Ik ben wat spullen kwijt. En ik denk dat ik weet hoe dit komt. Op dit moment ga ik door een nogal drukke fase. Ik weet het, ik had gezegd dat ik het rustiger aan zou doen en ook nog een keer rondgebazuind dat mensen die het altijd maar druk, druk hebben, een beetje zielig zijn. Maar ja, nu heb ik het toch niet kunnen voorkomen.
En eigenlijk is er niet veel bijzonders aan de hand. Het is alleen net een beetje veel allemaal. Ik werk iets meer door vakanties van collega’s en onhandige feestdagen, ik begeleid een stagiaire, de blog heeft door de problemen met website en e-mail nogal wat tijd opgeslokt en de kinderen zijn ook in een tijdrovende fase. Gesprekken op school, begeleiding…
De laatste weken van het schooljaar
Sowieso zijn de laatste weken van het schooljaar altijd druk, ook als je geen juf bent. Er moet nog van alles gebeuren en dat moet snel. Zoals gesprekken met school, en plannen maken voor volgend jaar. Ik heb twee jarige kinderen in juli dus er moeten feestjes en traktaties geregeld worden. Kortom: genoeg te doen.
Dat zorgt ervoor dat mijn hoofd een beetje overloopt. Natuurlijk, de hoofdzaken zitter er nog wel in. Op tijd naar school, iedereen schone kleding, op de goede dag naar het goede werk, deadlines die netjes gehaald worden… maar de rest versloft een beetje. Zoals bijvoorbeeld efficiënt boodschappen doen. Dat je alles hebt gehaald voor een dag of drie vier en dan de boter vergeet. Bijvoorbeeld. Of dat je duizend keer bedenkt dat er morgen gymkleren mee naar school moeten, maar niet op het moment dat je de deur uit stapt.
Ik raak alles kwijt
En ik raak dingen kwijt. Veel dingen. Belangrijke dingen. Zoals daar zijn: een paar schoenen van middelste zoon, een zwembroek van middelste en oudste zoon, twee badlakens, en misschien nog wel meer spullen die ik niet eens gemist hebt. Want je weet pas dat je iets kwijt bent als je het mist.
In het geval van de schoenen was dat redelijk snel duidelijk. Op woensdag deed hij slippers aan, op donderdag crocs, en op vrijdag regende het. Maar waar waren toch die dichte schoenen? Die dure, nieuwe, met lampjes? Werkelijk, we hebben overal gezocht. In manden, dozen, kasten, buiten en binnen. Ons kind is vrij rechtlijnig, die trekt zijn schoenen uit als hij binnenkomt. Ze konden dus eigenlijk niet ver weg zijn.
We hebben de hele gevonden voorwerpenkast van de judo en gymzaal doorgespit (waar bleek dat meer mensen wel eens iets vergeten, vooral natte handdoeken) maar geen schoenen gevonden. Dat kon ook eigenlijk niet, want het kind was op schoenen naar huis gekomen, maar ja je weet het nooit! Na nog wat zoektochten en kruisverhoren (dochter had ooit eens in een boze bui een paar schoenen in de vuilnisbak gekieperd. Situatie om te onthouden) besloten we maar nieuwe schoenen te bestellen. Mijn idee: het kaartje er nog even aan laten zitten op deze mooie dagen, en hem op zijn crocs naar school sturen. Want je vindt altijd de oude schoenen terug als je net nieuwe hebt gekocht. Maar nee, meneer trok in zijn enthousiasme direct de kaartjes eraf. Gelukkig pasten de schoenen…
Waar is de zwemkleding?
En dan de zwemkleding. We hebben alles dubbel voor iedereen, dus het duurt dan even voordat je doorhebt dat je iets kwijt bent. Bij mij wel, tenminste. Meestal zit de wederhelft gewoon nog ergens in het wasproces. Na een tijdje begon het te dagen: de spullen zijn kwijt. Twee zwembroeken, een badpak, en nog minimaal één badlaken. Waarschijnlijk meer, maar eentje kan ik voor me halen. Mogelijk zat dit ook nog in een tas die ik niet gemist had.
Ik belde vrolijk het laatst bezochte zwembad op en omschreef het badpak, die is het makkelijkst te herkennen met flamingoprint. En het pokémonbadlaken (wat best duur was). Natuurlijk mocht ik even langsrijden om te komen kijken, maar na wat aandringen (28 km voor niks rijden is ook zo zonde) keek de mevrouw even voor mij. Nee, de gezochte spullen lagen niet bij de gevonden voorwerpen. Maar ik mocht echt nog even langskomen om zelf te zoeken.
In de jassenmand
Een paar dagen later vond ik het badpak met de flamingo’s in de jassenmand in de gang. Alleen, zonder gezelschap van zwembroeken en handdoeken. Hmmm.
Goed, volgende zwembad gebeld. Het bezoek was al een tijd geleden, maar vooruit. Ja, de zwembroek met palmbomen (mijn zoons hebben een beter geheugen) had de mevrouw voorbij zien komen. Ik moest zeker even langsrijden. Dus reed ik op een zonnige zondag 28 km de andere kant op om mijn spullen op te halen. Met liefde werden en twee kisten gevonden voorwerpen aangerukt. Nee, ik was niet de enige die wel eens iets vergat. Ik baande me wederom door natte handdoeken, vergeten zwemslipjes en drijfmaterialen. Maar wat denk je? Geen van de voorwerpen herkende ik. Ritje voor niets, dus.
Tank benzine
Uiteindelijk zijn we dus nog nergens. De mevrouw van het eerste zwembad drukte me op het hart dat ze regelmatig dingen weggooien, dus dat ik snel langs moest komen. Het zwembad ligt dichtbij het strand, dus met dit mooie weer zou ik een ritje met dubbele bestemming die kant op kunnen wagen. Aan de andere kant denk ik: laat maar, ik koop wel nieuwe. Uiteindelijk is dat goedkoper dan een hele tank benzine. Straks ga ik weer voor niets.
Natuurlijk kan ik iedereen de schuld geven. Mijn kinderen moeten zelf op hun spullen letten. Zorgen dat ze alles meenemen en niets vergeten. Maar ja, die hebben dat chaotische niet van een vreemde. Weten jullie nog dat de lievelingsknuffel kwijt was? Eigenlijk rijd ik elke week nog wel een keer op en neer naar de BSO of naar school om een knuffel, een jas of een tas te halen. Alles beter dan een nacht gejank om een knuffel.
Maar goed. De bottom-line is: ik vergeet meer als ik veel aan mijn hoofd heb. Tijd om echt wat rustiger aan te doen dus. Misschien een blogje minder in de week, of iets vaker een oude blog delen? Ook qua werk wordt het weer iets rustiger. En natuurlijk komt de zomervakantie eraan, al betwijfel ik of die voor mij echt rustgevend gaat worden…
- Hoe pak je een scheiding aan als er kinderen in beeld zijn? - 18/03/2025
- Boer zoekt Vrouw is alweer begonnen! En nu? - 17/03/2025
- Een knusse leeshoek maken? Dit heb je nodig - 17/03/2025
Herkenbaar. Alleen zwemspullen en schoenen zijn we tot nu toe nog niet kwijt geraakt 🙂 Succes met deze drukke tijd!
Hahaha, oh wat erg. En irritant! Maf he dat je het dan gewoon echt nergens meer kan vinden!
Mijn kinderen,nou oke, ik zelf ook, zijn nogal van de tasjes. En als het tasje vol is met spullen die we niet nodig hebben (pennen, speelgoed, luiers en luierdoekjes, schoolspullen…etc. Hangt er een beetje vanaf waar er heengegaat moet worden met het tasje) pakken we een nieuw tasje. Door ons huis dwalen wel dertig tasjes. Dus we zijn nooit iets kwijt…het zit altijd wel ergens in een of ander tasje..maar welke??
Ik begin te begrijpen waarom ik sommige blogs zo leuk vind. Het is niet alléén de levendige schrijfstijl.