Na een zoetsappig begin met een hartelijke ontvangst van alle logées, de nodige oh’s en ah’s en geen enkel onvertogen woord, begon vandaag dan het échte Boer zoekt Vrouw. De realiteit. Althans, dat was ons beloofd. Er zou gejankt worden. Gevochten. Met een bak popcorn zat ik klaar om 20.25 uur en worstelde me door de Sterreclames heen. Maar wat een teleurstelling! Het was een oer- en oersaaie aflevering.
Overigens een sidenote: hopelijk is dit verhaal enigszins samenhangend. Zelf bevind ik mij net als de boeren ergens in Europa, maar dan op een plek waar de koeien sangria geven. Dus alvast excuus voor enige typo’s mijnerzijds. En graag wat dankbaarheid, want ik heb toch maar weer die chromebook in de koffer geslingerd om jullie van een verslag te voorzien. Het is dat de zon al achter een palmboom is verdwenen, anders had ik het nog zonde van mijn tijd gevonden ook.
Haico
Nou, we beginnen met de enige boer waar (tot nu toe) gejankt is (althans, op beeld. Wat er ’s avonds in de bedjes gebeurt blijft privé). Ik had het begrepen als er was gejankt om de keukenskills van Haico, want kom op, je bent 43 en je weet niet hoe de oven werkt? Dan hebben je ouders echt wat steken laten vallen. En ‘ach hij probeert het in ieder geval’ vind ik ook niet echt een compliment waard. Hij moet zich schamen.
De ervaring leert: het probleem met zulke situaties altijd is dat dit de dames alleen maar gewilliger maakt: zij kunnen hem redden! Klinkt dat cynisch? Tja. Ik heb geleerd door de jaren heen. Ik acht de kans dat Haico de sterren van de hemel gaat koken minimaal, zeker als de cameraploeg is vertrokken. Gelukkig is hij in één vaardigheid wel wat gevorderd: hij stelt vragen aan de vrouwen. En hij krijgt antwoorden. Hopelijk helpt het hem de goede keuze te maken.
Bernice
Ook Bernice kookt voor het eerst. Dat is gelukt: de schnitzels zijn gaar en hoe ze het doet weet ik niet, maar ze heeft er ook nog een pan jus bij. Nu lukt het mij (ik, die Haico’s kookkunsten net afkraakte, kan namelijk voor geen meter koken) nooit om jus te krijgen als ik schnitzels bak, dus ergens ben ik jaloers op Bernice. Waar ik ook jaloers op ben, is dat Bernice de hele ochtend naar een werkende Yorick mag kijken. Hey, ik zou ook niet praten als ik dat zou zien. Nog even zijn shirt uit en een blikje Coca Cola en we zijn verzadigd!
Bij gebrek aan Yvon neemt de moeder van Bernice waar op coachend gebied. Ik moet zeggen: dat doet ze best goed. Het schijnt dat er wordt gewerkt aan vervanging van Yvon, en deze moeder van zou een goeie zijn. Ook blond, praat onverstaanbaar en brengt vooral de boodschap ‘het komt wel goed’. Of het echt goedkomt bij Bernice? Ik twijfel.
Piet
Ook Piet kookt voor het eerst. Water. Gelukkig is Eugenie er om alles te regelen en haar ‘momentjes te pakken’. Er wordt een hoop afgezoend in huize Piet, en ik werd even bang dat de logeerpartij van Geile Geert van weleer erbij zou verbleken. Maar dat valt toch tegen. Want samen de tandjes poetsen? Dat is veel te intiem. Lastig hoor, ik leef op mijn 38e nog in de veronderstelling dat mensen op een bepaalde leeftijd niet meer verder gaan dan handjes vasthouden, en die veronderstelling wordt wel gestaafd door wat ik hier gezien heb. Veel intiemer dan samen rijstepap opwarmen en een heftruck-achtig iets besturen wordt het niet.
Claudia
‘Waar heb je mijn appelboom eigenlijk geplant?’ Bob, de broer van Rob, is als de tante die je een schilderij geeft ‘wat echt heel goed bij je interieur past’. De dag voordat ze langskomt denk je ‘oh shit dat schilderij’, je swiffert het stof eraf en hangt hem op alsof hij er al jaren hangt. Zo ging het ook met de appelboom van BobRob. ‘Ja, die staat ergens’. Jaja.
Daar zou je bij Paul niet mee wegkomen. Paul is namelijk coach en hij kan in je ziel kijken. Dat hij zich vergelijkt met de overleden man van Claudia door te zeggen ‘dat hij ook mee ging naar paardrijden’ was misschien niet helemaal de manier om tot een zielscontact te komen, maar ach, er was in ieder geval geen ongemakkelijke stilte zoals bij het eten.
Tot slot René, die eigenlijk vooral hard aan het werk is. Zelfs als Claudia hem iets vraagt, kijkt hij langs haar heen om te checken of de zuiger (heet dat zo?) wel goed op de uiers zit. Is hij eigenlijk wel op zoek naar de liefde? Of komt hij vooral voor het vee?
Richard
Sorry mensen, maar elke keer als de stukjes van Richard voorbij kwamen, was ik net bezig mijn sangria bij te vullen. En el camarero wilde ook aandacht. Daarom heb ik niet goed gezien welke dieren er tijdens de safari door de gerstvelden stampten (ik hoorde wel dat er bier wordt gemaakt van dit gerst. Dát dan weer wel).
Bij Richard wordt gewoon gezamenlijk tanden gepoetst, daar is niks intiems aan. Wel vraag ik me af waarom Richard een elektrische tandenborstel heeft. Ik bedoel, hij poetst ermee alsof het een analoge is. Ook vraag ik me na dit program af of ik de enige persoon ter wereld ben die nog geen elektrische tandenborstel heeft. Geef mij even wat feedback op dit gebied. Wie poetst er net als mij nog analoog?
Dit even terzijde, want het gaat hier niet om mij, het gaat hier om Marlies. Die is namelijk unaniem gekozen als de enige die wel in Slowakije zou kunnen wonen, want aan paardenchirurgen hebben ze in die regio nou eenmaal meer behoefte dan aan pedagogen die geen Slowaaks praten. Wel wil ik Marlies waarschuwen: het is nu prachtig met al die bloemen enzo, maar Slowakije in de winter… lijkt me vreselijk.
Nou, best nog goed gelukt toch, om van zo’n saaie aflevering een leuk stukkie te maken? Vanaf nu gaan we waarschijnlijk elke week één afvaller zien, ik herinnerde me ineens dat dit vorig seizoen ook zo vreselijk traag ging. We slaan ons er maar doorheen, opdat uiteindelijk elke boer met een fijne nieuwe liefde achterblijft. Goals, mensen.
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Wow, snel! En scherp: je weet al hoe je (niet) elektrisch moet poetsen dus koop er snel een !
En die gerstdieren waren volgens mij kangoeroes
Ja ik poets ook nog altijd analoog. Vind het maar niks dat getril in mijn mond. Elke 3 maanden een nieuwe borstel en tot op heden (al 49 jaar) een tevreden tandarts. Laat ze maar lekker lullen dat elektrisch poetsen beter is. Daar zit vooral ook een commerciële gedachte achter.
Wat deze boeren betreft, tja ik had er al direct mijn twijfels over. Ik heb het idee dat de boerenmarkt in Nederland momenteel niet zit te wachten op televisie gebeuren met al dat gedoe in de politiek en om toch de zwaar bewaakte zendtijd niet kwijt te raken aan één of ander nieuw Heel Holland beleeft programma, zoeken we onze heil buiten Europa.
Alhoewel ik Richard wel de credits wil meegeven van het opknappen van zijn betonnen bunker tot echte woonruimte, heb ik daarbij toch ook de twijfels wat hij denkt te gaan brengen aan een nieuwe partner straks in het koude Slowakije als de houtkachel volop staat te branden?
Het blijft toch ieder jaar weer een bijzondere gebeurtenis en tot op heden zijn er ook nog steeds mensen die er naar kijken, dus blijkbaar is er toch iets aan Yvon of aan dit programma, waardoor het nog altijd kijkcijfers weet te krijgen?!