Het is nogal wat. Ik dacht, dat doe ik wel even. In mijn eentje met drie kinderen naar Duitsland, voor drie dagen Europa-park. Want ach, met twee lukte het vorig jaar ook. En natuurlijk, het lukte. Maar het is best een onderneming, alleen op reis met kinderen, en ik vertel hier waarom.
De autoreis door Europa
Het begint al met de reis. Want Europa-Park, bekend bij 48% van de Nederlanders, ligt in Zuid-Duitsland. Ongeveer 700 kilometer van ons huis. Een aardig ritje, maar prima te doen in je eentje. Ik koos vorig jaar voor de route via Venlo en dan in Duitsland omlaag, in plaats van door België, Luxemburg en Frankrijk. Dit reed heel prettig, dus dit jaar weer deze keuze.

Op de terugweg was er een file in Duitsland waardoor we uiteindelijk toch een hapje Frankrijk meepakten, maar gelukkig geen tolwegen en geen rare dingen. Het was eigenlijk best een mooie route, zo door de Vogezen. De kinderen sliepen of keken een film, of we kletsten over Wim en Greet. We stopten een paar keer om te tanken (zowel de auto als wijzelf) en voilá, kind kan de was doen.
Overnachten in een pension
Dit jaar hadden we op de heenreis gekozen voor een overnachting in een pension. Niet omdat het nou zo’n lange reis was, maar we wilden op de eerste dag graag vroeg in Europa-Park zijn om lekker lang te kunnen genieten. Ik boekte een pension in Karlsruhe, op een uur afstand van de eindbestemming. Hier overnachtten wij met blogger Merel en haar dochter, en blogger Fleur en haar gezin.
Natuurlijk was dit best spannend: we wisten niet waar we terecht gingen komen. De eerste indruk was goed: een groot huis met een mooie tuin en veel speelgelegenheid voor de kinderen. Helaas was het 8 graden en regende het, dus de kids konden hun energie hier niet direct kwijt in de tuin. En: er was niemand op het adres aanwezig, hoewel ik de aankomsttijd had doorgegeven. Nu weet iedereen dat ik geen fan van bellen ben, maar ik had geen keuze: ik belde in mijn beste Duits met de eigenaresse van het pension, die beloofde direct te komen. Hoppa, weer een klusje geklaard. Tja, als je alleen op reis met kinderen bent, moet je soms wel je grenzen verleggen.
Uit eten in een vreemde stad
In Europa-Park werden wij goed verzorgd met een uitgebreid ontbijt en twee keer een diner. Maar op onze eerste dag moest er ook gegeten worden! Gelukkig wist de eigenaresse van ons pension wel een pizzarestaurant waar we konden eten, en wilde ze dit voor ons reserveren. De geplande wandeling hierheen viel door hagel in het water, maar uiteindelijk belandden we na een toeristische route door Karlsruhe toch in het restaurant. Waar we lekker konden eten en waar ze grote pullen bier hadden. Tsjakkaa!
Met zijn allen op een kamer
Zowel in het pension als in Europa-Park sliepen we met zijn allen op een kamer. Dit had ik uitgebreid met de kinderen besproken, maar ze bleken toch niet zo gecharmeerd van dit feit. Ik overigens ook niet, maar goed, het hoort er nou eenmaal bij.
Na een nacht vrij ruk slapen in het pension (want: gehorig, slechte bedden, snurkende zoon en dochter die overdwars lag en hele verhalen vertelde in haar slaap) waren we dan ook blij dat we in Europa-Park in ieder geval allemaal een eigen bed hadden. En ook goede bedden. Er stonden in onze blokhut drie stapelbedden. Ideaal, want zo kon er geen ruzie komen over wie boven sliep.

Wel ben ik de eerste nacht de hele nacht in de weer geweest met kussens, omdat ik bang was dat de dochter met haar gedraai uit het stapelbed zou flikkeren. Bleek ongegrond, en met dank aan de oordoppen die ik nog snel had aangeschaft sliep iedereen heerlijk.
Natte spullen en onverwachte wasjes
Tja, misschien iets wat bij kamperen hoort, maar wat je soms hebt: natte spullen. In ons geval een nat bed en na een waterattractie ook natte schoenen. Het is een beetje behelpen dan, want hoe krijg je dat droog? Wel, de handendrogers in het wc-gebouw bleken uitkomst te bieden. Je wordt wel creatief van zo’n reisje, dat moet gezegd worden. En als je alleen op reis met kinderen bent is het duidelijk: mama doet de was, kinderen passen even op zichzelf. Gelukkig zijn ze oud genoeg.
Verder had ik voor iedereen meer dan voldoende kleding meegenomen. Ruimte was immers geen beperkende factor in die grote gezinswagen van mij. Gelukkig hielpen de kinderen ook met sjouwen, want het was wel weer pittig om al die spullen van de parkeerplaats bij het huisje te krijgen op de dag van aankomst en omgekeerd op de dag van vertrek, toen het ook nog eens flink regende. Veel bloggers hadden hiervoor hun man gecharterd, waarmee je maar weer ziet dat emancipatie alleen bestaat als dat zo uitkomt. Maar ach, ik heb er weer wat spierballen bij.
Geen momentje rust
Wat ik vooral pittig vond aan zo’n reis alleen met kinderen, is dat je geen moment rust hebt. Thuis heb ik ’s avonds nog wel eens een keer tijd voor mezelf als alle kinderen naar hun eigen kamer vertrekken en de man er eens niet is, of overdag als ze op school zijn. Op dit tripje gingen we allemaal tegelijk slapen, namelijk rond 22.30 uur, en uiteraard werden we allemaal tegelijk wakker.
Mijn poging om even rustig te gaan douchen strandde snel toen de kinderen mee wilden, dus ja. En zelfs op de wc was ik nooit alleen, want ja, dat heb je op een camping. Ik had niet helemaal voorzien dat ik dit toch echt wel nodig heb, ook al was dit reisje maar vier dagen. Volgende keer toch even de hardloopschoenen mee zodat ik mijn hoofd even leeg kan maken met een rondje hardlopen!
Mezelf in drieën splitsen
Een ander obstakel waar ik wel over had nagedacht was: hoe gaat dat in een pretpark met drie kinderen die allemaal iets anders willen? Nu is dit geen nieuw probleem, want ik ga regelmatig alleen met de kids naar een pretpark. Vooraf hadden we plattegronden gekregen, en alvast de attracties uitgezocht die we absoluut wilden doen. Verder was het een kwestie van afspraken maken en onderhandelen, wat mijn kinderen heul goed kunnen. Gelukkig hadden we drie dagen, en dan nog hebben we van de 108 attracties in Europa-Park ongeveer een kwart kunnen doen. Maar iedereen leek tevreden.
De paden op, de lanen in!
Wel vond ik het lastig dat er momenten waren dat er een of meer kinderen behoorlijk overprikkeld en moe waren en naar het huisje wilden, terwijl anderen nog in het park wilden blijven. Want ze zijn best groot en slim, om ze nu alleen door Europa-Park te laten lopen vond ik ietsje té gortig. Gelukkig waren daar bloggers Merel en Fleur met hun gezinnen waardoor we af en toe andere combinaties konden maken en ik een keer zelfs met twee kinderen terug kon naar het huisje terwijl de oudste bij hen achterbleef. Echt ideaal.
‘Mama, wil je me tillen?’ Even bijkomen op de camping
Ruzie’s sussen
De grootste ruzies ontstaan in de rij bij de achtbaan. Geloof mij. Als je namelijk een uur moet wachten en je bent slechts twee meter van elkaar verwijderd, dan kun je niet anders dan je broer of je zus gaan meppen. Nu ben ik als doorknede moeder een kei in afleiding zoeken: we deden galgje, ik zie ik zie wat jij niet ziet én Pokémon Go in de rij, om deze tijd door te komen.

Europa-Park heeft gelukkig een app waarin je de actuele wachttijden per attractie kan zien. Zo konden we een efficiënte route kiezen. Ook renden we ’s ochtends vroeg direct naar de meest populaire achtbaan, toen het nog niet zo druk was. Daarnaast hebben veel achtbanen in Europa-Park een single line die een stuk sneller gaat. Als er een kind alleen in een achtbaan wilde, kon hij via de single line zodat de rest niet lang hoefde te wachten. En zelf kon ik ook in de achtbanen waar de kleinste niet in mocht, door middel van de babyswitch pas. De rest ging dan in de rij, ik wachtte bij de uitgang, en na het doorgeven van de babyswitch pas mocht ik via de uitgang naar binnen om direct in de achtbaan te stappen. Een ideale uitvinding, en voor gevallen als ik echt een uitkomst.

Voor herhaling vatbaar?
Europa-Park is zo leuk, dat ik er absoluut weer heen zou gaan als ik volgend jaar wordt uitgenodigd. Wel vond ik het behoorlijk heftig om alleen op reis met kinderen heen te gaan. Natuurlijk zijn ze volgend jaar weer ouder en wie weet wijzer, maar dat neemt niet weg dat het een hele onderneming is. Ik zou een volgende misschien proberen een andere volwassene mee te nemen, of weer afspreken om daar met andere bloggers op te trekken. Maar goed, mijn kinderen blijven dan mijn verantwoordelijkheid en ik vond het heel pittig om vier dagen non stop ‘aan’ te staan.

Mogelijk zou een overnachting in een luxe hotel in plaats van in een pension die eerste nacht het leed al behoorlijk verzachten, haha. Een hint naar alle aanbieders die meelezen. Nee hoor, gekheid, want ik ben heel dankbaar dat we dit al hebben kunnen doen, en met zo’n verder gratis vakantie zou ik het prima vinden om wat meer geld uit te geven voor een relaxtere eerste nacht.
Maar ik geloof wel dat ik eerst even moet bijkomen nu.
Geef een reactie