Omdat de vakantie nog niet voorbij was en ik tóch naar het buitenland moet om echt vakantiegevoel te hebben, ging ik met de middelste zoon spontaan een paar daagjes naar Frankrijk. Een land waar ik al heel lang niet meer was geweest. Ik wilde gewoon weer eens door die Franse dorpjes rijden, stokbrood eten en versgevangen mosselen, en Frans praten. Ja, je hebt van die momenten. Nou al die wensen zijn in ieder geval uitgekomen. En we hadden nog een ander doen: de invasiestranden bezoeken. Dat werd uiteindelijk 1 invasiestrand maar goed, ook dat is gelukt. Ik neem je mee in een verslag!
Chambre d’hote in Cany-Barville
Leve Booking.com. Ik kan niet anders zeggen. Om last-minute een slaapplaats te vinden is dit ideaal. Ik selecteerde op de kaart een stuk van Frankrijk waar ik wel wilde overnachten. Eisen: max 5,5 uur rijden vanaf huis, een beetje bij de zee (die moet ik altijd in de buurt hebben) en een beetje rustig gelegen. Oh, en goedkoop. En ruim. Nou ja, das best een eisenlijst, maar het lukte. Ik vond een schattige chambre d’hote in Cany-Barville, een plaatsje vlakbij de Noord-Franse kust. In de middle of nowhere, haha, maar ja dat wou ik.
Het blijft altijd spannend vind ik, als je ergens aankomt. Via google maps kun je eigenlijk niet fout gaan. We arriveerden in een enorm steile straat en zagen een grote houten poort. Was dit de idyllische Franse slaapplaats? Na even aanbellen ontdekten we van wel. Achter de poort lag een enorme tuin met een prachtig huis. Hier bleken wij de hele bovenverdieping van te mogen gebruiken. Na een klein schrikmomentje door de enorme hond, waren we helemaal relaxed. De gastvrouw sprak alleen Frans, maar met een hoop graven naar mijn middelbare school Frans (20 jaar geleden!) spraken we af dat de hond in de keuken zou blijven als wij langs zouden lopen, het ontbijt om 9.00 uur op de kamer werd geserveerd en kregen we een goede tip voor een dinerplek. Helemaal leuk.
Waarschijnlijk de op één na steilste straat van de wereld. 
een goed ontbijt!
Atlantische Oceaan
Na het uitpakken van de auto was het etenstijd. We reden over het platteland richting de zee. Wat een uitgestrekt land is Frankrijk toch! Overal heuvels met mais en tarwevelden. En schattige dorpjes met oude huisjes. We keken onze ogen uit. Zeker de zoon, die nog nooit in Frankrijk was geweest. 20 minuten later doemde de oceaan voor ons op. Hè, gelukkig. We waren in Fécamp, een kustplaatsje met kiezelstrand en aan weerszijden enorme rotsen. Na even rennen op het strand (en direct al nat van de harde, hoge golven) doken we een restaurantje in voor wat mosselen en een pizza. Het Franse leven ;). Gelukkig had ik m’n Pass Sanitaire geregeld, dat is wel belangrijk in Frankrijk anders kom je nergens binnen. Moe maar voldaan rolden we ’s avonds ons bed in. Om heerlijk te slapen, want op deze zolderkamer in de middle of nowhere was het nog stiller dan thuis.
Pont de Normandie en tol betalen
Na het uitgebreide ontbijt de volgende ochtend (waarbij we de helft inpakten als lunch, want we kregen het toch niet op) gingen we weer de auto in. Op naar ons eigenlijke doel: de invasiestranden. Dit was nog wel twee uur rijden, maar in vergelijking met de 5,5 uur van de dag ervoor dus appeltje eitje. Ik wist al dat we de Pont de Normandie (de brug over de Seine) tegen zouden komen onderweg, maar jemig, wat is dat ding enorm. De brug die ervoor komt ook trouwens, die is zowat even hoog. Ik kan wel wat hebben maar dit vind ik altijd best spannend! Ik heb dan ook niet genoten van het uitzicht, de zoon wel. Onderweg reden we ook langs bergen en bossen, altijd leuk en weer eens wat anders dan al die mais.
De tolwegen waren we natuurlijk ook niet gewend. Dat heb je als je nooit in Frankrijk komt hè ;). In tegenstelling tot 15 jaar geleden kun je nu overal gewoon contactloos betalen met je pin, dus je bent er zo doorheen. Natuurlijk hoef je de tolwegen niet te nemen, maar goed, dat is gewoon het snelste. Het kost dan wel wat, maar de benzine is in Frankrijk weer een stuk goedkoper dan in Nederland dus dat compenseert lekker.
Batterie de Merville
De eerste stop op deze dag was de Batterie de Merville. Hier landde op D-day het 9e bataljon van de Britten. Er werd flink gevochten in de bunkers, die tot dan toe door de Duitsers werden bezet. Naast de bunkers zijn hier wapens te zien en een oud vliegtuig. In één van de bunkers is ook een licht- en geluidshow, die best heftig kan zijn. Wij vonden de bunkers zo benauwd dat we die show niet hebben afgewacht. Overigens, mondkapjes waren ook verplicht hier, wat het nog iets benauwder maakte. In de shop kochten we souvenirtjes. Dit museum is niet echt spectaculairder dan de musea die je in Nederland kunt vinden, bijvoorbeeld het Atlantik Wall museum in Hoek van Holland. Wat het vooral indrukwekkend maakt zijn de verhalen van de soldaten die daar zijn gevallen om ons te redden. Het idee dat er op die plek zoveel gebeurd is, vonden wij beiden bijzonder.
Ouistreham
Door naar Ouistreham (In het Frans: Wistram), de kustplaats alhier. We aten eerst een lekkere lunch op een terrasje, en maakten toen een wandeling. Het doel was naar de kust te lopen, maar we zagen alleen maar een enorme haven van waaruit de ferry naar Groot-Brittannië (hier vlakbij!) vertrekt. In de verte zagen we een reuzenrad, dus we besloten daar naartoe te rijden. Tot onze verrassing bleek Ouistreham een heel leuke, levendige plaats met veel te doen op de boulevard. En dan bedoel ik echt veel. Een springkussenpark, kermis, reuzenrad, trampolines, midgetgolf, een zwembad, kinderkartbaan, grote-mensen kartbaan, blokartbaan… we kwamen tijd tekort! We kozen voor een uurtje zwemmen, trampolinespringen en het reuzenrad. Om daarna, met een lekker ijsje, aan de terugreis te beginnen.
Lac de Caniel
Natuurlijk moesten we nog avondeten! Op google vond ik een restaurantje vlakbij onze slaapplek, aan Lac de Caniel. Hier kwamen we om 19.00 uur aan. Superjammer achteraf, want overdag is hier heel veel te doen. Dit meer heeft een waterskibaan, waterfietsen, kano’s, een rodelbaan, springkussens, bowling, een indoor speelparadijs… helaas was alles dicht behalve het restaurant, waar we dus maar lekker gebruik van maakten.
Rodelen gaat op ons verlanglijstje voor de volgende keer, want helaas moesten we de volgende ochtend na het ontbijt alweer vertrekken. De dochter ophalen, die twee nachtjes in Antwerpen logeerde bij haar achternichtje.
En zo kwamen we moe maar voldaan weer thuis! Het waren intensieve maar wel erg leuke dagen. We hebben weer ervaren hoe leuk Frankrijk is, en hoeveel er te zien en te doen is. Er kwamen allemaal al ideeën op voor volgend jaar (raften! rodelen! surfen!) dus ik geloof dat we vast nog eens die kant op gaan. Zeker nu mijn Frans toch bijzonder oké blijkt 😉
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Geef een reactie