Mijn eerste beurs als blogger: ik voelde me een stagiaire!

Gisteren was het zover: na bijna een jaar intensief bloggen was ik uitgenodigd voor mijn eerste echte bloggersbeurs slash bloggerevent. Dan tel ik de loedermoederevents even niet mee natuurlijk, dat voelde niet als iets nieuws. Dat was míjn feestje.

Dit was anders. Een PR bureau dat dingen doet met reisjes (Cherrylab) organiseerde een beurs, het storymakers event, waar naast reisaanbieders 100 bloggers/vloggers mochten komen. De 100 grootsten. Uiteraard zat ik daar niet bij. Maar ik kreeg wel de tip van een collegablogger om me aan te melden. Wie weet kwamen er plekken vrij?

En ja hoor, een paar weken na mijn aanmelding kreeg ik bericht: ik mocht toch komen. Dus vertrok ik op die winderige dinsdagochtend richting Amsterdam. Want hé, alles wat met bloggen te maken heeft, gebeurt in Amsterdam.

Carpoolen was geen optie: ik moest om 15.00 uur terug omdat er kinderen uit judo en van vriendjes gehaald moesten worden. Inmiddels ervaren wist ik dat ik bij de Coentunnel de keuze tussen Volendam en Leeuwarden heus alleen zou kunnen maken, en dat de route dus geen probleem zou zijn (vorige keer dacht ik: Volendam? Leeuwarden? Ehh.. huh?) Gelukkig sneed ik onderweg ook nog een auto af die van mijn bloggercollega bleek te zijn, en nadat ik haar herkende en voorliet kon ik het laatste stukje achter haar aan. Anders had ik het mogelijk toch niet gevonden, dit hotel op een bedrijventerrein aan het IJ.

Fabriek

En ja hoor, daar waren we. In een soort fabriek die door moet gaan voor hotel. Echt superhip, waarschijnlijk, zo hip dat ik het als Westlandse boerin nog niet helemaal zag. Ik kon er zeg maar lastig doorheen kijken. Maar goed, ze hadden prima koffie en al snel had ik een aantal van mijn mede loedermoeders gevonden. Want dit soort uitjes zijn leuk, maar als je eerst een uur verloren in de ruimte moet gaan rondlopen wegens niemand kennen is het minder.

De beurs bestond uit een symposium, een lunch en daarna een markt met kraampjes van allemaal aanbieders. En inderdaad, er liepen veel bloggers rond. Niet alleen mamabloggers, maar ook foodbloggers, travelbloggers en fitgirlbloggers. Die bestaan hè, allemaal. Ik voelde me wel een beetje klein, eerlijk gezegd, want er liepen best grote namen rond. Wat dacht je van de nummer 1 youtuber van Nederland? Nee, niet Enzo Knol, iets met beauty. Ik kende haar niet, wat maar weer bewijst dat ik echt niet met mijn tijd mee ga.

Het symposium was leuk maar er was niet veel info waar ik echt iets mee kon. Ik realiseerde me wel dat ik nog niet een heel duidelijke doelgroep, missie en markt heb. Waar de aanbieders in hun presentaties wel om vroegen. Dit werd nog pijnlijker duidelijk na de lunch, die overigens voortreffelijk was, en door de aanwezigheid van salade en pompoensoep best wel Linda proof. Dat ik ook een half stokbrood met tonijnsalade heb verorberd hoeft Lin niet te weten.

Stagiaire

En toen begon de markt. En ik dacht: oh. En nu? Gelukkig kon ik me aansluiten bij opperblogger Linda van mamaliefde, en juf Maike. Oude rotten in het blogvak, met een hoop connecties. Zo voelde ik me dus een beetje een stagiaire, die achter hun aanhobbelde. Want hoe begin je een gesprek? Wat ga je vragen? Wat heb je te bieden? Ik moet het allemaal nog leren.

Al snel werd mij duidelijk dat deze bloggers, met hun soortgenoten, met een doel waren gekomen. De één wilde graag nog een zomervakantie regelen, de ander was uit op een langdurige samenwerking met een bungalowpark, en de derde zocht educatieve uitjes in een straal van 100 kilometer rond Utrecht. En ik? Geen idee. Ik hobbelde er maar wat achteraan. Oh, Aruba, en zag ik daar Canada? Maar goed, die standjes waren constant bezet.

Zo belandde ik bij Oostenrijk. Leuk, mooi voor in de zomer (zoals je weet ga ik niet op wintersport. Nooit). Maar eehhmm.. persreizen? Dat je met een groepje journalisten langs alle hoogtepunten wordt geleid? Ja, die zijn in het voorseizoen, zonder kinderen, want dan kun je er nog voor de zomer iets over schrijven. Wat mijn doelgroep was? Mijn bezoekersaantallen? En welke reizen ik zoal beschreef?

Ehm, nou, nog niets eigenlijk. Toen ik vorig jaar in een stacaravan zat weg te regenen heb ik wel wat Sylfies gemaakt. Maar om daar nou een persreis voor te maken? Naar Oostenrijk? Mwah, lijkt me een beetje overdreven. En om persreis te linken aan de verloskunde (persen!) vond ik ook niet zo smakelijk overkomen. Een visitekaartje had ik wel, 250 zelfs want er was een aanbieding, dus dankbaar liet ik die achter en verliet als een haas de afdeling Oostenrijk. Om aan te schuiven bij Polen.

Polen

Van Polen werd ik eigenlijk best enthousiast. Want hé, ik schrijf over tuinbouw. En waar zouden wij zijn zonder Polen? Sterker nog, als ik om 17.00 uur naar de Jumbo ga heb ik het idee dat ik in Polen wóón! Maar dan. Een zomervakantie naar Polen? Alleen? Manlief heeft tenslotte zijn maximale aantal vakantiedagen  al opgenomen nu ik voor de zomer weer een stacaravan heb geboekt. En ook nog een Loedermoeder weekend center parcs heb gewonnen. Hij gaat echt niet nog een week naar Polen in de zomervakantie. En ik ook niet alleen met drie kinderen.

Tja, dat zijn van die dingen, die andere bloggers misschien al bedacht hadden. Door hun zomervakantie bewust vrij te houden. Of specifiek op zoek te gaan naar bepaalde bestemmingen. Omdat het op hun site past. Of, omdat ze graag schrijven over middeleeuwse kastelen (Frankrijk enthousiast) of omdat er heel veel educatieve uitstapjes zijn (Duitsland blij) of omdat kamperen met een geleende camper goed past op een site over duurzaamheid en natuur.

Waarheen leidt de weg

En wat past dan bij mij? Een vraag die ik me achteraf in de auto (in die verdomde Coentunnel) pas stelde. Waar wil ik heen met mijn website? Wat wil ik laten zien? Wat vinden mijn lezers leuk? Ik heb geen vastomlijnd plan of doel. Ik doe maar wat, en tot nu toe gaat dat me bijzonder goed af. Maar op deze dag werd me duidelijk dat met mijn schamele 40.000 unieke bezoekers per maand (je zou ze de kost moeten geven. Maar goed, getallen als 100.000 en meer vlogen me om de oren) een reisje Aruba of Canada in ieder geval nog niet in het verschiet ligt. Een weekendje Groningen misschien, omdat de cocktail die we bij hun stand kregen van een heuse barkeeper mijn wel aantrok en daar een leuk gesprek uit voortvloeide.

Al met al heb ik wel ontzettend veel geleerd van mijn stagedag. Door Linda en Maike te horen praten, zichzelf te verkopen (hun site dan hè), contacten te maken, te netwerken, heb ik een goed beeld gekregen van hoe ik zo’n dag moet aanpakken. Mijn voornemen voor de volgende keer is een duidelijk beeld te hebben van mijn doelgroep, mijn doel, en van te voren te kijken waar ik heen wil om te kletsen. Juist dingen die bij mijn site passen. Ik weet nu hoe ik moet vragen of er samenwerkingen mogelijk zijn (‘wat voor samenwerkingen hebben jullie voor bloggers?’ Had ik zelf kunnen bedenken ook) en dat ik visitekaartjes moet ronddelen. En desnoods mediakits, een uitgebreider document met informatie over de website, de doelgroep en eerdere samenwerkingen.

Tot slot heb ik helaas niet met de aanbieder van bungalowparken kunnen spreken. Gelukkig is mijn droom wel werkelijkheid geworden: ik kon met Bollo op de foto. En dan is de dag toch zomaar helemaal geslaagd!

• Over
• Laatste berichten

Volg mij

Lisette

Blogger bij Lisette Schrijft

Lisette (40) is de oprichter van Lisette Schrijft. Naast stukjesschrijfster is ze alleenstaande moeder van drie kids van 16, 13 en 12, echoscopiste en voormalig tuindersvrouw. Check ook Lisette Schrijft op social media om op de hoogte te blijven!

Volg mij

Laatste berichten van Lisette (alles zien)

• Ontdek de voordelen van een aanschuifbedje in de slaapkamer - 02/01/2025
• New York, New York - 12/11/2024
• The Big 40 - 03/11/2024