Deze week vloog voorbij. Door de voorstukjes die de KRO-NCRV op uitgekiende momenten verspreidde, zagen we al stukjes van de citytrips van de boeren. Bijvoorbeeld van Jaap, die tegen Marian zegt dat ze wel realistisch moeten blijven. Moord en brand, want komt dat ooit nog goed met die twee?
Verder konden we, als we ons verveelden, een quiz doen. De ‘welke boer ben jij‘ quiz. In eerste instantie durfde ik niet, bang dat ik een 100% exacte Marnix zou zijn. Maar nee, pfiew, ik bleek een Wim, en de meeste van mijn vrienden een Steffi. Mijn week kon niet meer stuk!
Vorige week zagen we al een klein deeltje van de citytrip van sommige boeren. Laten we eens kijken hoe het de boeren verder verging!
Wim en Marit in Trentino
Marit en Wim lijken het leuke, jonge, onbezorgde koppel. Maar schijn bedriegt. Want zien we nou helemaal aan het eind dat Wim volgende week alleen naar de reünie komt? En is het niet overduidelijk dat Wim in de ochtend naast Marit is gekropen met het ontbijt, terwijl zij daar alleen heeft geslapen? Het feit dat er één kussen en één dekbed liggen vormen het harde bewijs.
Maar goed, misschien hebben ze nog even gewacht met doktertje spelen. Dat kan, natuurlijk en is ook niet onverstandig. Verder is het wel een actieve vakantie: ze gaan hiken, suppen, een kunstbos bezoeken en nog meer hiken. Dit is allemaal nice, chill en cool. Zelfs de levensgevaarlijke onweersbui op de top van de Mount Everest ervaren ze als supervet.
Hoewel ze allebei superpositief zijn ook, vraagt Wim wel naar de reisplannen van Marit. Wilde ze niet naar Bonaire of Aruba? Vorige week was het nog Sri Lanka, maar vooruit? Marit weet het nog niet, want hoewel ze graag reist wil ze ook dicht bij Wim zijn. Ik zeg: gaan Marit, nu je nog kan, want over een paar jaar kom je niet verder dan Camping de Paal. En als je daardoor de reünie mist: so be it.
Steffi en Roel in Bern
Steffi en Roel vermaken zich opperbest in Bern, al kan Steffi nog steeds niet geloven dat Roel er echt speciaal voor haar zit. En dan zomaar op de rand van een brug op 3000 meter hoogte. Wat een held! Over de toekomst maakt onze Stef zich wel zorgen: ze kan niet verder dan 5 kilometer bij het bedrijf vandaan wonen, en ze kan niet koken. Wil Roel zijn familie in Hapert daarvoor in de steek laten?
Om hem te overtuigen doet ze haar plannen voor een horeca-gelegenheid uit de doeken: iets in western stijl, je kunt er naar de paarden kijken en er moet vooral goede drank zijn. Veel goede drank. Roel is overtuigd (hij zit tenslotte niet aan zijn dinges gebonden) en ik heb ook mijn koffers al gepakt. Wat een topvrouw.
Marnix en Janneke in Erfurt
Erfurt it is, de meest romantische bestemming voor onze stugge boer. Om hem zijn aftandse stinkende jakoezie op de boerderij nog eens in te wrijven heeft Marnix de meest luxe kamer van alle boeren gekregen van de KRO-NCRV en dus eigenlijk van onze belastingcenten. Met rozenblaadjes hartjes onzin en een heuse wellness.
Echter zonder enig resultaat: het mogelijk kleine vlammetje wat er ooit was is niet snel genoeg veranderd in de vier v’s van vuurwerk, vlinders en verliefdheid. Ondanks dat er gezoend is onder een donkere, stinkende brug, wil de bal niet in het goal gaan. Poeh hé, zou Tommie zeggen.
Ik lig vooral wakker van die vierde v: wat had Marnix nog meer willen voelen? Toch weer die voeten? vleesworst? Of misschien een andere vrouw? Het zal altijd een vraag blijven.
Michelle en Maarten in Athene
Maansteen, mensen. Dat moeten we allemaal hebben. En wel nu, direct. Het verandert namelijk de grootste zeurende kenau in een volledig verliefde, zwijmelende tiener. En naar dat wondermiddel, lieve lezers, zijn heel veel mannen op zoek
Want al heeft Michelle zichzelf nog niet echt kunnen healen van de griep, ze gaat toch de stad in. Er moet gewinkeld worden. Als een volleerd getrouwd stel splitsen de twee op: Maarten gaat een beetje bier drinken op het terras en lonken naar serveersters, terwijl Mies winkelt en af en toe komt kijken of er nog geen andere vrouw aan de tafel van Maarten zit. Ze emmert wat over de hitte, over de schaduw, de stinkende vismarkt en de winkel waar Maarten ineens wél in wil terwijl hij anders nooit ergens heen wil.
Maar dan komt die maansteen. En het uitkijkpunt (goh, ik wis nie da Athene zo’n grote stad was jonguh!) en ineens, bam, slaat de liefde in. Die vier v’s van Marnix dalen neer op deze citytrip: verliefdheid, vuurwerk, vlinders en zo aan de verwilderde koppies in het rommelige bed te zien een goede vrijpartij.
De maansteen werkt zo goed dat Michelle zich volgende week op Steffi stort, we volgen het geheel met belangstelling. Wil je dit niet afwachten en alvast een pallet maansteen bestellen, klik dan hier! (vette affiliate link).
Jaap en Marian in Ålesund
Het was even zoeken, de A met het rondje erboven, maar met Alt+143 kom je een heel eind.
Jaap en Marian zijn dus in Ålesund, Noorwegen. Hoewel Jaap zijn steenkolenengels goed van pas komt, geniet hij ook wel erg van de stilte. Sterker nog, hij is als de dood dat Marian volgende week met haar ouwe meuk en koffer vol leesbrillen bij hem op de stoep staat. En dat is ook weer niet de bedoeling na 50 jaar alleen! Dat lepeltje lepeltje liggen is voor een keer wel leuk, maar je krijgt er slapende armen van en een stijve nek.
Toch gaat het koppel blij en relaxed naar huis vanuit het grijze Noorwegen, en de leesbril heeft zelfs al een klein momentje op het hoofd van Jaap gestaan, zodat deze niet met een boog in de Scandinavische zee zou belanden tijdens het schommelen. Echte liefde, dat lijkt me duidelijk.
Volgende week is de reünie. Dat kan niet anders dan de laatste aflevering zijn… naast de vijf logeerboeren zien we dan ook hoe het verder is gegaan met de andere boeren: Saskia, Jan, Rudie en Wilfred. En over Remco horen we lekker niks, want die kan heel goed zelf vrouwen zoeken. Tot volgende week!
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Geef een reactie