Lieve Syl
Hèhè, eindelijk is het dan zover. Na mijn relaas van gisteren over de speeddate, vertel ik vandaag over de boeren. Hoe gaat het nu met ze? Welke boeren heb ik in real life gesproken? Zijn ze leuk? En vinden ze mij nog wel leuk??
Natuurlijk heb ik boeren gesproken. Eerlijk is eerlijk, ik vond dat ik anders niet thuis kon komen. Maar ik vond het wel spannend. Weet je wat het is, op papier heb ik zo’n grote mond. Maar in het echt? Brrrr. Ik heb natuurlijk best sarcastische humor, en niet iedereen begrijpt dat. Syl, niet iedereen is zoals jij en ik. Jij ligt altijd in een deuk om mijn stukjes, maar ja. Ik hoor ook dat mensen de humor niet snappen. En dan achter mijn rug om over me kletsen. En dan ben ik een watje. Wat als de boeren heel boos op me zouden worden?
Ik durfde ze dus niet zomaar aan te spreken. Maar natuurlijk had ik één ingang: Ingrid, de boerin uit Denemarken. Inmiddels dik bevriend met me op facebook en een goedgelezen interview met haar verder, zocht ik haar op. Met haar Deense telefoon reageerde ze niet op mijn berichtjes (geen wifi in de fabriek), dus zocht ik de VIP ruimte op. In het begin van de avond was het daar nog heel druk, later probeerden we het nog eens. We mochten niet naar binnen vanwege het ontbreken van een rood polsbandje, dus we moesten over de drempel heen loeren, roepen en zwaaien. Net als hysterische groupies. Gelukkig was ik hierin niet alleen. Irene van Marc (die als eerste wegging) stond naast me op de drempel te wuiven. Ook geen bandje. Toch goed gezelschap!
Waar ik dan ook nog bang voor was, dat ik naar Ingrid zou zwaaien en dat ze zou zeggen: ‘hallo, wie ben jij ook alweer?’ Ja, mijn eigen onzekerheid natuurlijk. Maar toch. Gelukkig was dat absoluut niet het geval en vielen we elkaar in de armen alsof we elkaar al jaaaren kennen. Wat natuurlijk ook zo is, ik ‘ken’ haar al drie jaar. Zij mij alleen niet, maar het voelt wel zo.
Omdat de VIP-ruimte inmiddels nagenoeg leeg was besloot Ingrid met ons een rondje door de zalen te lopen. Maar eerst mocht ik Yvon nog een handje geven (‘dit is Lisette, weet je wel, van Lieve Syl’. Yvon: ‘nooit van gehoord. Wie?’ Geeft niet) en toen bestormden we, drie vrouw sterk, de zaal. Want natuurlijk vergat ik, naast Ingrid, de vriendin met wie ik was niet mee te nemen (zij had de muntjes).
Eerlijk is eerlijk, iedereen gaat voor Ingrid aan de kant. Iedereen kent haar ook. Ze wordt begroet, bezwaaid, het is net Máxima. Ik verbleekte compleet in haar gezelschap. Ideaal, want door de koninklijke doorgang die ontstond we waren die zaal zo door.
Ik zet de boeren even op een rijtje die we zijn tegengekomen, niet per se in volgorde van belangrijkheid:
Boer Riks, Boer David met Mara, Boerin Ingrid, Boer Marc met Annekim, Boerin Bertie, Boer Olke met Karen, Boer Jan, Boer Jan, Boer Jan, Boer Jan, Boer Jan, Boer Jan, Boer Jan, Boer Jan, Boer Jan, Boer Jan, Boer Jos uit Frankrijk, Boer Jos met Dycke, Boer Frank, Boer Geert (hmmm!) Boer Wim (uit Afrika) en Boer Jan en Paulien.
Daarbij kwamen we ook nog veel van de dames tegen die het net niet waren geworden. Suzanne, Anke, Anne, Anke, Anne, Claudia, Eline, Sandra, Alberdien (die mij zag, schrok en direct omkeerde. Sorry meid), en Hermans harem die compleet los ging op de Band zonder Banaan.
De grote afwezige deze avond was wel Herman, met zijn Fleur. Na de opkomst op het podium om 20.30 uur hebben we niets meer van hem vernomen. Het kan niet anders dan dat hij naar het dichtstbijzijnde hotel is geracet om het songfestival te kijken. Of andere dingen te doen. Ook leuk natuurlijk, en soort van vergelijkbaar met luisteren naar de Band Zonder Banaan.
Ondertussen vertelde Ingrid honderduit over de boeren en hoe leuk ze allemaal zijn in het echt. Dit stelde me gerust. Ingrid heeft ook blogs over dit seizoen geschreven, en zo te zien had niemand haar een kopje kleiner gemaakt. Dat kan ook bijna niet, ze is al niet zo groot.
Anyway, ze had het alvast met David en Mara over mij gehad en die leken nog redelijk happy, hoewel ze mijn blogs wel hadden gelezen. Ingrid sleurde me dan ook direct naar ze toe. Waarbij we onderweg tegen Riks aan liepen. En jongens, je gelooft dit niet, maar wát een leuke vent is dat! Echt een gezellig kletspraatje mee gehad. Wat misschien scheelde is dat hij nog nooit van Lisette Schrijft had gehoord (‘dr benne zoveel blogs’). Mijn vriendin, iets assertiever dan ik, stopte hem snel mijn nieuwe visitekaartje toe en zei: ‘ga thuis maar lekker lezen’. Daar zal hij nog lang wakker van dromen.
Kijk, de meeste mensen waren inmiddels dronken dus de drempel om te vragen ‘mag ik met je op de foto’ werd steeds lager. Dat deed namelijk iedereen. En hoewel ik niet dronken was kon ik dit wel mooi gebruiken om die drempel over te komen.
David was druk aan het vloggen met een complete rij met fans om hem heen. Dus toen Ingrid zei: ‘kom, en nu naar David’ zei ik nog: ‘ach, laat die jongen toch’. Maar nee, ik werd naar hem toe gesleurd om hem de hand te schudden, de rest van de groupies werd vakkundig weg ge elleboogd door Ing. Heeft ze vast vaker gedaan.
Of ik nou Lisette was, vroeg Deef. Ja dus. Ik vroeg hem wat hij van het Westland vond (interviewtechnisch weer niet mijn sterkste vraag, maar goed). Het antwoord: volgebouwd. Tja, het is Roemenië niet, Deef! Wij tuinders zorgen wel voor de nummer 1 exportproducten van Nederland hè? En verder dat je wcpot kan racen. Beetje respect.
Goed, dat was het interview wel. Gelukkig wilde David wel op de foto en Riks dook ook weer op, niet te stoppen die jongen. Heerlijk. Het werd een gezellige selfie waar de goede sfeer vanaf spat.
Tot slot kwam Mara nog naar me toe. ‘Hé, dat is Lieve Syl!’ zei ze. Ja, je bent beroemd of je bent het niet natuurlijk. Maar Maar was een beetje klaar met alle aandacht en gedoe. En met al die meiden die aan haar man zaten en ‘superleuk’ in zijn en haar oor liepen te blèren, waarschijnlijk. Dat is het hè, met ons Westlanders. Wij houden gewoon niet zo van al die drukte en aandacht. Nou ja, ik eigenlijk wel, best wel heel erg, maar ik kon het goed begrijpen van haar. Ze was het zat.
De club BN’ers vertrok weer naar de VIP ruimte en mijn vriendin (die van de muntjes) en ik besloten er nog een schepje bovenop te doen door een lekkere grote zak patat te halen en een nieuw biertje. Dan is de avond pas echt geslaagd.
Kortom, mijn avond kon niet meer stuk! Ik heb eindelijk Ingrid live gesproken en een gezellig kletspraatje met een aantal boeren gehad. Echte scoops kan ik jullie helaas niet geven, die had Ingrid al losgepeuterd bij een aantal boeren. En hoe ik haar ook probeerde om te kopen (met bier, patat, sigaretten, extra melkquotum) ze was nergens gevoelig voor. Als het goed is komt zij deze week op haar facebookpagina met een aantal nieuwtjes over de boeren, die ik uiteraard met jullie zal delen. De zwangere boerinnen werden eerder vandaag al bekend.
En oh, in de zaal werd ík zelfs nog herkend. Ik zag iemand naar mij kijken, iets in het oor van haar vriendin zeggen, en weer naar me kijken. Duidelijk. Wat ik dan niet snap hè, is dat die mensen niet even naar me toe durven komen. Ik wil ook best met iemand op de foto hoor! Zouden toch meer mensen dat drempeltje voelen?
Ik ga nu een weekje bijkomen van deze duizelingwekkende ervaring, en wie weet blijven de boeren en ik in contact en kan ik jullie af en toe van informatie blijven voorzien. Alleen nog even mijn interviewskills aanscherpen.
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Leuk dat je daar bent geweest. Ik ben ook een heel aantal jaren bij het feest geweest. Ik denk in 2008 ongeveer. Echt zo een leuke avond gehad!
Lisette onlangs geplaatst…It’s My Birthday!