. Maar misschien blijf ik deze dag ook gewoon lekker in bed liggen Netflixen, zoals met Kerst. Of ga ik klussen. Het gevoel dat alles mag en niets moet, dát is voor mij een feestdag.
Hoe vier jij Pasen?
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Geef een reactie