Ken je het nummer van Acda en de Munnik ‘het regent zonnestralen’? Maar weinig mensen weten dat dit het tweede deel is van een serie. Het nummer ‘Als het vuur gedoofd is’ is het prachtige eerste deel over Herman die zijn leven aan zich voorbij voelt trekken. Een typische man in een midlifecrisis: ja, daar kunnen Acda en de Munnik wel wat mee. Nu wou ik het niet over Acda en de Munnik hebben. Eigenlijk wou ik het over de inhoud van dit liedje hebben, waarbij ik het oeuvre van Marco Borsato ook niet onaangeroerd wil laten. Want wat doe je als het vuur gedoofd is, je bent jezelf niet of al die jaren nooit geweest, hoe vertel je iemand dat de aarde niet meer rond is, de vogels niet meer vliegen en de zon niet langer schijnt?
Rollercoaster
Wel, ik heb dat meegemaakt en ik kan je zeggen dat het geen pretje is. Een paar weken geleden heb ik de knoop doorgehakt en besloten te gaan scheiden. Om even het cliché van de rollercoaster erbij te pakken: de wachttijd was lang, ik heb staan dralen voordat ik daadwerkelijk instapte, op een gegeven moment was er geen weg meer terug, en nu zitten we midden in de rit. Het is heftig en soms moeten we bijna kotsen. De loopings komen onverwacht en voordat je bent bijgekomen van de ene looping, komt de volgende al. Ik weet dat we straks blij zijn als we allemaal uitstappen, zeker de gezinsleden die ongewild zijn meegesleurd in deze attractie.
Want hoe je er ook achter staat, hoe erg je zeker weet dat dit de beste beslissing is, dat de kinderen het meeste hebben aan een gelukkige moeder, dat je uiteindelijk alleen jezelf gelukkig kunt maken en voor jezelf moet kiezen, het blijft een vreselijk moeilijke beslissing. Omdat je weet: ik zet alles op zijn kop. Ik stap nu in een trein, en weet niet wanneer ik weer uit kan stappen en hoe we er allemaal aan toe zijn bij het eindstation. Aan de andere kant: als je eenmaal diep in je hart weet dat uit elkaar gaan het beste is, kun je ook niet meer terug. Met je hele wezen, elke vezel in je lijf, voel je dat je de beslissing al hebt genomen en dat die een keer naar buiten moet. Dat moment is onvermijdelijk maar jemig, wat heftig. Dat zal ik dan ook niet snel vergeten.
Dus ja, op dit moment ‘liggen wij in scheiding’ zoals dat zo mooi heet. Ik vond het de afgelopen weken lastig om het níet te delen op mijn blog, omdat ik een persoonlijke blog heb die ook een uitlaatklep is voor mij. En omdat jullie, mijn lezers, altijd enorm met me meeleven bij alles wat ik meemaak. Aan de andere kant wilde ik wel even de rust voor mij en mijn gezin om dit een beetje te gaan verwerken. Ik zal langzamerhand steeds wat meer delen, maar wel op gepast niveau en met medeweten van mijn gezinsleden. Om het voor nu makkelijk te maken heb ik even een FAQ gemaakt met de meest gestelde vragen.
FAQ
Waar gaan jullie nu wonen?
Ja, das een dingetje. Ik ben dus op zoek naar een huis. Met de huidige woningmarkt is dat nogal een uitdaging, om maar zachtjes uit te drukken. Er zijn weinig huizen te koop en er wordt veel overboden. De woningmarkt is overspannen, kan ik je vertellen. Ik kan niet anders dan blijven zoeken. Ondertussen wonen we nog met het gezin in ons oude huis, waar mijn man straks zal blijven. Dit gaat gelukkig heel goed, de sfeer is goed. Maar mocht je een huis te koop hebben in de Lier, laat dan even een reactie achter 😉
Hoe is het met de kinderen?
Vind ik een lastige vraag om daar nu op het internet uitgebreid op in te gaan. Dus dat laat ik voor nu even. We houden het erop dat er geen ruzie is, dat de sfeer in huis prettig is maar dat iedereen moet wennen aan de nieuwe situatie. De onzekerheid van het nog niet weten waar we gaan wonen en wanneer, is daarin ook lastig.
Heb je een ander?
Nee.
Krijg je wel een leuke achternaam?
Ja man! Ik vind het dus wel superleuk om mijn eigen oude achternaam weer te gebruiken. Van der Does is mijn meisjesnaam. Het is nogal wat werk om die overal weer te veranderen, maar ik ben hard bezig.
Blijf je wel bloggen?
Natuurlijk! De afgelopen tijd is het wel wat minder geweest. Je begrijpt dat er veel geregeld moet worden, dat er een hoop op me af is gekomen en dat ik ook wel eens af en toe niet wilde nadenken. Ik heb wel veel geschreven over deze situatie, maar was er nog niet aan toe om dit te delen. Dit begint nu langzaam te komen. Ik zal de komende tijd zeker wel wat delen over bijvoorbeeld de zoektocht naar een huis en later misschien ook over wat er allemaal komt kijken bij een scheiding (tips van de expert!) maar ik moet daar nog even mijn weg in zoeken.
Ben je nu ook je humor kwijt?
Haha, nee, nooit. Hoewel dit een moeilijke tijd is, blijven we lachen en blijf ik af en toe grapjes maken. Ik merk dat ik me beter voel dan de afgelopen tijd, waarin ik erg met dit dilemma worstelde. Er is weer een beetje lucht gekomen en de mist in mijn hoofd is wat opgetrokken.
ANAQ
Ja, die heb je ook: almost never asked questions. Wou ik toch effe benoemen.
Hoe is het met jou?
Het is natuurlijk vreselijk lief dat iedereen vraagt hoe man en kinderen hieronder zijn. Dat is nu ook heel belangrijk. Dat ik zelf al een stuk verder in het proces ben (je zou kunnen zeggen dat ik die achtbaan virtueel al had geoefend) en deze beslissing heb genomen, maakt natuurlijk dat ik er anders in sta. Toch is dit een beslissing waarvan je niet alle gevolgen kunt overzien. Ook op mij komt er, ondanks een goede voorbereiding en een sterke geest, veel af. En hoewel ik zeker ben van mijn zaak, huppel ik niet elke dag fluitend door het leven. Best fijn dus als iemand ook eens vraagt hoe het met mij is. Ik doe ook graag mijn verhaal!
Uiteindelijk zal het allemaal goedkomen. Ik bedoel, ik ben niet de eerste die deze stap neemt. Denk even aan Sylvie, of aan Yolanthe. Om maar eens even wat voorbeelden te noemen. Voor nu is het wachten tot de achtbaan tot stilstand komt, en we allemaal weer met beide benen op de grond staan.
De uitgelichte foto is van Shutterstock, dit is niet mijn eigen brandende hart 😉
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
- Een rare, roerige week! - 15/07/2024
Dit lijkt me zoooo moeilijk maar ook dapper van je. Ik wens voor jou dat deze beslissing voor iedereen goed uitpakt uiteindelijk. Veel succes met het vinden van woonruimte.
Hoi Lisette,
Knap dat je het zo goed kan verwoorden, het is nogal niet wat, ik kan er helaas over meepraten. Ik wens jullie heel veel succes en sterkte in het proces. Hoop dat je snel een woning en rust vindt.
Wat dapper, dat je die knoop hebt doorgehakt. Zoiets doe je nooit zomaar even. Heeeeeel veel geduld wens ik je. En sloten vol liefde. (Daarvan is altijd te weinig 😉 ). Ook met kleine stapjes ga je vooruit!
Poeh.. die komt toch wel even binnen. Ik zit zeg maar in hetzelfde schuitje, maar die knoop hè. En bij mij het eeuwige schuldgevoel en de twijfel of het echt niet anders kan. Ook al weet ik heel diep in mijn hart..
iets met 3 kids en een goed leven hebben, maar je gevoel dat iets heel anders zegt. En mijn lichaam, zodra ik thuis ben..
Dankjewel voor het delen en je openhartigheid. Veel succes met alles
Wat een lastige, heftige maar dappere beslissing. Toont respect en kracht dat jullie de scheiding in alle harmonie kunnen regelen. Hopelijk lukt het je snel een “nieuwe” leven op te bouwen in een fijn huisje.
En die achternaam zit wel goed,… niet stuk te krijgen
Het was wel een verrassing om dit te lezen. Fijn dat jullie voorlopig tenminste gewoon in het huis samen kunnen wonen. Het is nu wel een heel erg lastige tijd om te scheiden, elders opnieuw te beginnen en zo. Dus wens ik jullie allen sterkte en succes met een goede afwikkeling.