Dierendag, 4 oktober. Vandaag is de dag dat huisdieren, kleinvee en dierentuindieren in het zonnetje worden gezet. Want ach, er is een moederdag en vaderdag, een dag van de secretaresse en zelfs een dag van de witte stok, dus waarom geen dag van de dieren?
Nu is het natuurlijk niet verkeerd om Max, Luna en Pluisje eens lekker in het zonnetje te zetten. De meeste dieren in Nederland hebben het verre van slecht, dus die extra knaagsteen, hondensnack of zak kattensnoep maakt dan ook geen zak meer uit. En het is leuk: op school wordt er aandacht aan dierendag besteed, kinderen mogen hun huisdier mee naar school nemen. Zodat ze allemaal extra geaaid kunnen worden.
Niets met dieren
Leuk, maar ik blijf op 4 oktober in de auto zitten totdat de bel gaat. Niet omdat ik een loedermoeder ben (nou ja ook wel) maar vooral omdat ik niets met dieren heb. Echt helemaal niets. Je kon mij als kind al niet méér pesten dan met een uitje naar de kinderboerderij. Waar andere kinderen enthousiast begonnen te kraaien als het hek open stond en de beesten geaaid mochten worden, rende ik het liefst gillend weg. Leuk als zij door een bok op de hoorns genomen willen worden of een pik van de pauw incasseren, mij niet gezien.
Ik vind dieren eng, onbetrouwbaar en gewoon niet leuk. Nu zegt dit vast een heleboel over mij. Namelijk dat ik een harteloos kreng ben, etc, etc. Dat zal dan wel kloppen. Ook zullen er mensen met mij mee willen denken over welk dier voor mij geschikt is. Want er moet toch een dier zijn dat ik leuk vind? Desnoods een goudvis? Slang? Buizerd? Maar nee. Ik mag het niet te hard roepen op deze dag, maar de enige dieren die ik leuk vind zijn degenen die op mijn bord liggen. Dat en niet anders.
Allergie
Nu heb ik een paar verzachtende omstandigheden. Ik ben al mijn hele leven allergisch voor veel diersoorten. Hierdoor hebben ze nooit een echte kans gehad. Een nestje kittens? Ik kijk wel uit en blijf er verre van, wetend dat ik drie dagen ziek ben als ik ze aai. Paarden vind ik redelijk oké om een rondje op te rijden, maar zodra dit in een binnenbak is, of ik moet ze borstelen, houdt het voor mij op. Sterker nog, als ik op een verjaardag naast iemand zit die dieren thuis heb, kan ik al ziek worden.
De konijnen die dus sinds jaar en dag bij ons huishouden horen, omdat de man dit leuk vindt, worden dan ook verzorgd door de man. De enige keer dag ik ernaar gekeken heb, is omdat het moest van de cameraploeg die in de achtertuin stond. Knabbel en Babbel hebben toen direct een gastblog geschreven over het leven met een loedermoeder als baasje.
En dan heb ik ook nog eens een fobie voor al wat fladdert. Pas sinds een paar jaar weet ik dat vogelfobie een officiële aandoening is, en dat ik me dus helemaal niet hoef te schamen als ik in Avifauna niet verder kom dan de speeltuin. Of kilometers omfiets als er een zwaan op het fietspad zit.
Honden
Tot slot honden: ja, ik weet dat er lieve fijne kleine hondjes zijn die ook nog eens niet verharen en allergie-proof zijn. Maar dat gespring en gelik en geblaf, nee. Niets voor mij. En ondanks dat ‘ze echt niets doen’, want dat zeggen die bazen altijd, denk ik: ze hebben niet voor niets van die scherpe tanden. Blijf maar feestelijk uit mijn buurt, en ver ook.
Genoeg reden dus om vandaag, op dierendag, lekker in mijn bed te blijven liggen. Of gewoon aan het werk te gaan. En het schoolplein pas zo laat mogelijk te betreden vanmiddag, in de hoop dat alle dieren weer vertrokken zijn. Ik heb de kalender op fijnedagvan eens bekeken, en er is elke dag wel een dag van. Reden genoeg dus voor andere feestjes. Laat mij 7 oktober de dag van fatsoenlijk werk maar vieren, op 9 oktober de dag van de eigen zaak of op 12 oktober de dag van het ei. Dat is meer in mijn straatje.
Ben of ken jij iemand die ook echt niet van dieren houdt? Ik zou graag lotgenoten ontmoeten!
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
- Een rare, roerige week! - 15/07/2024
Geef een reactie