Het is maar goed dat ik geen juf ben. Zo. Een paar keer per jaar komt deze realisatie bij me binnen. Pasgeleden nog, tijdens het kinderfeestje van een van mijn kinderen. Waarbij ik na drie uur met acht jongetjes gewoon helemaal klaar was, en in staat om in mijn eentje naar het malieveld te trekken om te gaan staken. Nee, het juffenvak is niets voor mij. Vorig jaar deelde ik al mijn 70 gedachten toen ik voor de klas stond, vandaag nog eens zeven keer waarom het beter is voor iedereen dat ik geen juf ben.
1. Ik heb geen geduld
Daar begint het al: geduld. Na een wilde schoolweek zijn sommige juffen nog compleet zen, ik ga na een uur met een paar koters al uit mijn panty. Zeker als ze meerdere keren hetzelfde vragen. Eén keer kan nog, maar na meerdere keren hetzelfde vragen wil ik alleen nog maar gillen ‘hebben jullie POEP in je oren???’
2. Ik overschreeuw mezelf
Dan moet ik iets uitleggen en dan heb ik bedacht hoe ik dat ga doen. Vervolgens praat er een kind doorheen. Een juf is dan stil, waardoor ze de aandacht krijgt, en geeft het kind dé blik. Ik ga juist harder praten waardoor uiteindelijk niemand meer luistert. Dé blik kan ik overigens perfect, maar die blijkt niet te werken als je er met overslaande stem bij praat.
3. Ik zou gek worden van 12 weken vakantie
Ik weet dat juffen die 12 weken vakantie hard verdiend hebben én dat ze de helft van die tijd alsnog aan het werk zijn. Maar echt, ik zou gek worden als ik in de zomer wekenlang vrij zou zijn. Ik ben nu juist blij dat ik af en toe kan werken in de zomervakantie, even wat afwisseling. Want als je juf én moeder bent houdt het al helemaal nooit op.
Lees ook: ben ik een curlingouder?
4. Ik zou binnen no-time 100 kilo wegen
Ik kan namelijk geen nee zeggen. Sowieso niet handig voor een juf, maar al helemaal niet als er elke dag wel iemand trakteert. En ondanks al die gezonde traktatiebeleid ideeën zie ik iedereen altijd chocolaatjes delen bij de juffen. Wel, ik zou na een halfjaar al niet meer in mijn stoel passen.
5. Ik zou op schoolreisje alleen maar zelf in de achtbaan zitten
Joehoe, een pretpark! Als juf zou ik constant koppen moeten tellen, en echt, dat is in een pretpark wel het laatste waar ik zin in heb. Dan wil ik gewoon in de achtbaan, en het liefst de hoogste, wildste en spannendste. Die waar kinderen niet in mogen, inderdaad.
6. Ik heb niks met kinderen
Dat is misschien wel de belangrijkste reden: ik heb niks met kinderen. Nou, dat is niet helemaal waar: ik heb niks met meerdere kinderen tegelijk. Eén op één kan ik ze over het algemeen goed handelen, zeker als ze ook gewoon terug kunnen praten. Maar meerdere tegelijk, nee. Dat ik er zelf drie heb is ook vrij verbazingwekkend.
Lees ook: mijn kinderen lezen niet in de vakantie
7. Ik ben niet creatief
Juffen kunnen van drie wc-rollen en een lege tissuedoos nog een robot ontwerpen waar je u tegen zegt. Ik niet, ik zie gewoon drie wc-rollen en een tissuedoos. Ook in de acties ben ik niet creatief: heb ik bedacht dat die kids ergens heenlopen en slaan er ineens drie rechtsaf omdat ze een torretje zien, dan word ik gek. Terwijl een goede juf hier natuurlijk direct een biologieles aan koppelt.
Nou ja, dit relaas lijkt me duidelijk. Het vak van juf is niet voor mij weggelegd. Sterker nog: het is goed dat ik in een donkere kamer werk waarbij contact met kinderen weinig voorkomt 😉 En: het kinderfeestje is uiteindelijk supergoed verlopen (de andere moeder die mee was, is wel juf. Daarom) zodoende kan ik er weer een halfjaartje tegenaan. Tot het volgende kinderfeestje.
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Geef een reactie