Wat leest een loedermoeder, vraag je je misschien af. Roddelblaadjes? Vijftig tinten grijs? Heeft een loedermoeder eigenlijk wel tijd om boeken te lezen? Nou, dat laatste zeker. Die tijd neemt ze gewoon. Ze ploft op de bank, schenkt een goed glas wijn in, en is vertrokken. Ze hoort en ziet niets en niemand meer, en gaat helemaal op in haar boeken.
Niet helemaal natuurlijk. We herkennen het allemaal. Ben je net even gaan zitten na een hele dag ploeteren, word je een minuut later alweer van de bank gerukt. Billen afvegen, helpen met huiswerk, iets zoeken wat absoluut urgent is (het apparaat om eieren te verven ofzo)… Herkenbaar? Tja. Wij moeders lopen allemaal tegen hetzelfde aan.
Zo ook Roos Schlikker, Phaedra Werkhoven en Suus Ruis. Allen moeder, journalist en columnist. Laat ik gelijk duidelijk zijn: ik wil niemand uitmaken voor Loedermoeder. Dat heb ik één keer eerder gedaan en gaf een hoop gedoe. Nee, die loedermoeder ben ik zelf. Maar wat ik met deze schrijfsters gemeen heb, is dat we schrijven over herkenbare situaties, eerlijk zijn over het feit dat het niet altijd perfect loopt, en een flinke dosis humor aan onze verhalen toevoegen. En wat deze dames van mij onderscheidt is dat ze dat een stuk beter doen, en langer al, met meer ervaring. Vandaar dat zij een boek schreven en ik voortploeter met mijn blog.
We rommelen maar wat aan
(Roos Schlikker, uitgeverij Kosmos, ISBN: 9789021564043)
Ik ben gek op Roos Schlikker. Al een aantal jaren ben ik geabonneerd op het tijdschrift ‘Kek mama’. Dat betekende dat ik Roos al ‘kende’ voordat het hele publiek haar leerde kennen, door haar deelname aan Wie is de Mol 2017. Het voelt alsof je Roos kent, als je haar columns leest. Ze zijn open, eerlijk en bijna altijd lachwekkend.
In haar boek ‘we rommelen maar wat aan’ zijn haar columns gebundeld. Op de achterflap begint het al: we nemen ons van alles voor als we kinderen willen (nooit zo’n lelijke gezinswagen kopen, geen snoep aan de kinderen geven en de Ipad komt er niet in voor het achtste jaar) maar eenmaal bevallen piepen we al snel anders. Herkenbaar, inderdaad.
Van de 57 columns herkende ik er een aantal uit Kek Mama. Geen probleem om die nog eens te lezen. Maar ik leerde ook nieuwe dingen over Roos. Zo verloor ze jaren geleden haar dochtertje, dat leed aan verschillende afwijkingen. Hierover schrijft ze heel open, en de tranen schieten direct in je ogen.
Maar ook de alledaagse dingen. Roos valt in haar kekke zomerjurkje van een wipkip. Ze gaat tijdens een lange reis plassen bij een benzinestation met een doos met twee kittens op schoot. Haar kinderen laten in een vijfsterrenhotel hun billen zien in het restaurant. Alledaags, inderdaad, want zoiets kan elke moeder overkomen. Ik kijk in ieder geval nergens van op.
Oppervlakkig? Totaal niet. Want dit komt ook aan bod: het kind dat niet wordt uitgenodigd voor een kinderfeestje. De twijfel die je voelt als je denkt dat een ander kind verwaarloosd wordt. Het schuldgevoel als je je kinderen voor de zoveelste keer achter de Ipad knalt. Kortom, alle facetten van het moederschap worden besproken in die 57 pagina’s. Of in ieder geval veel. Want we zijn Roos nog lang niet zat. Zo lang zij door blijft schrijven, lees ik Kek mama. En ik ga er vanuit dat ik over een tijdje weer een nieuw boek van haar mag ontvangen!
Mama is ook maar een mens
(Suus Ruis en Phaedra Werkhoven, uitgeverij Kosmos, ISBN: 9789021564357)
De dames Ruis en Werkhoven ‘ken’ ik ook van hun artikelen in onder andere de Linda en vrouw.nl, waar ik zelf ook nog een tijdje voor schreef. Beide pittige dames met een duidelijke mening. In dit boek geven ze adviezen, maar laten ze ook zien dat ze het niet altijd met elkaar eens zijn. Om de beurt wordt er door de dames geschreven over een onderwerp, en de ander reageert weer op het artikel van de een. Phaedra als getrouwde, fulltime werkende moeder van 4 kinderen tussen de 10 en 19 jaar oud, Suus als gescheiden en weer bezette moeder van een hoogbegaafde zoon van 9. Met allebei heb ik overeenkomsten, maar ik ben het zeker niet altijd met ze eens.
De belangrijkste strekking is: moeder heeft ook nog een eigen leven. Moeder is ook maar een mens, eigenlijk, maar dat kon je uit de titel wel opmaken. Stop met getut en gezemel, wees streng doch liefdevol naar je kroost en neem voldoende tijd voor jezelf. En je partner. Opdat je een leuker mens wordt. De tip van Phaedra: ga fulltime werken. Als parttime moeder probeer je namelijk toch een fulltime werkweek in drie dagen te proppen. Belachelijk, zegt zij. Daarbij is haar dringende advies om je uiterlijk goed te blijven verzorgen. Dus geen moederkapsel, joggingbroek en crocs, hop, even moeite doen. Daarentegen moet je van de dames de kledingkeuze van je kinderen niet beïnvloeden: hoe harder je trekt hoe harder ze hun eigen gang gaan. Loslaten is dan juist belangrijk.
Zo worden ook de onderwerpen borstvoeding, mannen, CITO-scores, dikke kinderen, de midlifecrisis en het kopen van een dure tas besproken. En nog veel meer. Grappig om de meningen van de dames te lezen. Soms verrassend, soms voor de hand liggend. Maar alles verteld vanuit jaren ervaring. Been there, done that. Heerlijk om advies te krijgen van doorknede moeders.
Twee boeken die makkelijk weglezen en gemaakt lijken voor de loedermoeder. Met volop ‘zie je wel!’ en ‘aha!’ momentjes. Ik ben niet de enige bij wie niet alles even soepel loopt. En dat is altijd fijn om je weer even te realiseren, zeker aan de vooravond van de puberteit!
Ik kreeg de boeken opgestuurd van de uitgever. Ben je enthousiast geworden? Je kunt ze kopen via onderstaande link, of gewoon in de boekwinkel. Of de bieb.
De uitgelichte afbeelding van de lezende vrouw komt van shutterstock/Vadiem Georgiev
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
- Een rare, roerige week! - 15/07/2024
Geef een reactie