Zo jongens. Deze blog is nog sneller dan normaal, wat eigenlijk gek is, want ik ben op vakantie. Die boeren hebben het dan wel steeds over rollercoasters, waar ik ben, heb je pas echt rollercoasters. Maar speciaal voor jullie, mijn volgers, heb ik een uurtje vrij van de rollercoasters alhier genomen om mijn sloffen aan te trekken, achter de laptop te kruipen, Boer zoekt Vrouw te kijken en om alles op te typen. Nou, en omdat ik natuurlijk gewoon razend benieuwd was hoe Maud haar verlies zou nemen.
Evert
Maar dat liep even anders! Ik zag ‘m niet aankomen hoor. Wat jullie? Na vorige week? Evert kiest voor Maud en Maud grijpt direct zijn grote handen vast. En Nans is nog niet koud van de werft af of ze staan al serieus te tongen. Nou ja, Maud staat te tongen, terwijl Evert nog in de drie-kussen-fase is. Dat moeten ze nog even een bietje afstemm’n.
En ja, die Evert komt serieus los, mensen. Hij komt na een week al zelf de werft af om Maud een bezoekje te brengen, neemt bloemen mee, zegt er niet bij dat dit moest van de productie, maakt complimenten over haar huis én duikt de hangmat in zonder over de kop te vliegen. Ik zeg: een man met potentie, dat moet wel. En hij wordt voorgesteld aan de zus/kloon van Maud. Lijkt mij een mooie eerste stap in de relatie; als het klikt met de zus, dan komt het goed. En als ze je dan ook nog verstaat, dan ben je binnen!
Janine
Dat Janine tot het laatste moment twijfelde, daar merkte je niks van. Ze had het er ook nooit over, met niemand. Nee, niemand had door dat zij worstelde met haar keuze. Dat heeft ze in stilte opgelost. Uiteindelijk heeft ze, onder lichte dwang van Yvon, alsof het een doodvonnis betrof, de keuze gemaakt voor Sander. Blijkbaar heeft ze toch gehoord dat heel Nederland massaal al weken naar de televisie heeft geschreeuwd ‘KIES DE FRIES!’. Oké, de liefde spat er nog niet direct vanaf, wat zeg ik, ze zitten erbij alsof ze zojuist de hond hebben begraven, maar joh, er zijn wel meer relaties hobbelig begonnen.
Als Janine een week later de wereldreis naar Friesland maakt, kan ze weer lachen. Sanders familie komt langs en ze gaan samen koken. Een mooie eerste stap in de relatie! Ik bedoel, als je samen kunt koken, dan kun je alles aan. Precies de reden waarom ik alleen ben, inderdaad.
Hans
Ja, wat is het toch een heerlijk stel. Hans en Annette beginnen met samen fietsen in Zeeland. Een kilometer of twee, dan moet Hans uitrusten, want hij hijgt nogal. Maar wat deert het, ze genieten. De matchende windjacks zijn nog niet geleverd, maar samen fietsen is een mooie eerste stap in de relatie. Ik bedoel, als je samen kunt fietsen, dan kun je in principe alles aan. Direct ook de reden waarom ik nooit fiets.
Na goedkeuring door de kinderen van Annette en het lezen van de Hansleiding (ik ben jaloers op deze grap. Waarom heb ik die niet bedacht?) wordt het tijd om naar Ierland te vertrekken, waar het genieten gewoon doorgaat. En oké, een man die al huilt als hij de champagne opentrekt zou mij misschien ietsje té zijn, Annette geniet er van. Dus wie ben ik dan om negatief te zijn, het is ze van harte gegund.
Jouke
Ik wil ook echt positieve dingen zeggen over Jouke. Ik bedoel, hij rijdt wél helemaal naar Brabant om bij de familie Karlijn op bedrijfsbezoek te gaan. Da’s niet niks, toch? Het is best ver, dat zegt hij zelf ook. Ook vindt Jouke het best leuk om de boerderij te zien, al is wel duidelijk dat Jouke veel harder werkt. Heb ik niet verzonnen hè, mensen, dat zegt hij zelf. Ik heb geen oordeel, met alle respect enzo.
Misschien is het lekker voor deze twee om eens uit het boerengedoe te zijn. In Kopenhagen kunnen Jouke en Karlijn de stad en elkaar ontdekken. Beslissen wie aan welke kant in bed ligt, is een mooie eerste stap in de relatie. Als je daaruit kan komen, kun je zeg maar alle vraagstukken wel aan.
Rob
Met Rob naar Reims, wie wil dat nou niet? Nou, niemand wil dat. Wendy ook niet. Maar ja, ze had nou eenmaal gewonnen dus ze kon er een soort van niet onderuit. Eerst worstelen we ons door een awkward huisbezoek waarin Rob Wendy’s huis ‘functioneel’ noemt, hij het kaartje met zijn zelfgeschreven hallmarktekst nog eens goed in de bloemen zet zodat iedereen het kan zien, en het etentje met vrienden wat stroef verloopt volgens Rob ‘supergoed’ voelt.
En dan de kamerindeling. Ik zou willen zeggen: je grenzen aangeven, een aparte kamer kiezen, het rustig opbouwen en aftasten, da’s een mooie eerste stap in een relatie. Maar eerlijkgezegd denk ik alleen maar: Ren, Wendy, ren. Heel Nederland ziet dat je dit niet wil, en die arme Rob zit maar te wachten tot er iets gaat groeien. Maar liefde is geen gras, als de ondergrond niet goed is, dan groeit er niks. Wat een prachtige beeldspraak, in deze context, hier wil ik dan ook graag mee afsluiten voor vandaag.
Hoe de citytrips verder verlopen zien we volgende week, wederom kan ik niet wachten. Aan voorspellen doe ik maar niet meer, zie alinea 1. We kunnen nu wel concluderen dat ik weinig verstand heb van de liefde. Daarom wachten we maar braaf weer een weekje af!
Lees hier de blogs over de vorige afleveringen:
Boer zoekt Vrouw 2022: de eerste keuzes zijn gemaakt
Boer zoekt Vrouw 2022: het eind is in zicht
Boer zoekt Vrouw 2022: de logeerweek kabbelt voort
Boer zoekt Vrouw 2022: keuzestress
Boer zoekt Vrouw 2022: loskomen in de logeerweek
Boer zoekt Vrouw 2022: de logeerweek begint
Boer zoekt Vrouw 2022: de dagdates
Boer zoekt Vrouw 2022: de speeddates
Boer zoekt Vrouw 2022: de brieven
Dit zijn de boeren van Boer zoekt Vrouw 2022!
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
’t Is jammer meid, dat het jullie niet gelukt is. Maar je ziet er echt beter uit sinds het besluit te scheiden vast stond. En het lijkt erop dat jullie dit goed hebben kunnen regelen, waarmee je een goede start in het nieuwe leven gekregen hebt. Als ik denk aan die column waarin je vertelt wat er allemaal geregeld moet worden voor het papierwerk rond is, lijkt het me een wonder dat niet vrijwel elke scheiding in een vechtscheiding uitloopt. Er moet zoveel wat door elkaar loopt en/of van elkaar afhankelijk is. Hoe vind je daarin samen de goede weg als je bezig bent uit elkaar te gaan of als er toch al heibel was? Dat hebben jullie dus goed kunnen oplossen. Complimenten daarvoor.
Wat BZV betreft, het valt niet te raden wat er echt is en wat er via de montage gesuggereerd wordt. Bij Evert en Maud is er inderdaad die betovering van het moment. Hoe echt is het als ze beiden in de aldagsgeest zitten? Als het nieuwtje eraf is? Als origineel zijn nogal moeilijk blijkt in de praktijk?
Ik denk nu steeds aan de Friese boer Jan, voor wie het niets werd, maar op het BZV-feest werd hij geschaakt door Pauline, die door een andere boer weggestuurd was. Dat was even een verrassing, maar het was duidelijk dat ze een goede klik hadden en dat Pauline de diepere laag meteen te pakken had. Jammer voor Nans. Met haar zou de relatie gewoner zijn, maar ze leken me wel een goed koppel te kunnen zijn, waarin hij ook zou zien dat hij méér is dan de werkezel die hij denkt te zijn. Dus niet echt een diepe laag, maar een persoonlijkheidslaag.
Trouwens ook mijn complimenten aan de dames van de eerste serie. Zij hebben een goede manier gevonden om met elkaar om te gaan en elkaar de ogen niet uit te krabben, zowel tijdens de serie als meteen tijdens de grote verkiezingsdag van 5x 10 kandidaten. Ik denk dat de logeerweek een dag langer moet:: 2 volle dagen met 3 logees, zodat ze niet al meteen in de verkiezingsstress zitten.
Van je scheiding weet ik helemaal niets, dus daar kan ik helaas geen empathische reactie op geven. Maar je stukje over BZV is een weldadige massage voor de ziel die na de laatste aflevering weer flink spierpijn had. Wat je schrijft, hoe je schrijft, nodigt uit tot schrijven, niet tot kijken. BZV is een late liefde voor mij – dit is mijn derde seizoen. Lang heb ik, net als bij Heel Holland Bakt en Wie Is De Mol, ‘mij niet gezien’ geroepen. Toen liet ik me door een vriendin overhalen om onder haar begeleiding één hele aflevering uit te zitten. En ja, het was liefde op het eerste gezicht. Van de editing trek ik me weinig aan, ze doen maar. Yvonne is me af en toe te veel, maar ergernis is een wezenlijk bestanddeel van het kijkgenot. En nu heb ik ook nog eens de kers op de taart: jouw column. Het leven is mooi.
Jos, je doet me er aan denken, dat het dit keer minder op typetjes geforceerd was. Dat krijg je natuurlijk als er mensen zelf nogal apart of verrassend zijn/doen. Er zijn echt wel irriterende series geweest.