Dit weekend plaatste ik een filmpje op mijn website met een exclusief inkijkje in mijn huis. ‘Ik heb een beetje opgeruimd, speciaal voor dit filmpje’ grapte ik, terwijl mijn cameraman-slash-zoon de ontplofte berg speelgoed op de grond filmde. Hilariteit alom, maar mensen die hier vaker komen weten dat het er echt altijd zo uit ziet. Het is gewoon een chaos.
Op een rijtje
Je zou denken dat die hoogbegaafden alles altijd keurig op een rijtje hadden, in hun hoofd en daarbuiten. Nou ik niet. Ik gedij wel beter als alles is opgeruimd (wie niet) maar ik krijg het gewoon niet voor elkaar. De dingen die op het aanrecht liggen heb ik gewoon allemaal een keer nodig dus daarom moeten ze daar blijven liggen. En ook in de was zit een systeem dat niemand begrijpt en wat er voor zorgt dat alles in het zicht ligt. Kortom het is een zooitje.
Af en toe krijg ik zo’n aanval van opruimwoede, meestal zo eens in de maand. Met drie kinderen en een drukke man kan ik op één zo’n dag (meestal duurt die woede zelfs maar een paar uur) best iets doen maar nooit de achterstalligheid van de rest van de maand inhalen. En hoe trots ik dan ook ben dat het onder de bank helemaal schoon is, er is niemand die het ziet. De drang om het nog eens te doen wordt zo steeds minder.
Chaos in mijn hoofd
Het is dus een chaos in mijn hoofd. Ik verzin honderden dingen die ik moet doen, het liefst allemaal tegelijk. Zo loop ik naar de bijkeuken voor een nieuwe fles limonade, zie ik dat de droger klaar is en vouw ik de was op, bedenk ik op de helft dat ik nog een bed moet opmaken, en eindig ik op het balkon omdat ik de spinnenwebben écht nu moet weghalen. Dat er een kind limonade wilde herinner ik me al lang niet meer. Ik heb groots respect voor mensen die ‘nooit strijken want ik vouw alles direct op als het uit de droger komt’. Als het bij mij niet de hele dag nat in de wasmachine heeft gezeten is dat al uniek, laat staan dat ik het op tijd uit de droger haal.
Natuurlijk, meer structuur zou helpen. Op vaste tijden vaste dingen doen. Maar ik wil niet zo inflexibel worden als bepaalde mensen, die helemaal in paniek raken als het een keer Pasen is (want dan mis ik een dag) en weken wakker liggen voor hun verjaardag (want dan moet ik extra boodschappen doen). Daarbij is er altijd wel iets waardoor mijn planning in de war raakt met drie kleine kids, en is geen week hetzelfde.
Crativiteit
Door mijn nieuwe schrijfcarrière is de chaos nog iets toegenomen. Ideeën voor columns schieten me te binnen op de meest ongemakkelijke momenten. Overal in het huis liggen notitieblokken met flarden van schijfsels, vaak met boodschappenlijstjes ertussen. Ook de notitieblokken in mijn telefoon puilen uit. Wat ik echter nooit heb is een boodschappenlijstje op het moment dat ik in de supermarkt sta. Wél een fotografisch geheugen, waardoor ik met visualiseren het lijstje meestal wel weer voor ogen kan toveren. Dit is ook de reden dat er boodschappenlijstjes van maanden terug in huis slingeren. Ik heb ook een fase gehad waarin ik opruimbakjes en postvakjes kocht. Dat hielp niet, die staan nu overal en in allemaal zit iets.
Mijn kinderen weten niet beter. De keren dat mijn zoon een minnie mouse beker had op school zijn niet meer op één hand te tellen. Toen hij schoolzwemmen had was hij dolblij dat hij zwemspullen bij zich bleek te hebben, al zat de zwembroek van zijn broertje wel erg strak. En van alles wat wij meeslepen naar feesten en partijen blijft de helft achter op de betreffende plek. Behalve de cadeaus, die liggen meestal nog thuis op het aanrecht. Van de kilometers die ik al heb om- en teruggereden voor vergeten cadeaus, achtergebleven knuffels en zoekgeraakt speelgoed zou ik naar Spanje en terug kunnen rijden.
Ik heb me erbij neergelegd
Ik heb me er maar een beetje bij neergelegd, en mijn man ook. Op de meeste dagen dan. We hebben een fijne werkster die alles op het aanrecht netjes opstapelt. Gelukkig ruimt ze het niet écht op, dan ben ik alles kwijt. Maar ze schuift het wel zo mooi aan de kant dat er schoongemaakt kan worden. En dat blijf ik mezelf maar voorhouden: het is wel rommelig maar niet vies. Overal slingeren namelijk pakken natte schoonmaakdoekjes, altijd bij de hand dus.
Daarbij leer ik mijn kinderen flexibel en creatief om te gaan met missende spullen. Er is altijd wel een kindje op school dat koekjes of fruit kan delen, pasta met spinazie en knakworstjes smaakt ook best aardig, en een tientje op een reep chocola is best een goed cadeau. Er komt een dag dat ik alle overtollige speelgoed, kleding en andere rotzooi op marktplaats zet. Als ik tijd heb. Dan is het direct opgeruimd en kan ik dat geld besteden aan een opruimcoach. Om het zo te houden.
- Boer zoekt vrouw Europa 2023: de brieven - 18/09/2023
- 2,5 jaar na de scheiding: hoe is het nu? - 15/09/2023
- Zo leuk is Trier! - 14/09/2023
Oooo wat heerlijk herkenbaar!! Maar waar is dan mijn talent
Oh, ik lig in een deuk… Hoe herkenbaar allemaal . Alleen maakten wij het met afzwemmen nog bonter door wel allerlei kleding mee te nemen om in af te zwemmen en cadeautjes voor na afloop, maar haar bikini…. Die lag dus nog gewoon thuis… En tijd om die nog te gaan halen was er niet meer… Dat werd dus maar wat lenen uit de gevonden voorwerpen bak van het zwembad… Echt erg !
Als ik dit zo lees vraag ik me af of je misschien behoefte hebt om je eens te laten testen op ADHD? Ik heb veel mensen in coaching gehad tijdens mijn opleiding tot spv op de polikliniek ontwikkelingsstoornissen die precies zo hun dagen omschreven… Anders eens googelen op ADHD en volwassenen want daar kunnen hele andere kenmerken zichtbaar zijn dan bij kinderen. ADHD en vrouwen als zoektag kan ook nog veel info opleveren want bij mannen is het weer anders dan bij vrouwen.
God wat irritant, dit is geen ADHD, dit is hoogstwaarschijnlijk de hedendaagse realiteit, een druk gezin, te weinig uren in een dag en waarschijnlijk leukere dingen te bedenken dan die was opvouwen.
Zo jammer om meteen zo’ reactie te zien- er zal wel weer eens iets mis zijn, in welk hokje kunnen we die stoppen.
bedankt voor je reactie. Ik vind het niet erg om te horen dat ik ADHD zou hebben, soms kan een stempel iemand ook helpen. Al denk ik zelf niet dat ik ADHD heb. Ik heb net een artikel over ‘stempels’ op de site gezet!
HB rocks! Jammer dat, door een overlap aan kenmerken van stoornissen, vaak onterecht direct labels worden geplakt.
Ik heb Einstein’s quote bij m’n buro hangen:
If a cluttered desk is a sign of a cluttered mind, of what, then, is an empty desk a sign?
Hahaha lol
Nee joh, laat je geen stempel opplakken! Ophouden met dat ADHD gedoe. Ja, er zijn ADHD-ers en ja die hebben recht ip hulp maar dit is gewoon lekkere chaoten gedrag!
Wat lisette schrijft, zou ik zo precies hetzelfde kunnen schrijven.
Ik heb vaak aan ADD gedacht bij mezelf, en ook om het te laten testen.
Maar wat is het doel om te laten testen? Heeft het echt nut?
Kun je met behulp van medicijnen wel de concentratie krijgen om je huis op orde te krijgen?
Ik twijfel erg of ik mezelf moet laten testen of niet, en zo wel, waar moet ik dan beginnen?
Ps.: ben wel heel blij dat er toch wel meer mensen zijn zoals ik 😉
Neurofeedback en je huis wordt helemaal zoals jij het graag wilt.
En daarmee bedoel ik dat het niet zo wordt zoals andere mensen je voorschrijven hoe het moet worden.
Verder kan ik verschrikkelijk om je lachen en maak je iedere keer mijn dag weer helemaal goed
Ach ach ach weer vreselijk gelachen om dit oh zo herkenbare stuk ga zo door.
OMG ik denk dat we even moeten bellen om een clubje op te richten, naaldwijk-de lier is lekker dichtbij dus je hoeft niet à la syl de heli te pakken, pak gewoon de heftruck uit de kas
Wat heerlijk om te lezen. Bij mij is het nooit netjes.. ik ben gelukkig niet de enige. Overal waar ik kom is het altijd super netjes. Zelfs in de rommella is het nog netjes. Ooit komt er een dag, dat het me wel lukt
Smart & sexy heeft jaarlijks een opruimchallenge…… Google maar eens 🙂
Ik heb dit ook, waarschijnlijk erger. Huis is chaos (‘Can’t Have Anyone Over Syndrome’), het is dagelijks een gevecht. Ik vraag me vaak af wat het is, is het een doorgeslagen vorm van perfectionisme? Is het controledrang? Wat hier vooral rondslingert is papier en wasgoed. Kranten die ik maar half lees, wasgoed dat ik netjes wil wegwerken voordat het de kast in gaat. En dan alles tegelijk willen maar vaak niet weten waar te beginnen. En aan alles proberen te denken. En mag ik ook nog wat leuks doen naast dat stomme huishouden? Naast de kinderen lopen er ook nog 2 honden rond en een kat… Gezellig maar brengt wel extra werk mee! Ik probeer me er ook maar bij neer te leggen dat ik niet het type ben dat veel waarde hecht aan een huis dat eruit ziet als in een woonmagazine. Ik kan moeilijk weggooien (zou ik het niet toch nog een keer nodig hebben?) en probeer methodes te vinden om toch afstand te doen van spullen. Ach ja, ik troost me maar: ben waarschijnlijk de slechtste huisvrouw in de buurt maar ik zorg wel elke dag voor een lekkere en gezonde maaltijd, en we hebben allemaal schone en nette kleren aan.
Maar welke maatstaven gebruiken we eigenlijk om onszelf te beoordelen (of veroordelen)?
Whahaha heerlijk stukje!! En de reacties geweldigik kom niet meer bij
Wat een heerlijk en herkenbaar stuk weer Lisette! In een huis moet geleefd worden hoor. En als anderen het niet bevalt mogen ze gerust aan de slag. Ik ga meteen even je ‘stempels’ artikel lezen! En neuh, dit klinkt zeker niet als adhd.
Haha zooo herkenbaar! Of het ADD is… ik heb er bij mezelf vaak aan gedacht. Testen…ook aan gedacht en zelfs de vraag uitgezet. Ik kreeg als antwoord. Wil je medicijnen slikken? Uhh nee! Dan hoef je niet te testen ook. Tja daar stond ik dan met mijn goede gedrag. Ondertussen heel wat jaren verder weet ik precies hoe ik ermee om moet gaan. En heb ik mezelf leren accepteren. Dat opgeruimde huis gaat er nooit komen. Daarin tegen vallen we van het ene leuke moment in het andere en zou ik mijn leven met niemand willen ruilen.
Heel herkenbaar en weer prettig en realistisch geschreven. Fijn dat je je talent zo met ons deelt door je belevenissen op te schrijven. Ik kijk alweer uit naar je volgende column.
Geweldig om te lezen hoe het huishouden in elkaar steekt. Echter weet ik zeker dat er veel huishoudens als het jouwe bestaan. We willen teveel, moeten teveel en daarom is het gewoon lekker zo. Ik houd van mijn eigen georganiseerde bende. Perfectie bestaat niet!