Het is de laatste jaren steeds meer vaste prik: in de zomer ga ik alleen op vakantie met de kinderen. Mijn man heeft het dan namelijk druk. Eigenlijk heeft hij het jaarrond druk en werkt hij altijd zes dagen in de week, maar in de zomer doet hij de avonden en de zondagen er ook nog bij.
Vroeger vond ik het best een onderneming om alleen op pad te gaan met de kids. Nu nog steeds hoor, maar ze worden iets groter en dat maakt het makkelijker. Ze hebben hun zwemdiploma’s en ik kan ze soms even alleen laten.
Kamperen
Twee jaar geleden ging ik voor het eerst met de kinderen kamperen. Ver uit mijn comfortzone, maar gelukkig hadden we hierbij hulp van een tante die op dezelfde camping stond en die ook het animatieprogramma verzorgde. Vorig jaar toog ik met de kids naar vriendin J. die in een vakantiehuisje verbleef. Ik schreef er al over: zij is een échte single mom, ik moet eigenlijk helemaal niet zo zeuren.
De roadtrip naar Europa-Park in deze meivakantie was weer ietsje spannender, in mijn eentje met kinderen naar het buitenland en dan ook nog met de auto. Daar zag ik best tegenop, maar gelukkig viel dat heel erg mee. Het scheelde dat ik daarbij een kind minder bij me had, en ook wist dat ik in Europa-Park met bekenden zou verblijven. Dat maakt het iets makkelijker: die konden soms even op mijn kids letten als ik moest luchten (lees: even een rondje lopen om mijn oren te laten uitrusten) en je voelt je dan niet zo alleen.
Kasteel
Ik was het niet van plan, maar deze week ging ik de uitdaging toch maar weer aan. Na twee weken non-stop kinderentertainment in en rond het huis, had ik die vier muren wel genoeg gezien. Omdat deze week van de vakantie nog vrij leeg was, zocht ik iets om met de kids een nachtje te verblijven. Gewoon, om er even uit te zijn. Die bestemming vond ik: we vertrokken woensdagmiddag naar een hostel van Stayokay in Heemskerk.
Stayokay is een keten van hostels. Ik kende het omdat Blogger by Nature altijd in de vestiging van Stayokay in Soest plaatsvindt. Ze doen regelmatig samenwerkingen met bloggers, maar hier heb ik omdat het zo last-minute was geen moeite voor gedaan. Ik heb gewoon betaald, zoals normale mensen dat doen 😉
De kids waren wisselend enthousiast over mijn plan. Dat het hostel gelokaliseerd is in een oud kasteel vonden ze super. Maar het feit dat het een hostel was, vonden ze iets minder. Waren ze twee jaar geleden nog heel enthousiast over het back-to-basic kamperen, nu trokken ze hun neus op voor de harde stapelbedden. Lagen we met zijn vieren in één kamer? Jaja, beter verwend dan verwaarloosd, zo blijkt ook bij loedermoederkinderen te gelden.
Bang voor het onbekende
Het probleem is: ze zien altijd nogal op tegen dingen die onbekend zijn. En ik ook wel een beetje, waardoor ik geneigd was deze trip op het laatste moment af te blazen. Ik wist namelijk ook niet waar ik terecht zou komen en hoe het zou gaan lopen.
Gelukkig was de ontvangst hartelijk en voelden we ons al snel thuis. Uiteraard begon daarna de ‘wat gaan we doen’ discussie, waarbij iedereen wat anders wilde. Tja, op andere vakanties splitsen we soms op, dat ging nu natuurlijk niet met mij als enige volwassene. De keuze werd voor ons gemaakt: voor de speurtocht door de kasteeltuinen die de dochter wilde doen was het te laat, dus we gingen naar het strand (mijn idee), naar de McDonalds (idee van zoon 1) en daarna naar de speeltuin (idee van zoon 2).
De dochter kocht ik om met een paar spelletjes yathzee in de bar bij terugkomst, wat uiteraard ook een klein beetje eigenbelang was.
Tegelijk naar bed
Het voordeel van iets grotere kinderen: we gingen gewoon tegelijk naar bed. Ik zou namelijk niet op een vreemde locatie een kind op bed leggen en zelf in de bar of buiten gaan zitten. Dit hoefde nu ook niet: we gingen gewoon allemaal om 22.00 uur in bed liggen. Dochter sliep al snel, de zoons gingen nog op hun iPad. Want dat is iets waar ik dit wel op had uitgezocht: er was extreem goeie wifi. En iedereen had zijn eigen iPad mee, het moest voor mij ook te behappen blijven.
Uiteraard snurkte de een en had de ander daar last van, bleek nummer 3 alle meldingen op zijn iPad op standje gehoorbeschadiging te hebben en voelden de bedden alsof ze net als het kasteel al uit 1300 stamden. Maar ach, het was maar voor een nachtje.
En ja, natuurlijk werd er ruzie gemaakt. Over wie hem moest zijn met tikkertje, over wie pokémon Eevee mocht vasthouden en over de oordopjes voor de iPads. Maar ach, ruzie maken ze thuis ook, het geeft voor een moeder toch een bijzondere dimensie als je dat in een kasteel uit 1300 mag oplossen.
Uiteindelijk was ik hem gewoon met tikkertje, nodigden we wat andere kinderen uit om met ons mee te doen (want dat is wel leuk aan een hostel. Je maakt makkelijk contact) en hadden we een heel leuke 24 uur. Waarna we ook weer blij waren dat we thuis waren, dat wel.
Verantwoordelijkheid
Want het blijft een verantwoordelijkheid in je eentje. Wat als er iets gebeurt? Met een van de kids, of met mij? Gelukkig heb ik kinderen die niet snel in paniek raken en gaat dat steeds makkelijker als ze ouder worden, maar toch. De vraag of ik kwam zwemmen in de zee moest ik helaas afslaan, er moest toch iemand op de tas letten. En ook een biertje drinken op het strand zat er niet in als enige BOB, al bood de zoon aan dat hij ook best terug wilde rijden. Haha.
We hebben het weer gehad. En de kids denken alvast na over volgend jaar. Want hoewel ze een kasteel leuk vonden, zouden ze wel een iets luxer onderkomen willen. Preston Palace lijkt ze wel wat. Ik moet zeggen dat ik dat ook wel zie zitten…
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Geef een reactie