Een postnatale depressie. Hoe kom je eraan, en hoe kom je er weer vanaf? Er zijn al legio boeken over geschreven. En ja, het idee dat je na een bevalling op een roze wolk moet zitten is al achterhaald. Je leest juist overal dat het zwaar is, toch?
Ja en nee. De postnatale depressie is al langer bezig om uit de taboesfeer te komen. Ik weet nog goed toen ik net bevallen was, tien jaar geleden. Ik was gewoon blij, echt blij. Dus vroeg ik me af of er iets mis met mij was. Waarom had ik geen kraamtranen? Wanneer zou de klap komen? Nee, die kwam niet. Ik was in die tijd student verloskunde en van een medestudent hoorde ik hetzelfde in haar kraamtijd. Wij waren zó voorbereid op allerlei tegenvallers dat de kraamtijd eigenlijk alleen maar meeviel.
Maar goed, wij waren natuurlijk niet de doorsnee ‘priem’, vaktaal voor iemand die haar eerst kind krijgt. Door onze studie verloskunde waren wij op de hoogte van alles. Wij knepen in onze handjes met slechts 9 hechtingen en waren al verbaasd als we gewoon konden gaan plassen na de bevalling. Wij hadden allebei al veel worst case scenario’s gezien. Misschien viel het daarom mee.
Verstikkend gevoel
In haar boek vertelt Tilda Timmers (geen synoniem, zo heet ze echt. Ik ben gek op alliteraties dus alleen bij de naam was ik al verkocht) over de postnatale depressie die zij doormaakte. Door haar omschrijving krijg je een heel realistisch beeld van hoe een postnatale depressie moet voelen. Ze omschrijft het als een verstikkend gevoel. En legt ook uit waarom het zo lang duurde voordat ze hulp zocht.
Het boek begint met Tilda’s eigen verhaal. Dan zit je er gelijk lekker in, zullen we maar zeggen. Hierna volgen 12 hoofdstukken vol met tips. De tips zijn voor als je een depressie hebt (hoe herken je een depressie, stop de negatieve gedachtestroom) maar ze zijn er ook op gericht om een depressie te voorkomen. Wat dacht je bijvoorbeeld van de invloed van slechtlopende borstvoeding op je gemoedstoestand? Of te weinig slaap? Met een heldere uiteenzetting en verwijzingen naar andere literatuur vertelt Tilda hoe dit allemaal invloed kan hebben.
Lees ook: perfecte bevallingen bestaan niet
Voor mij is het dus al 10 jaar geleden dat ik mijn eerste kind kreeg. Door het lezen van dit boek kan ik me echter weer helemaal inleven in de pasbevallen moeder. Want ondanks dat ik veel in theorie wist, mijn bevalling meeviel en mijn borstvoeding perfect liep, was het toch pittig. De gebroken nachten, de opvliegers door hormonen… je kunt je dat gewoon niet voorstellen als je het nog nooit heb meegemaakt. En dat niet alleen, door de perfecte plaatjes en verhalen op televisie en social media denk je dat je de enige bent die het moeilijk hebt. Waarom zien we er niet allemaal uit als Doutzen, zes weken na de bevalling?
Mindfulness
Tilda heeft het in haar boek regelmatig over mindfulness. Dit heeft haar erg geholpen. Ik krijg altijd een beetje braakneigingen van dit soort termen, gelukkig heeft Tilda dat ook. Ze legt uit dat ze in eerste instantie dacht aan types met ongeschoren benen en Teva slippers. Maar dat het haar uiteindelijk toch heel erg geholpen heeft om in het hier en nu te leven, en te genieten. Want dat is wel een beetje zo als je moeder wordt: je denkt vooral terug aan je oude leven, het leven waar je niet meer naar terug kunt, aan de toekomst (ik kan niet wachten tot mijn kind eindelijk doorslaapt) of aan hoe het zou moeten zijn. Het heden beleven we vaak op de automatische piloot. Herkenbaar?
Er staan korte opdrachten in het boek. Aan de hand van het eten van en rozijn kun je bijvoorbeeld meer mindful worden. Oké, ik heb de opdrachten overgeslagen, maar hé, ze zijn in ieder geval makkelijk uitvoerbaar.
Vanaf hoofdstuk 5 (naam van dit hoofdstuk: Zoveel mogelijk slapen. Dus. Dat probeer ik 10 jaar na dato nog steeds) bestaat het boek vooral uit tips voor de nieuwbakken moeder. Dingen die niemand je vertelt bijvoorbeeld. Over de ruggenprik, inscheuren en hechtingen. En in een volgend hoofdstuk hoe je moet proberen te blijven sporten en aandacht aan je uiterlijk te besteden. Eigenlijk zou je dit boek niet pas moeten lezen als je een depressie hebt, maar juist al in de zwangerschap. Omdat je een heel realistisch beeld krijgt van wat je te wachten staat als je een eerste kind krijgt. En misschien om de depressie mogelijk te voorkomen of in ieder geval tijdig te herkennen?
Drie kinderen
Wat me wel opvalt is dat dit boek duidelijk is geschreven door een moeder die een eerste kind heeft gekregen. De tips: ‘neem tijd voor jezelf als de baby slaapt’ en ‘breng je baby naar de opvang en ga sporten’ zijn prima toe te passen als je 1 kind hebt. Heb je echter nog een peuter en een kleuter rondlopen, dan heb je er geen zak aan. De peuter slaapt namelijk nooit tegelijk met de baby, en de kleuter moet gewoon naar school, zwemles en kinderfeestjes gebracht worden. En niet elke oppas kan drie kinderen aan, dus die datenight kun je dan wel op je buik-met-striae schrijven. Maar wie weet komt Tilda daar nog wel achter en schrijft ze dan een survivalgids voor als je meerdere kinderen hebt 😉
De conclusie: een interessant boek, door de vlotte schrijfstijl leest het makkelijk weg. Het is heel herkenbaar als je al een kind hebt, en nuttig als je een kind krijgt. Ook voor zorgverleners kan het een heel goed boek zijn om inzicht te krijgen in wat er omgaat in een vrouw met een postnatale depressie. En wat dacht je van de partner?
Dit boek helpt in het herkennen en erkennen van een postnatale depressie. En de boodschap die keer op keer duidelijk wordt in het boek: zoek op tijd hulp. Gelukkig is Tilda er weer helemaal bovenop gekomen. Ze heeft inmiddels haar eigen coachingpraktijk: frou frou coaching. Mocht je meer informatie willen, het boek willen bestellen of op zoek zijn naar begeleiding, kijk dan op haar website!
- Ontdek de voordelen van een aanschuifbedje in de slaapkamer - 02/01/2025
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
Geef een reactie